Bjarmi - 01.06.1939, Blaðsíða 4

4
B J A R M I
og skiptust í 4 vikuflokka og einn
tíu daga flokk. Kemur sú tala
sjálfsagt mörguni einkennilega
fyrir sjónir, því svo lítið hefir
þetta starf látið vfir sér, að marg-
ir, sem ekki Iiafa kynnzt því af
eigin reynd, gæti haldið, að hér
væru aðeins nokkurir af K. F. U.
M. piltunum að skreppa sjálfir í
sumarfrí. En ])að er öðru nær,
því margir al’ æskumönnum
Reykjavíkur liafa notið þar hins
hlessunarríka starfs K. F. U. M.,
og þá fyrst og fremst síra Friðriks
Friðrikssonar, fyrir æskuna.
Sú mun einnig verða raunin á
i sumar, að ekki gefst hetri stað-
ur fyrir pilta til að nota sumarfrí
sitt en Vatnaskógur. Geta þeir,
sem liugsa sér að dvelja þar í
sumar, eða óska frekari upplýs-
inga um starfið, snúið sér til: Ara
Gíslasonar, Óðinsgötu 32, sími
5038, Árna Sigurjónssonar, Þórs-
götu 4, sími 3504, og Hróbjartar
Árnasonar, Laugavegi 96, simi
4157.
Eins og getið var um í síðasta tbl.
heldur samband íslenzkra kristniboðs'-
félaga þing sitt hér í Heykjavík dagana
21.—23. júni. Þingið verður háð i „Bet-
aniu“, húsi kristniboðsfélaganna i
Reykjavík. Hvert féiag í sambandinu
má senda 1 fulltrúa fyrir hverja 10
meðliini eða færri, þó ekki fleiri en 5.
Er þess vænzt að félög, sem árlega
gefa fé í sambandssjóð, sendi og full-
trúa frá sér.
*
Kaupendur í úthverfum Ileykjavíkur
— og nágrenni — eru minntir á ,að
gjalddagi blaðsins er kominn. Vegna
þess hve erfitt er að senda innheimtu-
mann út um úthverfin, eru það vin-
sainlega tilmæli ritslj., að kaupendur
snúi sér lil afgreiðslunnar — Þórs-
götu 4 — með greiðslu fyrir blaðið.
fólk á samkomunum, og sýnileg
áhrif þeirra hefðu naumast getað
verið minni. Aðeins einn ung-
lingspiltur, sem liét Fú-stwan, tók
fagnandi á móti hoðskapnum um
hjálpræði i Ivristi, og öðlaðist lif-
andi trú. Þess vegna var hann svo
fljótur að læra söngvana og kver-
ið, sem hann byrjaði strax á. Hann
var hjá okkur öllum stundum, og
var á öllum samkomunum, en féll
fyrir það í ónáð hjá móður sinni,
svo að hún liótaði að lúberja hann
i hvert skipti, sem hann færi á
samkomu. Og hún lét ekki sitja
við orðin tóm. — Fú-shvan liélt
þó áfram að koma á samkomurn-
ar, en var barinn eftir á i hvert
skipti.
Þegar við hurfum heim aftur
úr Jangyin, trúhoðarnir, fannst
okkur ])að eiga við uiii okkur, sem
trúðhoði hafði skrifað um sjálfan
sig löngu áður: „Ónýtir þjónar
erum vér“.
Það liafði þó áunnizt,, að nú
voru þrír kristnir menn í Jangyin:
Jang, silfursmíðaneminn og Fú-
Shvan, allir sannir læris^einar
Krists. Þeir sóttu samkomur safn-
aðarins i Djangtsuen, en .Tang var,
Séð heim að „tjald-
borg“ og Hraungerði.
(Mótið 1938).
Hraungerðismótið.
Frh. af 2. síðu.
Bjarma og kostar 50 aura. í því
eru 37 úrvals söngvar, þýddir og
frumsamdir eftir sira Friðrik
k'riðriksson, Magnús Runólfsson,
Bjarna Jónsson, Sigurbjörn
Sveinsson, Stein Sigurðsson, Hug-
rún' og Eh. Ehenezerson. Og lögin
við þá eru hvert öðru þýðara og
fegurra. 10 þeirra fást á nótum á
afgr. „Bjarma“, og verða til sölu
á mótinu, og kosta kr. 1,00.
Ég vil Ijdða "
Ég vil ljóða’ um Drottin meðan lifi,
lofsyng Guði meðan ég er til,
og með lofsöng hka héðan fara,
ioks er endar jarðneskt tímabil.
