Bjarmi - 15.08.1937, Síða 4

4
B J A R M I
rit þeirra og þér munuð finna
að eg hefi ekki fundið þetta upp
af sjálfum mér, eða eins og
málaflutningsmaður, til þess að
styðja hina kristnu. En vegna
þess, að ég hefi lesið rit þeirra,
trúi ég öruggur þvi, sem við-
kemur liinu tilkomanda. Þess
vegna finn ég mig knúðan til að
sýna þeim fram á þenna sann-
leika, sem fagna og gleðjast yfir
honum og leita hins komanda
heims.
í mörgum ritum þeirra finn
ég ýmislegt, sem erfitt er að út-
skýra, já, meira að segja að
nefna. Mikið og undursamlegl
segja hinir kristnu og gjöra, því
að þeir tala ekki manna orð
heldur Guðs orð. Að vísu ásaka
Grikkirnir (lieiðingjarnir), sem
lifa í siðleysi, liina kristnu og
hæða þá; en þeir eru hógværir
og þolinmóðir, og umbera spott-
ið og biðja fyrir spotturunum.
Ef einhver snýr sér, þá leggur
hann niður allan óhreinleika
syndarinnar og vegsamar Guð.
Ég vildi óska að allir þeir, sem
ekki ]>ekkja Guð, kæmust í
samband við hina kristnu og
veittu hinu eilífa lífsorði við
töku. Ó, að þeir mættu komast
hjá hinum skelfilega dómi, sem
kemur yfir mannkynið alll með
Jesú Kristi!“
Sá, seiri yfirvinnur illt með góðu,
sigrar þrennt í einu: Djöfulinn, and-
stæðing sinn og sjálfan sig. Sá, sem
yfirvinnur sjálfan sig, er öltum sig-
urvegurum meiri.
*
Tvennskonar menn eru til í heim-
inum, — réttlátir og vondir. —
Hvorum flokknum tilheyrir þú?
ER SANNARA TRÚARLÍF?
Erh. af 2. síðu.
lyndu liafa ekkert einkaleyfi
á góðverkum. Fórnfúsustu
menn, sem ég hefi kynnzt, eru
trúaðir og fórnfýsi liefir ekki
lítið að segja, þegar um góð-
verk er að ræða. Kærleikurinn
gefur, fórnar, það er eðli hans.
Trúaðir menn eru víðsýnni
(í þess orðs réttu merkingu) í
góðverkum sínum, en þeir,
sem ekki trúa. Og það orsak-
ast af ólíkri afstöðu til Guðs.
Sá, sem hefir veitt sannleikan-
um um Guð móttöku, miðar
allt við Guð, en ekki menn. Og
hann veit, að verk gagna ekki,
nema þau séu í Guði gerð. Þess
vegna verða hin sömu góðverk
aðeins gerð i þjónustu Guðs,
fyrir liann og ríki hans. Góð-
verk, sem gerð eru með þvi
einu hugarfari, að reyna að
friða órólega samvizku sína,
af þvi að hún á ekki frið i
Guði, eru ekki góðverk. Þau
eru ópíum fyrir trúarlífið.
Ég vildi að þeir, sem mest
leggja áherzlu á góðverk, gætu
hent á eitthvað í sínum hóp,
sem jafnaðist á við þau Grett-
istök, sem trúaðir menn hér i
Noregi liafa lyft. Diakonissu-
starf, líknarstarf meðal sjúkra,
fátækrá, gamalmenna, munað-
arlausra harna og heiðingja.
Kristnihoðið er, um leið og það
er trúhoð, stórkostlegasta líkn-
arstarf, sem hægt er að hugsa
sér. Það er yóðverk í þessa orðs
réttu merkingu, af því að það
er unnið af kærleika til Guðs
f}rrir aðra. Unnið, ekki fyrir
sjálfan sig, heldur guðsríki.
Ég nefni i þessu samhandi
hinn mikla holdsveikra spít-
ala, sem eitt af norsku kristni-
hoðsfélögunum, „Det norske
Misjonselskah“ starfrækir á
Madagaskar. Þar eru holds-
veikir menn rækir úr samfé-
laginu, hurt frá vinum og ælt-
ingjum. Heiðingjunum dettur
ekki i hug að líkna þeim.
