Bjarmi - 01.01.1974, Blaðsíða 4

Ávarp til kristniboðsvina
Þær alvarlegu fréttir hafa borizt fra Konsó, að vegna
lítillar úrkomu á síðasta ári líði nú margt fólk í héraðinu
skort. Verst er ástandið í Kolme, 40—50 km vestur af
kristniboðsstöðinui, og í þorpum næst Seggen-ánni. Ástand-
ið fer hríðversnandi með hverri viku sem líður.
Stjórn S.t.K. kom saman til skyndifundar þann 14. janú-
ar og samþykkti að senda strax um 225 þúsund krónur til
matarkaupa. Þetla eru óvænt útgjöld, sem hætast við um
4 milljón króna fjárhagsáætlun starfsins í Konsó fvrir árið
1974. Um leið og kristnihoðsvinum eru faerðar innilegar
þakkir fvrir framlög og stuðning á liðnu ári, er þeim hent
á þörfina í ár. Drottinn hefur falið okkur á hendur þjón-
ustu í Eþíópíu. Verkefnin eru óþrjótandi, hjálpi Ilann okk-
ur til að reynast trú, svo að sá Jesús Kristur, sem gaf okk-
ur lífið, megi einnig dýrðlegur verða íneðal þeirra, sem
sitja í myrkri og skugga dauðaus. „En í því er hið eilífa
líf fólgið, að þeir þekki þig, hinn eina sanna Guð, og þann
sem þú sendir, Jesúm Krist.“ (Jóh. 17,3).
Hjálparstofnun kirkjunnar hefur ákveðið, að hin árlega
fórnarvika hennar, sem í ár verður 3.—10. inarz, skuli
lielguð söfnun vegna yfirvofandi hungursneyðar í Konsó.
Biðjum og stuðlum að því, að söfnunin takist vel.
Gísli Arnkelsson.
Uft veröa börnin einna haröast úti, ]>egar
liungursneyö ber aö höndum.
Myndin sýnir, hvar
svöngum börnum cr gefið aö boröa.
Komið saman,
trúaðir menn!
„Þegar þér komið saraan,"
segir postulinn í fyrra bréfi sínu
til Korintumanna (14,26). Hann
veit, þegar hann skrifar læri-
sveinunum, að þeir eru menn,
sem koma saman. Þetta er ekk-
ert efamál. Það er eitt sérkenni
hins nýja lífs, að vér tökum að
þrá að vera með öðrum börnum
Guðs.
Það er ástæða til að leggja
áherzlu á þetta.
Samfélag kristinna manna er
lífsnauðsyn. Tveim stoðum má
renna undir það. Það er annars
vegar nauðsynlegt hverjum
kristnum einstaklingi að eiga
sér samastað í samfélaginu. Það
stríðir svo gegn eðli þess að
vera kristinn að blanda ekki
geði við aðra um orðið og til-
beiðslu, að það nálgast sjálfs-
morð að einangra sig, nema
nauður reki til.
En samfélag kristinna manna
er líka hinn eðliiegi og nauð-
synlegi grundvöllur, sem vöxt-
ur guðsríkis hvílir á. Þar sem
trúarsamfélagið er lifandi og
öflugt, þar bætist við í hópinn.
Þannig hefur því verið farið frá
fyrstu hvítasunnu til þessa
dags.
Óvinurinn leggur sig mjög
fram um að hindra, að kristnir
menn komi saman. Ástæðan
hlýtur að vera sú, hvílík nauð-
syn samfélagið er. Og þó vit-
um vér og höfum fyrir oss sögu
kirkjunnar fyrr og síðar, að
höfðingi þessa heims fer með
sigur af hólmi, ef börn Guðs
hætta að koma saman. Það er
þetta, sem gerist: Áhugamálin
verða mörg, hugurinn skiptur.
Það þarf æ meira átak til að
koma sér af stað til að hitta
4