Bjarmi - 15.07.1914, Síða 8

120
B JARMI
Heimatrúboðið danska
heldur sumarmót á hverju sumri í þrjá
daga. Þar koma saman preslar, starfs-
menn og fulltrúar hcimalrúboðsins lil að
ræða kristileg málefni og styrkja hver
annan og hvetja til starfs og baráttu.
Heimatrúboðið má herjast á háðar
hendur. Bihlíukrítikin þýzka eða skyn-
semisstefnan er á aðra hönd, en á hina
afncitun sakramentanna, komin frá Eng-
landi. Aðalmarkmið trúboðsins er að
sníiti fólkinu lil Krists, en ekki góðgjörða-
semin ein eða líkamleg líknarstarfsemi,
eins og gerist á Þýzkalandi.
Sumarmótið var haldið í Fredericia á
Jótlandi 16.—19. júní og var þátttakan al-
mennari en nokkru sinni áður og eftir
því fjörug, jafnt af leikmönnum sem
Iirestum. Fredricia er álíka fjölmennur
bær og Reykjavik, en kyrkjuna fyltu
borgarbúar, hvenær sem þar var haldin
samkoma, hvort sem Zeuthen prófastur,
formaður lieimatrúboðsins, hclt þar
byrjunarguðsþjónustu eða séra Oll'ert
Ricard hélt þar biblíulestur eða þar fór
l'ram sameiginleg altarisganga. Sama er
að segja um aðrar samkomur.
Trúarsamtalsfundur var haldinn og
»Utvalníngín í Kristi« höl'ð að umræðu-
elni; urðu fjörugustu samræður um það,
bæði af leikmönnum og prestum. Séra
Fibiger prédikaði úl af fyrsta kapítula
Filippi-bréfsins, þar sem heitir i Östervold,
og voru þar 5000 áheyrendur.
Hér í Reykjavík gat líka verið lilefni
til hins.sama, er prestastefnan cða Syno-
dus var haldin 26.-27. júní. Þá hel'ði ált
vel við að ræða trúmál og halda sam-
komur út i bænum og prédika til vakn-
ingar og ujipbyggingar. En livað gerðist?
Það vissi enginn, nema sárfáir prestar,
sem prestastefnuna sóttu, því að hún var
lialdin iiniaii luktra tlgra og svo kölluð
»preslapukur« i blöðunum. Ilefði hún
ekki byrjað með guðsþjónustu að vanda,
hefði almcnningur ekki hafl hugmynd
um, að lnin væri haldin. Oss datt i hug:
Er nú þetta alt »umrótið«, sem N.-Kbl.
segir, að nýja guðfræðin hafi vakið og
sé að vekja í isl. kyrkjunni? Fyr má nú
vcra!
Trúarbragðafræðsla.
Siðrerði mannsíns verður því belra,
sem þekking hans á Guði cr skýrari og
trúin slerkari, og því er óhætt að kveða
svo að orði, að sið/'erðið fari eftir trúnni.
Því er það, að allar mentaþjóðir lieims-
ins gera sér far um að balda trúar-
brögðunum hreinum og sjá til að alþýðu
sé veitt nægianlcg fræðsla í andlegum
efnum. Sljórnendurnir hafa þótst sjá, að
þeir mundu með þessum liætli I'á belri
borgara og par/ari pjóðfclaginu. Fræðslan
er því alstaðar lalin á liendur einni stétt,
preslaslétlinni, sem hefir það eitt að ann-
ast, áð fræða menn í hreinum Irúarbrögð-
iun, og með þessum hætti stuðla til þess,
að siðferði manna fari jafnan fram til
hins belra. Al' þessu er auðsætt hversu
mikið er undir prestastéltinni komið.
Svona var litið á Irú og siðferði eða
samband þeirra um þær mundir sein
prestaskóli vor komst á fót (1846). En
hvernig er lilið á það nú?
Nií heyrast háværar raddir um það að
tni og siðferði sé ekki í neinu sambandi
og þvi eigi Irúarbragðafrœðslan að rýma
fyrir siðfrœðslunni í skólum og á heiinil-
urn, því að siðferðið lari ckki eftir trúnni.
Og guðfræðingar vorir hinir nýju eru að
snúast á sömu sveifina. En reynslan er
ólygnust. Enginn hygginn maður treystir
siðgæði þess manns, sem enga trú hcfir.
Ilann er ekki annað en reyr af vindi
skckinn. Tniin, guðræknin, er til alls
nytsamleg og heíir fyrirheit hæði fyrir
þetta Iíl' og hið tilkomanda.
Útgefandi: Hlutafélag í Reykjavík.
Ritstjóri: Bjarni Jónsson kennari, Gretlisgölu 12, Reykjavik.
Afgreiðslu- og innheimtumaður: Sigurjón Jónsson, Laugavegi 63.
Afgrciðslan opin kl. 9—10 f. h. og 2—3 e. h.
Prentsmiðjan Gutenberg.