Bjarmi - 01.09.1933, Síða 3

BJARMI
131
andi þjóða eins og við æðri menntastofn-
anir, og þó hvergi jafn góður og mikill
efnisviður sem þar til kristilegra dáða um
allan heim.
Par ^oru ungir menn, gáfaðir, vel
menntaðir og leiðtogaefni á mörgum svið-
um, langflestir kærulausir um kristindóm.
eða jafnvel ákveðnir andstæðingar hans.
Almennar trúvakningasamkomur gátu
ekki náð til þeirra, og því síður voru kapp-
ræður um trúmál, líklegar til árangurs
En þá tók hann það ráð að stofna til sam-
talsfunda um trúmál, ýmist heima hjá vin-
um sínum eða í gestastofu einhvers gisti-
húss. Par tala menn saman um sálarhagi
sína og leiðtogarnir veita á eftir *einka-
samtöl úti eða inni þeim sem þess óska.
Fundirnir voru hvergi auglýstir og allt fór
fram 'í kyrþey og því var þessi hreyfing
orðin 6 eða 8 ára gömul og víða komin
áður en blöðin fóru að jskrifa um hana.
Árið 1918 hjelt sr. Buchman slíkan fund
á Kuling sem er sumarhvíldarstaður i Mið-
Kína; efnaðra erlendra og innlendra
manna. Kristniboðar, stjórnmálamenn, at-
vinnurekendur o. fl. (alls um 100) tóku
þátt í fundi þessum, er haldinn var á;heim-
ili kínverks stjórnmálamanns (fyrv. ráð-
herra). j
Iiann stóð í fjórtán daga. Var þar lítið
um ræðuhöld, en tímanum varið ýmist til
kyrlátrar íhugunar, bænahalds eða sam-
tals. Þátttakendur töluðu saman um al-
varlegustu hjartans mál sín, synd og trú-
arreynslu. — Pví meiri viðkynning, því
meiri trúnaður, játningar og andleg bless-
un, var reynslan þar.
Árið 1920 kom sr. Buchman til Cam-
bridge á Englandi og var þá með brjef
frá feðrum ýmsra námsmanna, en þeim
feðrum hafði Buchman kynnst austur í
Asíu. Tveir Englendingar fóru þaðan með
honum í heimsókn til ýmsra háskólabæja
í Bandaríkjum. Sumarið eftir kom hann
aftur til Englands og fór þá) að starfa í
Oxford og síðan hefir miðstöð þessarar
hreyfingar verið í Oxford.
1 fyrstu hafði þessi hreyfing ekkert
nafn- Dr. Buchman og vinir hans, sem óð-
um fjölgaði, sögðu eitthvað á þá leið: »Við
stofnum ekkert fjelag og því síður nýja
söfnuði, vort oíina markmið er að fá sem
flesta til að lifa sannkristnu lífi. Vjer deii-
um við enga um trúmál, nje starfsaðferðir,
en bjóðum þá velkomna til isamstarfs sem
vilja hagnýta svipaðir aðferðir og vjer.«
»Vjer höldum ekki vakningarsamkom-
ur neitt svipaðar því, sem þær eru venju-
legast, og höfum lítið traust á múghreyí-
ingum. Vjer viljum starfa í kyrþey og
einkam og sjer í lagi ná tii leiðtoganna
á bæði andlegum og veraldlegum sviðum,
og fá þá til að verða sannkristnir menn.
Ilitt er oss alveg óviðkomandi hvaða
kirkjudeild þeim er kærust. Sje nokkuð
sjerkennilegt við oss, er það líklega helst
það, að vjer viljum endurvekja kristna trú
fyrstu aldar, þegar kristnir söfnuðir
reyndu svo að segja daglega návist heil-
ags anda og töluðu um hana glaðir og ör-
uggir? Því er það, að sumir hafa kallað
þessa hreyfingu. »Fyrstu aldar kristni,
endurvaknaða, en það nafn þykir allt of
langt. Fast nafn hefir hún samt fengið
og er kölluð á ensku »Oxford-Group move-
ment« eða Oxfordsflokkshreyfing. Uppruni
þess nafns er þessi:
Þegar hreyfingin ’ var nýbúin að festa
rætur í Oxford, fór þaðan 7 mannahópur,
6 enskir og 1 Hollendingur, til suður-Af-
ríku í nokkurskonar kristniboðsferð. Þeir
voru kallaðir Oxford-hópurinn þar syðra,
og þegar talsverð áhrif komu í ljós af
samtalsfundum þeirra, þá var farið að tala
um »Oxfordshópshreyfinguna.«
Og' það nafn er almennt notað nú í
enskumælandi heimi um þessa hreyfingu,
enda þótt, nú fari margir smáhópar sem
aldrei komi til Oxford um löndin í þess-
um sama anda.