Bjarmi - 15.11.1914, Síða 7

fi J ARMl
iðl
(Frh. frá bls. 188).
þrátt fyrir alla tilíinningu, tökuin
orðið dauðahaldi og tengjum hjarta
vort og samvizku við Krisl og ekk-
ert annað. Þá leiðir trúin oss kyr-
látlega, en með guðlegum krafti úl
úr synd og dauða og glölun inn í
föðurhúsin, þvert ofan í alla lilfinn-
ingu og náttúrlegan skilning vorn.
F*á komum vér auga á endurlausn-
ina, þá sjáum vér til fulls það, sem
vér áður höfum Irúað, að synd og
dauði og glötun og öll ógæfa er sigrað.
Vér getum tekið líkingu af liskun-
um í sjónum; þegar þeir eru orðnir
fastir í netinu, þá eru þeir dregnir
áfram hægt og liægt, svo þeir verða
eigi annars varir en að þeir séu enn
í sjónum; en þegar að landi kemur,
þá finna þeir fyrst, að þeir eru veidd-
ir. Kristur líkir fagnaðarerindinu við
net; það dregur lijörtu vor, sem tengd
eru við Krist, hægt og liægt upp úr
djúpi dauða og syndar, þótt vér finn-
um til syndarinnar og finnist, að vér
séum í dauðans djúpi. I3á liefst bar-
átta milii trúar og tilfinningar, þang-
að til trúin fær yfirhöndina meira og
meira og samvizkan hvílist meira og
meira í Kristi og verkum hans. Eins
og hver bylgjan af annari skellur á
bjargi, eins og hún ætli að kollvarpa
því, en hlýtur að lirökkva frá og
hverfa; eins gjöra synd og dauði og
djöfull hverja árásina á oss af ann-
ari, til að hnekkja hugrekki voru og
kollvarpa von vorri, en trúin varpar
þeim frá sér, þessir óvinir verða smám
saman af að láta, verða allvana og
hverfa«.
En síðan bætir hann við:
»Að þvi skapi sem hjarta vort
heldur sér fast við orð Guðs, þá fer
viljinn smám saman að glæðast, og
viljanum er svo bróðurkœrleiknrinn
samfara með allri sinni þrá og starfi.
Á þennan hátt verður maðurinn mj
skepna, hann sér alt í nj'ju ljósi,
þráir annað, breytir og starfar all
öðruvísi. Á þennan liátt og engan
annan koma góðverkin fram í krisli-
legum skilningk.
Ferðaminningar
eftir
Sigurbjörn Á. Gíslason.
(Frh.). Þar var síðast frá horfið, er eg
kom til Kristjaníu 2. júlí á þing heimatrú-
boðsmanna í Norvegi. Félag þeirra er kallað:
„Det norske lutherske indremissionsselskab",
nær það um allan Norveg, nema um nokk-
ur héruð umhverfis Björgvin, þar starfar
sjálfstætt félag („Det vestlandske forbund")
að heimatrúboði.
Þingið hófsi í trúboðshúsinu í Calmeyer-
götunni, en af þvl að fundarmenn voru
ekki nema um 300, þá var þar svo tómlegt,
húsið tekur um 3000 manns, að menn fluttu
sig í hús K. F. U. M., þar voru húsakynni
hæfilega stór.
Formaður félagsins og fundarstjóri var
sfra Edv. Sverdrup í Kristjaníu, en aðal-
störfin voru þó 1 höndum „ritarans" eða
framkvæmdarstjórans, síra Wislöffs.
Fundarefnin voru aðallega þessi:
1. Kveðjur fiuttar frá norskum kirkjufé-
lögum í Amerlku. Gestir boðnir velkomnir.
2. S k ý r s 1 u r um þriggja ára starfið.
Félagið skiftist í 21 deild (Kredse), og þær
í 1000 smáfélög. Samkomuhúsin, »bæna-
húsin" voru um 450, leikprédikarar yfir 180.
Málgagn félagsins „For Fattig og Rik“
(Wislöff ritstjóri), hafði um 9000 áskrifendur.
Bókaverslun þess heitir „Lutherstiftelsen".
Llknarstörfin, sem félagið hefir með hönd-
um eru margháttuð. Díakonheimili og
daufdumbraheimili eru kunnustu stofnan-
irnar. 8 kristilegir lýðskólar, kennaraskóli
(st. 1912) og alm. mentaskóli (st. 1913), eru
í umsjón félagsins.
3. Breytingartillaga við grundvallarlögin.
Fór hún í þá átt, að félagið skyldi starfa
„f bróðurlegri samvinnu við aðra kristilega
biblíufasta og játningartrúa starfsemi í söfn-
uðunum", í stað þess að nefna þar prestana
sérstaklega, eins og áður var gert. Tillagan
var sérstaklega gerð, til að forðast samvinnu
1 við nýguðfræðinga í prestastéttinni. — Hún