Bjarmi - 01.08.1931, Síða 3

BJARMI
115
VIÐBÓT:
Prestar á fundi Prestafjelags Hólastift-
is, staddir heima að Hólum 14. júlí 1931,
geróu svohljóóandi ályktun:
»Um leió og Prestafjelag Hólastiftis ln?t-
ur í Ijósi ánægju sína. yfir endurbótum
beim, sem geróar hafa verió á Hóladóm-
kirkju, felur haó vígslubiskupi aó hlutast
til um vió þingmenn Skagfiróinga, aó
framvegis verói í fjárlögum ætlaó nokk-
urt fje árlega til þess, aó kirkjan verói
færó í sinn forna stíl«.
Hálfdán Guðjónsson.
Friðrik J. Rafnar.
R.jett afrit úr gjöróabók »Prestafjelags
IIólastiftis« staðfestir
Hálfdán Guðjónsson.
Vjer skulum ánœgð bíða’, ef liugsi Hann,
og hljóður er, — en stara'. á ásýnd, Hans.
Og muna aðeins undur kœrleikans,
við íhugun um lijálpráð skepnu’ og manns.
En, ef Hann talar, ■— lilustum hugu’ og sál,
og hljómi Jxigul f'ógnum orða Hans;
J)ví framar önga eigum spum nje sögn,
f)á ástarraustu heyrum Meistarans.
Vjer framar allri þeklcjum Jfórf á spurn,
Hann J)eJclcir framar aJlri vorri sögn;
en hvíJd og friðuð, södd, og himin-sœl,
vjer sjáum liver er skilin lífs vors ögn!
(Sunday School Times).
Lárus Sigurjónsson.
——«X3K«-------
-----•> <=> <•--
Fyrir augsýn Hans.
Eftir Annie Johnson Flint.
En jeg mun fá að sjá auglit þitt
sakir rjettlœtis míns, skoða mig
saddan í mynd þinni, þá er jeg
vakna. Dav. sálm. 17, 15.
Ef Drottins fótum setu ættum að,
hve cr þá margs að spyrja — hugsum vjer!
hve margt, sem oss að skilja’ er aldri’ uvt.
i œvidagsins raun, — sem líður og fer! —
Það er svo margt,, sem Honutn einwn er,
oss unnt að segja’, — ef snerta’ Hans
mættum hönd, —
af leyndarmálum sorga’ í heimi hjer,
og hljóðri synd, — er nein ei skilur önd!
Ef lieim vjer náums — J)að tiJ víss jeg veit!
og virt o-ss fyrir augsýn iausnarans,
vjer fáum, efi og refilstiga reik,
sem reykur Jryrlast burt í návist Hans.
Það allt skal gleymt sem aldri verið til,
fxið öðruyísi hefði, en draumaskrök,
á myrkurnóttu, — deyja’ í Ijóssins dag! —J
Hans dýrartillit gefa upp hverjr söJc. ®
Harris og lærisveinar hans.
Eftir sr. Sigurjón Ámason.
Frh.
II.
Nú var Harris horfinn. Eftir stóóu
nýmynduóu söfnuóirnir á Fílabeinsströnd-
inni forustulausir og þekkingarsnauóir,
og uróu auk þess að þola ofsóknir. Ný-
lendustjórnin Ijet brenna allar kirkjur
þeirra.
Nú reyndi alvarlega á trú hinna Harr-
is-kristnu, en svo eru þeir venjulega nefnd-
ir, sem tóku kristni fyrir boóskap Harr-
is. En, þaó sýndi sig', aó hió nývaknaóa
kristindómslíf var þróttmikió. Söfnuóirn-
ir ljetu ekki kúgast fyrir andúð stjórn-
arinnar og hjeldu sjer með festu vió það,
sem Ilarris hafói boðaó þeim. Sumir voru
svo ákveðnir,, að þeir voru staðráðnir í
aó flýja frekar land en láta af trú sinni.
Or einu þorpi flutti sig búferlum hvert
mannsbarn til Gullstrandarinnar og fekst
ekki til að koma aftur, fyr en franska
nýlendustjórnin hafói lýst yfir, aó þeir
mættu halda trú sinni í friði og dýrka
Guó á þann hátt er þeir teldu rjett vera,
[Jog lofað að endurreisa kirkju þeirra á