Bjarmi - 01.11.1914, Page 1

BJARMI
E KRISTILEGT HEIMILISBLAÐ =
VIII. árg.
Reykjavík, 1. nóv. 1914.
22.-23. tbl.
vAnðmi'ikið ijðnr fijrir Drolnh. ,lak. 4, 10.
Trú og tilfinningar.
i.
»Sumir eru trúmenn, aðrir eru til-
/inningamemuc.
Þella segja menn ofl svo blált
áfram, eins og engu skifti hvorl
heldur er.
En hér er um háskalegasta mis-
skilning að ræða.
Trúin á Drottinn vorn og frelsara
Krist er eina skityrðið fyrir sáluhjálp
manna, en tilíinningar án trúar verða
mörgum í andlegum skilningi það sem
hárið varð Absalon.
Meðal vor eru margir trúarlausir
lilfinningamenn. I5eir efast um alt,
eru aldrei vissir um neitt, sem sálu-
lijálp þeirra snertir. Það sem þeim
finst vera salt í dag, efa þeir á morg-
un. Þeir eru á sífeldu reiki frá einni
skoðan til annarar, því að þeir eiga
enga trú; þeir lifa sínu andlega lífi
á tómum óvissum skoðunnm, scm
eru breylilegar, eins og skýin í lofl-
inu.
Eins og trúaður maður gleðsl hinni
sæluslu gleði, þegar Guðs heilaga
orð í ritningunni lyksl upp fyiir
sálu hans, svo gleðjasl þessir efa-
sjúku lilfinningamenn við það, ef
þeim sjálfum eða þeirra lílcum tekst
að snúa sannleika Guðs í villu með
eigin hugsmíðum eða aðstoð svo
nefndra »visinda«.
Ef vér alhugum grandgæfdega
»skoðanir« þessara manna, þá sjáum
vér, að þær miða allar að hinu sama,
og það er: að ósanna það, sem luist-
indómurinn kennir um sgndina ann-
ars vegar og náð Guðs fgrir Krist
hias vegar.
í augum þeirra er sgndin einkar
meinhæg, ekki annað en »skuggi,
sem líður hjá«, »skilningsskortur« eða
»vöntun á kærleika«. Guð liatar hana
ekki, heldur sér í gegnum fingur við
hana, eins og faðir við æskuhrek
harna sinna.
Af þessari skoðun þeirra á synd-
inni leiðir, að þeim er sú kenning
hneyltslið mesta, að Guð hafi gefið
sinn eingelinn son í dauðann til
þess að koma syndugum mönnum i
sátt við sig. Fórnardauða Ivrists
mega þeir eigi heyra nefndan. Þá
finst þeim lieimskan fyrst hafa náð
hámarki sínu, þegar menn trúa því.
En þegar þessir sjálfbyrgingar svo
deyja — á eigin áhyrgð, þá eru lags-
hræður þeirra ekki svo vissir um
velfarnað þeirra, eins og þeir létu i
veðri vaka, meðan þeir lifðu. Þá finst
þeim sem lífið liggi við að telja sér
og öðrum trú um, að þeir hafi, þrátl
fyrir all, verið kristnir menn og dáið
sem kristnir menn.
Sína líka, eða aðra rcikulu menn