Ég vil þakkir Guði þúsund færa,
þakka fyrir líf og hverja gjöf.
Þann vill Drottinn aga, sem hann
elskar,
eilíf sólin ljómar bak við gröf.
Ég vil leggja allt í Herrans hendur,
hann til lífs er eini vegurinn,
og með kærleiksraustu safnar saman
sínum börnum, góði hirðirinn.
Láttu Drottinn tungu mína túlka
traustið, sem í hjarta mínu býr
og þá miklu sælu og sigurgleði,
ei syndari frá villu og hroka snýr.
Láttu, Drottinn, orð mín, elsku þína
opinbera, hvar i heimi eg fer.
Jesús þii með kvöl og dauða á krossi
keyptir líf og eilíft frelsi mér.
Látum hljóma sönginn, systur, bræður,
syngjum Drottni, meðan hjartað slær,
lof og þakkir! Lyftir ljúfum tónum
langt í hæðir mildur sumarblær.
Hugrún.
Athugasemdir við
erlendar fréttir.
Nýr biskup.
Dr. C. I. Scharling, dómprófastur í
Hróarskeldu, hefur verið skipaður
biskup í Ripum. „Kirkjuritið" hrósar
honum mjög fyrir lærdóm, víðsýni og
áhuga i kirkjulegu starfi. Þess má og
geta hér, að þessi lærði guðfræðingur
og víðsýni, hefur áður verið í kjöri
við biskupskosningar í Danmörku, sein
frambjóðandi heimatrúboðsins danska.
Biskup í Rípum var hann kosinn með
samvinnu heimatrúboðsins, jafnaðar-
manna . og nokkurs hluta grundtvigs-
sinna. — Er gott til þess að vita, ef
lærðir menn, sem eru í sambandi við
heimatrúboðið, fá að njóta sannmælis,
þrátt fyrir ])að.
*
Skat-Rördam.
Þá hefir og borizt hingað fregn frá
Danmörku um, að hlutur Skat-Rördam
frikirkjuprests hafi verið réttur! —
Rétt eins og þessi utankirkjuprestur
ætti einhverjar réttarfarslegar kröfur
á hendur þjóðkirkjunni! — En kirkj-
urnar á Fjóni hafa verið lokaðar fyr-
eins og áður er sagt, öldungur
]iess safuaðar. Og það varð að
fastri venju, að móðir Fú-shvan
harði hann i livert skipti, og mun
það hafa haldizt um tvö ár. En
það vissi hún ekkert um, að allan
þenná tíma fór Fú-shvan alltaf á
fætur fyrir dögun. Þeir trúbræð-
urnir komu ])á saman hjá Jang,
kveiktu á tíru, lásu kafla úr Ritn-
ingunni og báðu saman. Nokkru
eftir að við trúhoðarnir vorum
farnir, hrá svo við, að fleira fólk
úr Jangyin fór að sælcja samkom-
ur í Djangtsuen, og slóst þá í för
með þeim félögunum. Og sá hóp-
ur stækkaði smám saman.
En í móður Fú-shvan hafði
kr?stniho(iið eignazlj hatraman
andstæðing, svo að hún ofsótti
sinn eigin son, har út óhróðurs-
sögur um kristniboðana og last-
aði kenninguna á allan liugsanleg-
Í.U hátt.
Þá kom fyrir athurður í Jangy-
in, sem siðar fékk mikla þýðingu
fvrir hana og reyndar þorpshúa
alla.
Það var svo sem ekkert nýtt,
að beiningamenn sæjnst þar á göt-
unum. En svo kom einu sinni
heiningamaður ])angað, svo halt-
ur að hann dróst varla húsa á
milli og svo þrálátur, að þess
þekktust engin dæmi. Hann gekk
fyrir dyr hvers manns og hróp-
aði í sífellu: „Ko-lien, ko-lien ba-
a-a!“ — miskunnið, miskunnið
mér!
En móðir Fú-shvan ætlaði þó að
losa sig við hann með hægu móti.
Hún hellti yfir hann skömmum og
formælingum. Betlarinn ansaði
])vi engu og hélt áfram að lirópa:
„Ko-lien, ko-lien ha-a-a!“ Hún sig-
aði hundinum á hann, en þegar
það stoðaði ekki hrópaði hún á
krakkana á götunni, að þau skyklu
reka hann hurtu úr þorpinu. Og
hún æsti krakkana svo upp gegn
þessum vesaling, að þau köstuðu
á hann moldarkökkum og grjóti
og gengu af honum dauðum.
