Bjarmi - 15.08.1916, Qupperneq 1

BJARMI
- -- KRISTILEGT HEIMILISBLAÐ
X. árg.
Reykjavík, 15. ágiíst 1916.
Hver sem he/ir soninn, hcfir lifið. (I. Jóh. 5. 12).
15. tbl.
Leiðtoginn er Kristur.
Kafli úr ræöu við setningu Sýnódusar
2. júlí 1910.
Eftir Arna Björnsson prófast í Görðum.
»Jeg fyrirverö mig ekki fyrir Krisls
fagnaðarerindi, því það er kraftur Guðs
til sáluhjálpar sjerhverjum, sem trúir«.
Með þessum orðuin hins mikla post-
ula vil jeg, hinn veiki og ófullkomni
þjónn Droltins, hefja mitt mál við
þessa guðsþjónuslu. Geymd í huga og
hjarla gefa þessi hreinu, einörðu,
krislilegu trújátandi orð djörfung þá
og liugrekki, sem sjerhver lærisveinn
Jesú Krists þarf svo mikið á að halda,
til þess að geta livar sem vera skal
og fyrir hverjum sem vera skal, fram-
horið vilnishurðinn um Jesúm Krist
og hann krossfestan. En livorki jeg
nje nokkur annar getur nefnt neitt
sem helst annað nafn, er oss inönn-
unum hyrji sáluhólpnum í að verða.
Fagnaðarerindi Jesú Krists er í
sannleika hið allra dýrðlegasta alls
þess, er vjer mennirnir eigum aðgang
að hjer á jörðu niðri. — I5að lyftir
lijörtum heimi fjær | í himin dýrðar
inn | og minnir á að andinn fær ]
þar aðalbústað sinn.
IJess vildi jeg af hjarta óska, að
vjer allir og öll gælum á þessari
guðsþjónustustund fundið lneifast í
vorum hjörtum kraftinn Guðs til sálu-
hjálpar, streymandi frá fagnaðarerindi
Drottins vors.
Fram lijá hinu óendanlega marga
og mikla, sem í margvislegu skýringa-
formi heíir verið í forlið og nútíð sagt
og rilað um fagnaðarerindi Jesú Ivrists
vil jeg alveg ganga. En mig langar
hjarlanlega lil þess, að koma með yður
til Jesú Krists sjálfs, — að vjer fáum
meðlekið inn í sálir vorar orð og anda
frá hans eigin fagnaðarerindi, gert það
á sama liátt cins og hinn óbrotni,
hinn ólærði en einlæglega trúaði læri-
sveinn Jesú hefir gerl það og gerir
enn, — gert það mcð óbiranlegri trú
og trausti á því, að Droltinn sjálfur
sje oss nálægur á hverri einni stundu,
og þá einkuin á liverri þeirri stundu,
er oss fýsir innilega að koma til hans
andlcga, til að læra af lionum sjálf-
um og öðlast rjettan og sáluhjálplegan
skilniug á lians fagnaðarerindi.
Jeg vil helsl reyna að gleyma því,
að i þessum fjölmenna álieyrendahóp
hjer inni í dag eru sjálfsagt margir,
sem af almenningi hera að þekkingu
og fróðleik, vísindalegri speki, mælsku,
snild og ýmsu ytra ágæti, en hins vil
jeg minnast, því fremur og belur, að
ekki einn einasli karl nje kona er
hjer í guðshúsinu sladdur nje slödd,
að eigi sje hann jafnt sem hún sann-
nefndur náðarþurfi. Og náðin og sann-
leikurinn veitisl fyrir Jesúm Krist,
fyrir hann og engan annan. Því ætli
oss alla innilega, alla jafnt, að langa
til þess, að geta staðnæmst frammi
fyrir Drolni sjálfum á þessu guðs-
dýrkunarinnarogtilheiðslunnar augna-