Bjarmi - 15.02.1937, Blaðsíða 1

4. tölublað
Reykjavík, 15. febr. 1937
31. árgangur
2. sd. í föstu. (Matt. 15, 21.—28.).
Herra, hjálpa þú mér.
Eftir Ingvar Árnason, verkstjóra.
Kanverska konan kom til
Jesú. Hún liafði fengið fregmr
af honum, ef til vill heyrt liann
og séð sjálfan áður.
Nú kemur hún til hans og
hrópar í angist móðurhjartans
á hjálp hans.
Fyrst stendur hún álengdar
og kallar lil lians, en hún fær
ekkert svar. Síðan kemur liún
nær og fellur fram fyrir honum
og biður: Herra, hjálpa þú mér,
en Jesús dregur enn að bæn-
lieyra hana.
Iíonan gcfst þó ekki upp, hún
biður og leitar og knýr á unz
líknarorðið hljómar af vörum
Lausnarans:
Kona, mikil er trú þin. Verði
þér sem þú vílt.
Nú gagntók fögnuðurinn hið
hannþrungna hjarta.
Hvers vegna dró Jesús bæn-
iieyrsluna?
IJann var að leita að trú.
Ilann var að leita að dýrum
perlum. — Hann þekti alla, og
þurfti þess ekki, að nokkur
vitnaði um manninn, þvi að
liann vissi hvað með manninum
hjó. •—- Hann vissi að i hjarta
þessarar konu, sem nú hrópaði
lil hans var geymd liin dýrmæta
perla trúarinnar, vonarinnar,
kærleikans og auðmýktarinnar.
Þessi dýrmæta perla þurfti
að skírast til þess að hún gæli
ljómað i allri sinni fegurð.
Á reynslustundinni, þegar
konan liélt áfram að biðja, leila
og knýja á, þrátt fyrir það að
hún virtist koma að lokuðum
dyrum, kom í ljós styrkur og
fegurð trúarinnar, sem bjó í
hjarta hennar.
í hæn ltonunnar og fram-
komu hirtist hin auðmjúka trú,
sú trú, sem vonin og kærleiluir
licldur vörð um.
Jesús hefir glaðst þegar hann
fekk að sjá fegurð trúarinnar,
sem hann hafði tendrað i hjarta
þessarar konu.
varpaði þar geislunum frá aug-
lili Guðs.
Lærisveinarnir, sem Jesús
liafði farið með til þessa bygð-
arlags, til þess i næði að geta
kennt þeim og útskýrt fyrir
þeim leyndardóma Guðsríkis,
fengu þarna lærdóm, sem þeir
aldrei liafa gleymt. Þeir sáu þar
fegurð iiinnar auðmjúku trúar
og hverju hún fær áorkað.
Manns-sonur.
Ljóðaflokkur eftir Stein Sigurðsson.
4.
Ljós og sól.
MANNS-SONUR; þú sem öllu ríkir yfir,
alvaldur birtist fyr í spámanns sýn, —
s ó 1, er um eilífð ljómar skært og lifir,
I j ó s, er í heimsins næturmyrkrum skín.
Kór: Manns-sonur, líf mitt,
lýsandi sól,
lifandi Drottinn,
minn hirðir, vörn og skjól.
Manns-sonur, efldur andans mætti nýjum,
uppnuminn hvarfstu trúrra vina sýn.
Eitt sinn mun birtast hátt á himinskýjum
heilög og voldug Ijóssins ásýnd þín.
Manns-sonur, þú sem metur líf og anda,
mynd þinni stað í hjarta mínu vel.
Lát hana þar í Ijóssins fegurð standa,
íýsandi sól í gegn um nótt og hel.
Manns-sonur, þér er allt um eilífð falið:
Alheimsins vídd með þinni dreifðu hjörð.
Þú, sem mig hefir vakið, kallað, valið,
vertu mér 1 í f s i n s s ó 1 á himni og jörð.
Konan álti nú himneskan
auð í hjarta sinu, því liún liafði
heyrt um Jesú, komið síðan til
hans og tekið á móti náð hans.
Nú var bjart í hjarta hennar,
því hin dýrmæta perla endur-
Þess vegna dró Jesús það, að
hænheyra konuna, til þess að
hún og lærisveinar lians kæm-
ust að raun um hve dýrmætur
fjársjóður hin staðfasta, auð-
mjúka trú er.
En áhrif þessa atburðar áttu
ekki einungis að ná til þeirra,
sem þar voru nærstaddir og
veika barnsins, sem varð heil-
brigt „í frá þeirri stunu“, lield-
ur lét Guð þessa frásögu geym-
ast i liinni helgu hók, til þess að
liver, sem heyrir hana eða les,
megi hljóta blessun.
—o—
Reynið yður sjálfa, hvort þér
eruð í trúnni. Prófið yður sjálfa.
Hefir þú farið á Jesú fund? Hef-
ir þú lijá honum fengið lækn-
ingu fyrir sál þína?
Sæll er sá, er tekið hefir á
móti náð hans. Kynslóð eftir
kynslóð liefir lofsöngurinn
hljómað frá vörum þeirra, er
tekið hafa á móti hjálpræði
Guðs i Jesú Kristi. Frá mörg-
um þjóðum, á mörgum tungu-
málum, hefir hinn samstillti
söngur ómað:
„Guði sé dýrð því dauðans
lielsi og drómi syndar hrotinn
er.“
Það er fagnaðarsöngur þeirr-
ar sálar, sem fyrir trúna hefir
fengið að reyna mátt og misk-
unn frelsarans.
Hafir þú ekki enn fundið Jes-
um, þá gjör það nú, því nú er
hagkvæm tið og hjlpræðisdagur.
Ef þú veizt ekki hvar þú get-
ur fundið Jesúm, læknirinn allra
meina, þá skal eg segja þér það.
Kom að krossinum, þar mæt-
ir þú frelsaranum frá synd og
dauða, lionum, sem var særður
vegna vorra synda og kraminn
vegna vorra misgerða.
Beygðu þig niður við kross
Jesú og bið i auðmýkt eins og
kanverska konan:
Herra, hjálpa þú mér. Gefstu
ekki upp þótt þú fáir ekki bæn-
heyrslu strax. Haltu áfram að
knýja á dyr náðarinnar. Ilann
sem sagði: „Knýið á og fyrir
yður mun upp lolcið verða“, —
mun heyra bæn þína, beygja sig
niður að þér og lyfta þér upp og
leiða þig inn i sitt undursamlega
ljós. Honum sé dýrð um aldir
alda. — Amen.