Mannslifið er ákaflega ódýrt í
Kína. En nú vildi svo til, að þessi
heiningamaður átti nokkur skyld-
menni í Djangtsuen. Og þessir
ættingjar hans risu nú upp til
handa og fóla, þó þeir hefðu ald-
rei sinnt honum neinu áður, enda
var þetta fyrsta skipti að þeir sáu
sér hag að því. Með ópi miklu og
ir honum. Þess hefir gleymzt aS getar
að Öllgaard biskup er einn biskupa
Dana, sem veitt hefir Rördam þetta
leyfi. „Kirkeligt Forbund" samþykkti
einróma mótmæli gegn þessu.
*
Grundtvig.
Þá hafa og verið grafin upp göniul
unnnæli Grundtvigs um kenningar-
frelsi presta. Birtir „Kirkjuritið" þaU
þannig að: „í Danmörku er nú skir-
skotað til ummæla Grundtvigs uffl
kenningarfrelsi presta", rétt eins og
það sé á allra vörum þar, að Grundt-
vig hafi viljað drottnandi frjálslyndi
prestanna. Vantar þó allt það, sem gH-
ur skýringu á þessum orðum Grundt-
vigs.
En meðal annarra orða. Hefir mönn-
um gleymzt afstaða Grundtvigs til
Magnúsar Eiríkssonar og frjálslyndis
hans? Það hefir þó nýlega verið rifj'
að upp í doktorsritgerð hér, svo niönn-
um ætti að vera kunnugt, hve fus
Grundtvig var á að frjálslyndið drottn-
aði í kenningunni. Og fékk hann alls
ekki væga dóma í því efni hjá Eiríki
Albertssyni.
Þá má og ekki gleyma þvi að Grundt-
vig hélt svo fast i trúarjátninguna, a®
hann blátt áfram taldi hana til orðna
fyrir tilsluðlan heilags Anda, og seðsta
og sannasta tákn kristinnar trúar. Þg
enn í dag játa grundtvigskir prestar
trúarjátninguna i hverri messu.
Ef íslenzkir „kenningarfrelsis“nrenn
hefðu sömu afstöðu til játningarinnan
orðsins og sakramentanna eins °g
Grundtvig, mundu margir „heimatru-
boðsmenn" hér hrósa happi. Og ,rU'
aðir menn skilja það vel, að engin
prestaheit eða handsöl geta bundi
prestana, ef Guð sjálfur megnar ekkr
að vaka yfir því að kenning prestanna
sé samkvæmt orði hans — eins °g
Grundtvig segir.
*
Frá Ameríku.
Þá er enn ein fregn, sem birtist ‘
Kirkjuritinu, og hefir komið í erlend-
um blöðum, en hér vantar í hana
seinni hlutann. Skýrt er frá því, flð
evangeliskir og reformerkir söfnuðir 1
Ameríku hafi sameinazt. í öllum blöð-
um, sem vér höfum séð, fylgir þe,,a
fregninni (en er sleppt í Kirkjuritinu) •
„Ileilög ritning er viðurkennd sein
Guðs orð og mælikvarði kristinnar tru-
ar og kristilegs lífs. Kenningargrund-
völlurinn er Heidelberg katakisminn,
fræði Lúthers og Ágsborgarjátningin-
Sakramenti kirkjunnar eru skírn °&
kvöldmáltíð innsett af Jesú“.
Þetta var ákveðið árið 1938, þega'
mönnum á íslandi er talin trú uffl, a
trúarjátningarnar skipti litlu máli, og
séu yfirleitt látnar sitja á hakanum-
Þá sameinast ólíkar kirkjudeildir
um þær!
Nei, segið oss sannar frá guðfræ >
Vér
og kirkjulífi erlendis en gert er.
hræðumst ekki erlendar kirkjulegar
fréttir, ])ví þar verður „nýguðfræðinn
ar“ hvergi vart. Hún er dáin — sC,n
vonlegt er.
Úr ýmsnm áttum.
Þann 17. f. m. voru útskrifaðir 111
guðfræðideild Háskólans þeir Ástráe-
u.v Sigursteindórsson, með I. eink„
105% stig, og Ragnar Benediktsson me
1 eink., 105 slig.
Sira Marinó Kristinsson, sóknai-
prestur að Vallanesi ,var kosinn Prcsl
ur á ísafirði. Hlaut hann 009 atkv., °g
var það rúmur helmingur allra greiddra
atkvæða.
Edvard
fræði við
nýlátinn.
dönskum
Geismar, prófessor í 8U<^
Kaupmannahafnarháskóla 11
Er hans hlýlega minnzt 1
blöðum, og sagður að haa
verið afburða góður kennari.