Bjarmi - 15.03.1917, Page 5

B J A R M I
45
stundu sem Jesús gjörði hann að frjáls-
um manni, gjörði liann liann einnig að
þjóni meðbræðra sinna og samtíðar sinn-
ar, því að »kærleiki Krisls knýr 'oss«.
IJað [er ekki þrælsótti eða þvingun frá
hörðum húsbónda, en það er lifandi —
laðandi kraftur kærleikans, sem samfje-
lagið við Jesúm Krist eitt veitir. Pví til
sönnunar segir poslulinn á öðrum slað:
»þvi að pótt jeg sje öllum óluiður, he/i jeg
gjört mig að pjóni allran.
Bað er lundarfar Krists sem vjer öðl-
umst á knjám við (iolgata-kross, — þar
iaum vjer einnig þann kraft sem þarfn-
asl til að li/'a eftir kenningu Krists, — og
annarstaðar ekki.
— Hann þyrsti eftir endurlausn okkar
og um hana föður sinn bað. —
Hann hugsaöi um heiminn að frelsa
cn hugsaði ekki um sig.
O Guð minn, hann gaf sig i dauðann
hann gjörði það alt fyrir mig«
og fyrir þig, fgrir alla. Þetta gjörði hann
fyrir oss, livað getum vjer gjört fyrir
liann? Vjer fáum svar við þeirri spurn-
ingu i æfisögum þeirra manna, sem orðið
hafa til mestrar blcssunar i heiminum, og
sem iörnað hafa öllu fyrir kristindóminn.
Zinsendorf greifi sagði þegar hann var
orðinn sannkristinn: »Pað land, sem mcsl
/larfnasl krislindómsins, er nú œltjörð min.
Pau áhrif liafði kristindómurinn á hann.
Alexander Dull sagði: iiEinn sinni slóð
mjer á sama um vel/erð meðbrœðra minna,
I’að var þegrnr jeg- Imgsaði ckkcrt uiii íitínn
cigin sálar vclferð. Kn ná segi jeg: Drolt-
inn! gull oij silfar (í jeg ekki, en pað sem
jeg he/i pað skallu /á! Jeg gcj sjál/an mig«.
— Hann varð hetja i guðsriki, og millj-
ónir nianna áttu lionum — næst Guði —
endurreisn sína að þakka.
Fetaðu i fótspor Krists! það er svarið
scm þessir menn gefa oss. Fetaðu i fót-
spor lrelsarans, |iað er eini vegurinn til
sannrar og eilífrar velferðar.
»Kærleikurinn er uppfylling lögmáls-
ins«. — Að elska þjóð sína er mannlegt
og eðlilcgt, að elska alla—eins og Jesús
gjörði — er guðdómlegl.
Við Vesturströnd írlands strandaði
°inu sinni skip í stórsjó og ofveðri
Björgunarbátnum tókst að bjarga öllum
nema einum manni, sem varð eplir í
skipinu i hinni mestu hættu. Fegar björg-
unarbáturinn kom i land, hrópaði skip-
sljórinn til fólksins, sem stóð á strönd-
inni:
nHver vill hætta lifuui fgrir hann sem
bersl við dauðann ál d skipsflakinu?
»Jeg vil í Jesú nafni!« svaraði ungur
sterkbygður maður. »Pú mált það ekki,
Karl!« sagði gamla móðir hans með grát-
hljóð í röddinni. Hann faðir þinn hvilir
á sjávarbolninum, og að líkindum helir
Villi bróðir þinn fengið sömu gröf. Jeg
get ekki afborið það ef þú ferð út i þella
veður og kennir svo ekki aftur. Karl þú
mátt það ekki!«
»Jeg verð------jeg hlýt — jeg gel ekki
annað!« svaraði Karl eftir dálitla um-
hugsun, og hljóp niður í bátinn ásaml
fjelögum sínurn. Með tárvotum augum
borfði móðirin á eftir bátnum, sem sást
annað veifið. — Eftir dálitla stund nálg-
aðist báturinn aftur land. Fólkið sá Karl
stahda upp við stýrið í því hann hróp-
aði: »Honum er bjargað. Segðu mömmu
að það sje liann Villi bróðir minn!«
— Hugsaðu um það lesari, að það er
bróðir þinn, það er systir þin, sem berst
við dauðann út á skipstlaki heiðninnar
og biður björgunarbátsins.
»llver vill hætta lífinu fyrir hann sem
bersl við dauðann út í myrkri hciðn-
innar?«
Porirðu að segja: mjcr kemur það ekk-
ert við? — Dragðu ekki sjálfan þig á tál-
ar, en gætlu skyldu þinnar. Pað er skylda
þín jafnvel að hætta lifinu fyrir þessa
meðbræður þina.
Jeg sje hvernig þú, sem ert sannkrist-
ínn, leggur saman hendur og segir: Drott-
inu minn og Guð, jeg verð — jeg hlýt —
jeg get ekki aðgjörðalaust horft á dauða-
slríð systkina minna, jeg er i skuld við
þau. Jeg verð að reyna að bjálpa þeim
með Guðs bjálp.
Hjer finnum vjer fyrslu ástæðuna til
þess að vjer erum i skuld við alla. »AUir
menn eru bræður og systur,« — vjer er-
um börn sama föðursins.
Önnur ástæða lil þess að vjer sem cr-
um kristnir erum í skuld við alla, cr að
vjer erum Guðs eignarlýður (I. Pjet. 2:9.)
Ekki bara vegna þess að Guð skapaði
oss, heldur einnig vegna þcss að »vjer
erum verði keyptir« I. Kor. 7: 23. Krisl-
ur keypti oss allu með sinu lilóði, - »svo
clskaði Guð heiminn«. —
Og »jeg segi yður, þannig mun verða
meiri gleði á himnum yfir einum synd-