En hér „sletta hinir þröng-
sýnu sér fram í“. Trúhoðsfé-
lagið byggir lieilt þorp fyrir
þessa veslinga. Þar fá þeir frítt
uppihald, hjúkrun og lækn-
ingu. Þau 50 ár, sem holds-
veikraspítalinn hefir starfað i
Amhohipiantrana og síðar i
Mangarano liafa 4217 sjúkling-
ar hlotið aðhlynningu þar. —
Þetta hafa hinir trúuðu, með
sameiginlegum átökum, gert
og' auk þess reist fjölda sjúkra-
húsa og menntunarstöðva,
skóla, víða um hinn heiðna
heim. Ég leyfi mér að taka tit-
ilinn „þýðingarmesta málefn-
ið“ frá spíritismanum og mið-
ilsfundum hans og nota hann
um starf hinna trúuðu kristnu
manna, sem starfa í kærleika,
ekki aðeins heima, heldur og
úti í myrkri heiðninnar.
Ég hefi liripað þessar línur
í þessum anda, til þess að þú,
lesari góður, lmgsaðir hetur um
trú starfandi i kærleika.
Er það satt, að hinir játn-
iugartrúu, séu þröngsýnir of-
stækismenn, kærleikslausir, án
góðverka og vilji að eins halda
fólkinu fjötruðu í menntunar-
lausu miðaldamyrkri ?
í næsta hréfi ætla ég að lýsa
lítillega starfi trúboðsfélag-
anna hér og heimaslarfinu i
skólum og liknarstörfum. Þú
sérð þá ef til vill betur livað
er hin heilnæma kenning og
orðin „af ávöxtunum þekkisl
tréð“, verður þér ef til vill
ljósara.
Stavanger, 3. ág. ’37.
fíjarni Eyjólfsson.
Úr ýmsum áttum.
Ivirkjulegt alþjóðamót var haldið
12.—26 júlí í Oxford á Englandi.
Þar mættu um 600 fulltrúar frá öll-
uin löndum og kirkjudeildum, nema
rómversk-katólsku kirkjunni og játn-
ingarkirkjunni i Þýzkalandi. Full-
trúum frá henni var neitað um
ferðaskírteini og gátu þvi ekki
mætt.
*
Meðal þeirra, sem ætluðu að mæta
\ Oxfordmótinu, var Niemiiller, hinn
nafnkunni prestur og foringi játn-
ingarkirkjumannanna þýzku, en
hann var i þess stað tekinn fastur
og situr nú í varðhaldi, ásamt hróð-
ur sínum og fjölda mörgum öðrum
kirkjunnar mönnum í Þýzkalandi.
Þeir eru sakaðir um æsingar og á-
róður gegn stjórninni, vegna þess
að þeir hafa varið trú sína með
djörfung og luigrekki og ekki vilj-
að hreyta gegn samvizku sinni. Eng-
inn veit hvern enda þetta hefir,
nema Guð einn. En menn búast við
enn meiri ofsóknum og þrenging-
um.
*
Norræna heimalrúboðsmótið, sem
áður hefir verið getið hér i blað-
inu, verður haldið í Osló dagana 1.
—5. sept. n.k. Meðal ræðumanna
þar verður prins Oscar Bernadotte
frá Sviþjóð. Daghlaðið „Dagen“
segir, að mótið muni verða mjög
fjölsótt, bæði frá Noregi, Danmörku
og Sviþjóð og vænta menn mikils
af því til blessunar fyrir starfið i
Guðs ríki í þessum löndum. Sem
dæmi um áhugann fyrir móti þes'su
má geta þess, að einn danskur mað-
ur bauðst til að horga allan ferða-
kostnað fyrir 50 landa sína þangað
og var það vel þegið, eins og gefur
að skilja.
*
Charles Fermaud ofursti, fyrv.
aðalframkvæmdastjóri i alþjóða-
stjórn K. F. II. M. í Sviss, andaðist
hinn 12. júli s.l., 83 ára að aldri.
Hann fcrðaðist mikið i þágu félags-
skaparins og heimsótti Norðurlönd
mörgum sinnum. Hingað til lands
kom hann árið 1902 og aðstoðaði
við skipulagningu K.F. U. M. hér i
byrjun, er fyrsta stjórn þess var
skipuð. Æfiágrip hans með mynd af
honum birtist i Mánaðarbl. K.F.U.M.
