Bjarmi - 01.11.1914, Qupperneq 16

184
B JARMI
syngja: „Vor Guð er borg á bjargi traust",
— og bak við guðræknina nokkuð af heiðnu
þjóðahatri, — en vafalaust er þó full ein-
lægni hjá mörgum. Margur trúaður maður
fór nauðugur í þetta stríð, og mörgum hefir
það þegar komið á knje, knje fyrir lifandi
Guði, sem lætur syndir þjóðanna koma þeim
sjálfum í koll. — Það fá fleiri sár en þeir
sem hnfga f valinn, og á tfmum sorgar og
hörmunga fara margir að luigsa um Guð.
„Vjer höfum beðið um trúarvakningu árið
sem leið, skyldi þetta vera svarið? Það er
áreiðanlegt að margir, sem ekki hafa fyr
spurt um Guð, fara nú að snúa sjer til hans
á þessum alvöru dögum", skrifar Dolman
prestur f Wandsbek seint í ágúst s. 1.
„Nú fer liðsveit mín f frainfylkingar og
verður þetta ef til vill hinsta kveðja mfn.
Jeg þakka Guði og yður öllum að jeg fann
frelsara minn í missfónarhúsinu". — Svo
skrifar þýskur hermaður fyrnefndum presti.
Satt er það að herfileg grimdarverk hafa
verið framin hvað eftir annað í þessum ófriði
einkum í Belgíu, og strfðið virðist hafa gert
suma menn nærri vitstola, en margttr her-
maður á þó ekkert við slíkar svívirðingar.
Kristniboðid er viða í mikilli Jicettu.
Bágindi og vandræði heima fyrir eru svo
mikil að fórnfúst fólk á fullörðugt með að
bæta bráðustu nauðsyn.
Kristniboðar Þjóðverja fá litla eða enga
hjálp að heiman. Segir norska blaðið „15ud-
bæreren" að enskir kristniboðsvinir hafi boð-
ist til að hlaupa undir bagga, en þýskir
kristniboðar hafi hafnað þvf boði.
Búast má við sömuleiðis að heiðingjum
sýnist kristindómurinn heldur áhrifalítill,
þegar þeir frjetta aðfarir „kristnustu og
mentuðustu" þjóða heimsins.
Þjóðverjum viiðist yfirleitt afar erfitt að
sjá að þeir eigi nokkra sök á stríðinu, enda
þótt flestir aðrir ætli að keisari þeirra hefði
getað tekið svo í taumana hjá Austurríkis-
mönnum að enginn ófriður hefði orðið, ef
hann hefði kært sig um. Þeir reyna flestir að
koma allri sökinni á Engtendinga, og hata
þá mjög. Kom þá meðal annars til orða f
sumar að banna allar samkomur hjál|rræðis-
hersins, af „þvf að hann væri svo enskur".
Aðalleiðtogi hans með Þjóðverjum var Eng-
lendingur og varð hann tafarlaust að fara úr
landi og allir enskir starfsmenn hans. —
Búast menn við að þýski „herinn" verði
annaðhvort að hretta eða segja sig úr al-
þjóðasambandinu.
Má búast við að fleiri alþjóðafjelög, sem
komin eru frá Englandi til Þýskalands, svo
sem K. F. U. M, K. F. U. M. og Good-
templararreglan, bfði mikinn hnekki af þessu
þjóðarhatri.
í kristilegum blöðum enskum er víðast
hvar engar dulur dregnar á að tildrög ófrið-
arins sjeu bæði hjá „vinum" og „óvinum",
og farið hörðum orðum um einhliða þjóðar-
hatur, en hitt hefir vakið eftirtekt víða um
lönd að einn Þjóðverji, Modersohn vakninga-
prestur, hefir lýst því opinberlega að hann
kenni synduvi Þýskalands um ófriðinn. Búast
sumir við að hann verði settur í fangelsi
fyrir þá yfirlýsingu. (Meira.)
Síra Arb o e>Ra«íisinusis cn,
danski presturinn, sem kærður var fyrir ný-
guðfræðiskenningar sínar, var sýknaður við
prófastsdóm í sumar, en það virðist ekki hafa
vakið mikla eftirtekt, sumpart af því allir
vissu fyrirfram að mál hans færi til hæsta-
re'ttar, og sumpart af þvf að þeir tveir, sem
sátu í prófastsdómi, urðu ósamdóma. Höfler
prófastur, sem áður hefir stutt Arboe-Rass-
mussen, vildi nú dæma hann frá embætti, en
Bay hjeraðsfógeti vildi sýkna hann, og hans
atkvæði rjeði, af því að hann var eldri.
Fcrmaud, fyrverandi ferðafulltrúi al-
þjóðasambands K. F. U. M., hefir nýlega
skrifað norskum vini sfnttm og mælst til að
vinir sínir á Norðurlöndum vildu biðja um
að Sviss þyrfti ekki að fara í ófriðinn.
Fermaud er liðsforingi, og tjáir hann að
nú sjeu 350 þúsund manns undir vopnum í
Sviss. — Fermaud kom hingað vorið 1902,
er hann manna minnugastur á að senda jóla-
kort, og ættu þvf einhverjir að muna hann.
Útgefandi: Hlutafólag í Reykjavik.
Ritstjóri: Bjarui Jónsson kcnnari, Grettisgötu 12, Rcykjavík.
Afgreiðslu- og innheimtumaður: Sigurjón Jónsson, Laugavcgi G3.
Afgreiðslan (Laugavcg 19) opin ki. 8. árd. lil kl. 8. síðd.
Prentsmiöjan Gutenberg.