Bjarmi - 01.08.1923, Blaðsíða 8

148
B JARMI
þá ekki að hafa þá hugsun og skyn-
semi með í takinu, sem Guð hefir
gefið manni, þegar velja skal um það,
hverju vjer eigum að trúa?
Jú, vissulega á maður að gjöra
það, og það er einmitt afar-áríðandi
nú á dögum, að brýna það fyrir
mönnum, að þeir skuli vera mjög
varkárir um það, við hvað þeir fall-
ist í faðma i andlegum skilningi. Um
það gætu fjölmargir andatrúarmenn
talað af eigin reynd, því að eftir því
sem þeir sjálfir segja, byrjuðu þeir á
því að eiga mök við anda, sem þeir
hugðu vera góða, en komust von
bráðar að raun um, að andar þessir
leiddu þá út i ærsl og ósiðlæti og
reyndust þeim illir og gagnrotnir.
En eins og kunnugt er, þá er eng-
in hætta á þessu, þegar biblían á
hlut að máli.
Fyrst og fremst hefir enginn getað
sannað, þrátt fyrir innilega viðleitni
á því, að nokkurt af ritum biblíunn-
ar sje óáreiðanlegt. Og það mun held-
ur engum takast, því að áreiðanleiki
bibliunnar er staðfestur með órækari
vitnisburðum en áreiðanleiki nokk-
urrar annarar bókar frá sama tíma.
En þvi næst er til önnur íhugun
andlegra efna, sem verið hefir mörg-
um til hjálpar, er þeir hafa verið að
velta fyrir sjer hver sannindi þau
hefðu að geyma, og það er þessi í-
hugun: Hvernig hafa þessar hugsanir
verkað á aðra?
Þegar jeg fer yfir sögu biblíunnar
á kristniboðsstöðvunum eða í öðrum
þáttum kirkjusögunnar, þá virðist mjer,
að maður muni von bráðar sjá, að
heilagt líferni og fórnfýsi öðrum til
handa og í þjónustu Guðs ríkis, komi
þar fram í fegurstu myndum, sem
starfsmennirnir hafa fortakslaust og í
allri auðmýkt sýnt, að þeir trúðu á
guðlegan kraft heilagrar ritningar:
Jeg öðlast traust í sannleika bibiíunn-
ar við að lesa þessar sögulegu stað-
reyndir.
Það er hægur vandi að finna þess
mörg dæmi, að hafi trú manna veikl-
ast á biblíunni allri og óskiftri, sem
leiðarvísi frá Guði, fyrir áhrif biblíu-
vetengjenda, er staðhæfa, að einn eða
annar þáttur hinnar helgu bókar væri
óáreiðanlegur, þá hefir starfskraftur
þeirra veiklast um leið. Mjer vitan-
lega helst kristniboðsstarf hvergi uppi,
þar sem biblían er ekki skoðuð sem
guðinnblásin bók.
Og nú á dögum er víða hætta á
því, þar sem rekið er kristniboð, að
andlegur kraftur kristniboðanna veik-
ist, af því að efi hefir smeygt sjer
inn hjá þeim um áreiðanleik biblí-
unnar.
Biblíuna eiga menn að taka sem
eina heild, þar sem einn þátturinn
svo margsinnis kemur fram af öðrum;
samhengið má ekki slíta.
En hinn sami heilagi andi, sem
bjó í þeim, sem rituðu um andlegt
líf og samfjelagið við Guð og veginn
til hans í hinni helgu bók, er sífelt
viðbúinn að leiðbeina hverjum ein-
stökum manni, sem vill gefa sig leið-
beiningu biblíunnar á vald með bæn
um það, hversu hann megi finna veg-
inn til Guðs; svo maður eignist hlut-
deild í andlegu og eilífu lífi.
Og það er einmitt til að sýna mönn-
unum þetta, að Guð hefir gefið þeim
orð sitt, Jesúm Krist og biblíuna,
sem sýni oss hann sjálfan og starf
hans fyrir oss.
Og það hefir komið í ljós, að þær
kirkjur, sem hafa sjerstaklega lagl
kapp á að lifa sig inn í biblíuna sína
í auðmjúkri trú, hafa orðið auðug-
astar að andlegu lífi.
Guð gjöri islensku prestana og kenn-
arana biblíufastar trúarhetjur, íslensku
þjóðinni til blessunar. B. J. ísl.