Bjarmi - 15.05.1921, Page 4

92
BJARMI
maður, sem einu sinni hefir verið
uppfræddur í hinni einföldu, heilsu-
samlegu kristilegu trú, skuli geta tekið
slikar staðhæfingar alvarlega, hvað
þá fest nokkurt traust til þeirra eða
gert þeim hærra undir höfði en öðr-
um mannlegum getgátum og hugar-
burði. Jeg get eigi skilið í því, hvern-
ig þeir, sem eigi treysta hinum sálu-,
bjálplega frelsisvegi Jesú Iírists, frið-
þægingu hans og fórnardauða og
upprisu og orði um eilíft líf, gela
fremur treyst þannig Iöguðum full-
yrðingum og anda-æíinlýrafrásögum
og fundið í þeim fullnægingu og
uppbyggingu fyrir sál sína og trúar-
legar tilfinningar.
Jeg get eigi skilið það öðruvísi en
svo, að þar sem mannsandinn eitt
sinn hefir glatað trúnni á hið sanna,
eilífa og óumbreylilega Guðs orð og
opinberun frelsarans, þar leitast hann
við að fylla hið auða tóm með alls
konar hindurvitnum og óskynsamleg-
um kenningum og villu, eins og post-
ulinn segir. Og jeg skil svo ennfrem-
ur að kristin kirkja væri engu bætt-
ari, þótt hún vildi fara að breyta til
og flikka upp á kenningar sínar og
frelsarans með þannig löguðum kenn-
ingum og fullyrðingum.
Nei, kirkjan hlýtur æ og ávalt að
byggja á orðum hans eins, sem er
grundvöllurinn, og sem sagði: Jeg
er vegurinn, sannleikurinn og lífið,
orð min forganga ekki, þó alt annað
forgangi. Hún hlýtur að byggja eilifs
lifs tilveru á upprisu frelsarans eins
og orðum, en á einskis marins ímynd-
unum, staðhæfingum eða sjónhverf-
ingahjali.
Hún hlýtur að prjedika jöfnum
höndum synd og náð, iðrun og fyrir-
gefningu, glölun og frelsi í Jesú
Krisli. Hún hlýtur að prjedika að
sjálfsögðu tilveru eilífs lífs, en jafn-
framt að sú tilvera er skelflleg fyrir
- ■
hvern þann, sem afneitar Guði og
frelsaranum og ekki hefir lært að
tileinka sjer náð hans og að lifa og
deyja í'trausti til hans.
þess vegna segi jeg ekki fyrst og
fremst í nafni trúarinnar og Guðs
orðs til yðar, kristni söfnuður: Aflið
yður trúarinnar á annað lif, heldur:
aflið yður trúarinnar á eilíft líf eins
og Jesús Kristur hefir kent oss það.
Aflið yður trúarinnar og traustsins
til sannleiksorða hans, sem sagði:
»Trúið á Guð og trúið á mig, enginn
kemur til föðursins nema fyrir mig«,
eða með öðrum orðum: »Leitið
Drottins meðan hann er að finna,
kallið á hann, meðan hann er ná-
lægur«.
Ef oss tekst það, getum vjer ör-
uggir verið, jafnvel þótt sól og tungl
sortni og mennirnir taki að skelfast
við dunur hafs og sjávar, þeir, sem
ekki hafa gert útvalningu sína vissa
og lært að líta til eilífðarinnar sem
komandi sumars. Amen.
&...... ...............—..... =3v
H eimi 1 ið.
Deild þessa annast Guðrún L&rusdóttlr.
VS ...........4
Hvar er bróðir þinn?
Saga eftir Gnðnínu Lárnsdóttur.
Svo líða tveir, þrir dagar, og ekk-
ert ber lil tíðinda þangað til í gær-
kveldi. Jeg skrapp út og kom seint
heim, við Malla vorum að rabba
saman og tíminn flaug burt frá mjer,
jæja, þegar jeg kem heim er Brandur
ekki heima, — hann þóttist ætla á
fund í K. F. U. M., en jeg trúði því
nú mátulega og leit í hólfið. Jú, jú,
seðillinn var horfinn. Þarna fjekk
hann tækifærið. Hann hefir sjálfsagt