Bjarmi - 01.12.1924, Blaðsíða 1

BJARMI
■EEEEEE KRISTILEGT HEIMILISBLAÐ -
XVIII. árg. lteykjavík, 1.—15. des. 1924. 25.—26. tbl.
Friður og náð Drottins vors Jesú Krists gagntaki hjörtu vor altra svo að jólahátíðin verði ógleymanlegir fagnaðardagar.
Ljósiö á gröfinni.
Jólaminning
eftir sra Porslein Briem.
Áður en jeg lærði að lesa, þá gat
jeg lesið jólaguðspjallið.
Veistu hvar jeg las það?
Jeg las það í augunum hennar
ömmu minuar, á jólanóttina.
Jeg las það i dötiginni, sem seig á
augun, er hún leit yfir langa æfi og
mintist sorga og mótlætis. Og jeg las
það í geislunum, sem þaðan skinu, er
hún talaði um barnið himneska, er
hafði grætt og læknað sjerhvert sár
lífsins svo að hún var orðin maður
til að bera og þola alt, nema það að
heyra börn gráta.
Á þenna sama hátt hefir þú ef til
vill lika lesið jólaguðspjallið fyrst.
Manstu þegar þú varst barn? —
Manstu þenna hljóða friðarblæ, er brá
yfir andlit heimilisfólksins, t. d. afa
og ömmu þegar verið var að lesa
lesturinn á jólanóttina? Manstu hve
smáu kertisstúfarnir skinu þá skært?
Og manstu hvað þú sást, þegar þú
horfðir á litlu jólaljósin? Sástu ekki
í anda bjartleitt barn í jötu hjá móð-
ur þess? Sástu ekki englana á Betle-
hemsvöllum?
Börnin sáu petla. Hún amma okk-
ar sá það. Og hún mamma okkar sá
það og sagði okkur það. — Og við
sáum bjarma af englaljómanum í
andlitinu og augunum hennar ömmu
okkar, þegar hún sagði okkur sögur
um frelsarann.
Er nú þessi sami bjarmi yfir and-
liti og augum okkar, sem börn eig-
um, þegar við erum að segja þeim
sögur?
Líklega verður hann minni.
Líklegast verður hún daufari hug-
aibirtan, sem við gefum börnunum
okkar í art?
Jeg fæ ekki varist því að hugsa
um þetta er jeg horfi yfir bygðir og
heimili landsins. Jeg verð að hugsa
um það, er jeg lit i anda yfir þær
bygðir, sem mjer eru kærastar, — þar
sem jeg er uppalinn, þar sem jeg hefi
síðar verið og starfað. Jeg horfi heim
á heimilin, þegar jólaljósin eru kveikt
og hátíðinni fagnað. Ljósin eru dýr-
ari og iburðurinn er miklu meiri nú,
en var á bernskudögum okkar. —
En fylgja þá ekki enn einhver hng-
arljós þessari birlu og prýði, sem allir
reyna að auka á jólahátiðinni? Legg-
ur ekki enn Ijósblæ inn i sálina trá
Ijómanum á mörkinni forðum? Eða
eru þessi gömlu ljós að dvina með
oss og með þjóðinni? Og glatar hún
að lokum jólaljósinu alveg úr sálu
sinni?
Pegar jeg hugsa um hvað þjóðinni
og heimilunum væri þá glatað et svo
yrði kemur mjer í hug gömul jóla-
minning.
Jeg var á ferð jólakveld. Jeg kom
frá kirkju minni og það var orðið