í febrúar 1926.
*
Norrænt Sunnudagaskólamót, hið
11. i röðinni, var lialdið i Kaup-
mannahöfn dagana 7.-—11. júlí s.l.
Þátttakendur voru um 600, frá Dan-
mörku, Finnlandi, Noregi og Sví-
þióð. Ennfremur kom framkv.sti.
alþjóðasambands sUnnudagaskól-
anna. James Kelly, þangað i flug-
vél daginn áður en mótið hófst.
Forseti mótsins var Fuglsang-Dam-
caard biskup. en stiórnari P. Th.
Pefersen, skrifstofusti. — Margar
kvöldsamkomur voru haldnar i
sambandi við mótið og á sunnud.
auðsbiónustur i 12 kirkjum samtim-
is. Auk hess voru flutt erindi. haldn-
ír hiblíulestrar og fundir smærri
flokka af leiðtogum hinna ýmsu ald-
ursflokka barnanna.
63
Æ, nei, ])að var víst hezt að halda öllu í gamla
horfinu. í því var líka einskonar friður fólginn
— og það var ef til vill bezli friðurinn — að
minnsta kosli fjæir hana.
Við þessa rökleiðslu varð hún rólegri og féll
að lokum í fastan svefn, og rumskaði ckld fyrr
en Edel kallaði á hana um morguninn. Þá reis
lntn úr rekkju og klæddi sig.
En ]>á hófust sömu heilabrotin að nýju.
5
Daginn eftir tók Holm til við kennsluna.
Rétt áður en hún skyldi hafin komséraFangel
upp til Hohns, til að gefa honum nokkrar al-
mennar leiðbeiningar.
Þegar hann liafði gert grein fvrir þvi, livað
hann hafði að segja um hiriar mismunandi
námsgreinar almennt, sagði hann:
„Svo hefi eg að lokunt eina ósk viðvíkjandi
trúarbragðakennslunni.
Holm leit spurnaraugum á hann.
„Ég á við — ég óska að hún megi verða — ja,
hvernig á ég að koma orðum að þvi — svo al-
mennt — kristileg sem unnt er; ef til vill verð-
ur auðskildara það, sem ég á við, ef ég segi —
almennt~kirkjuleg.“
Svipur Holms varð enn meira spyrjandi.
„Ja, þér skiljið mig ef til vill ekki til fulln-
ustu. En ég á við það, að ég teldi það ákaflega
æskilegt að þér hélduð yður frá öllum sérskoð-
64
unum að því cr hið trúfræðilega snertir; að þér
vöruðust allar sérskoðanir en gerðuð yður far
um að innræta drengnum hinn almenna kristi-
lega og kirkjulega sannleika.“
„Ég hefi liugsað mér að nota Balslevskverið
sem grundvöll trúfræðikennslunnar,“ svaraði
Holm. í
„Já, þess æski ég lika,“ svaraði prestur í þeim
tón að meira líklist skipun cn samþykki. Hald-
ið yður við þær kenningar, sem sú litla, sann-
Júthérska bók hefir að geyma.“
„Það veitist mér þeim mun auðveldara,“ svar-
aði Holm, „þar sem ég cr mér þess ekki með-
vitandi, að aðhyllast neinar þær kenningar, sem
fara i bága við hana.“
„Nú, jæja, ])á veri Guð með yður,“ sagði
prestur mjög hátíðlega um leið og liann stóð
upp og gekk út.
Svo liðu tlmar fram, vika eftir viku, og allt
gekk sinn rólega gang á prestssetrinu.
Þó rnundi athugull áhorfandi hafa veitt því
eftirtekt að þrjár aðalpersónur heimilisins voru
ekki alveg eins og þær átlu að sér að vera.
Einhver fátkennd óróvar komin yfir prestinn
og gerði hann sér þó far um að taka öllu með
vfirlæti og köldu blóði eins og honum sæmdi.
Frúin, sem alltaf hafði verið hæglát, var þó
orðin enn hæglátari. Hún leitaði oft inn i litla
herbergið sitt, og þar hafði Edel oftar en einu