Bjarmi - 15.07.1914, Page 4

116
B JARMI
unga þinn? Hefur þú viðleitni að þjóna
honum, að bjarga honum og gera hann að
betri manni?« (L. A.)
Hér eru sýndar tvær myndir af nýguð-
fræðinni, haglega gerðar.
A fyrri myndinni kemur hún fram í
gerfi trúarinnar, og kveðst vera
hingað kominn hingað til að »skapa nýtt
kristilegt líf, bygt á trúnni á hinn kross-
festa og upprisna frelsara.
Hjer talar hún eins og trúaðir menn
vilja heyra, því að þeir vita, að ritningin
kennir skýlaust, að t r ú i n á K r i s t sje
hinn eini rétti grundvöllur k r i s t i 1 e g s
lífernis, eina sáluhjálparskilyrðið: »Sýn
mjer t r ú þína af verkum þínum«. »Sá,
sem trúir, mun hólpinn verða«.
Á slðari myndinni er hún búin að kasta
trúargerfinu og kemur þá fram í g e r f i
mannelskunnar. Þá spyr hún ekki
um trúna, heldur um elskuna til ná-
u n g a n s .
Hjer talar hún eins og þeir vilja heyra,
sem engu vilja trúa eða engu segjast
geta trúað. Þeim flytur hún sitt fagnað-
arerindi:
Um trúna verður aldrei spurt, heldur
kærleikann, líknarverkin, því
enginn verður hólpinn fyrir trúna, held-
nr verkin. Trúin er hvorki grund-
völlur kristilegs lífernis né
sáluhjálparskilyrði.
Þarna kemur hún fram í sinni réttu
m y n d . En mannelskan hennar er þó
ekki nema gerfi, því að hún dregur
hvern þann á tálar, sem trúir boðskap
hennar.
Á efsta degi koma þessir verkaréttlætis-
menn og lögmálsiðkarar fram fyrir Krist
og segja: sHöfum vjer ekki spáð og
gjört kraftaverk með með nafni þ(nu?«
Og hverju mun hann þá svara:
»Aldrei þekti jeg yður. Farið, frá mjer,
þjer, sera fremjið lögmálsbrot«
(Matt. 7, 22).
Þetta eru forlög þeirra, sem treysta
sínu eigin rjettlæti, en hafna guðdómi Krists
og hjálpræði Guðs í honum. A 11 i r hafa
þeir brotið lögmálið, og sérstaklega
látið sjálfir ógjört það verkið, sem mestu
varðar og komið öðrum til að gjöra sllkt
hið sama.
Og hvaða verk er það?
»Það ei verk Guðs, að þér t r ú i ð á
þann, sem hann sendi«, sagði frelsarinn.
Af þessari v a n t r ú leiðir aftur, að eng-
inn, sem hana hefir, gerir sjer minsta far
um að leiða fólk til afturhvarfs, svo að
það megi veita Kristi viðtöku. Það verk
er þó h á m a r k mannkærleikans. Vér meg-
um b 1 y g ð a s t vor fyrir að tala um mann-
elsku, meðan vér látum það ógjört. »Hæl-
umst minst í máli«.
Kristileg fórnfýsi.
Þegar litið er yíir kristilega starf-
semi og fórnfýsi hér hjá oss, þá
mælti margur ætla, að kristindómur-
inn væri alveg að detta úr sögunni.
Hjer er svo lítið lagt fram að tiltölu
kristindómi til eflingar, að vér meg-
um blygðast vor fyrir það, og jafn-
framt fyrir áhugaleysið á því að heyra
Guðs orð í kyrkjunum og ulan þeirra.
En lálum þá dæmi annara krist-
inna þjóða hvetja oss. Nóg er af
þeim alt i kringum oss, bæði vestan
hafs og austan, eigi sízt á Englandi
og í Ameríku.
»Englendingar og Ameríkumenn
eru manna hagsýnaslir og atorku-
samastir, og alvörugefnari i trúmál-
um en flestar aðrar þjóðir.
Reynslan er búinn að sanna það
og sýnir það daglega,að það erað vinna
fyrir gig, að lialda að æskulýðnum
þurrum siðalærdómsgreinum, klifa sí
og æ á þessu sama: »Pú mátt ekki!«
Það þarf enga hálærða sálarfræð-
inga til að geta skilið það, að æsku-
lýðnum verður eigi haldið frá freist-
ingunum í fjölmennum bæjum og
borgum, nema með því að koma
inn hjá honum alvarlegri lífsskoðun,
sem fylli hann fjöri og áliuga eða
með öðrum orðum: alvarlegum krisl-