Æskan - 25.05.1903, Qupperneq 5

ÆSKAN.
6B
að dansa, og sögðu þau sjálf, að það yrði
i síðasta skiftið, sem þau gerðu það.
Apinn
sem ómögulegt sar að drepa.
Eftir Henry Drumraond.
------ (Niðurl.)
4. Kapltuli.
í fulla þrjá daga eftir að Luks hafði
verið „hengdur" kom hann ekki nærri
bóndanum eða heimili hans.
Api getur haft næmar tilfinningar. Það
er nægilega slæmt að vera hengdur, en að
fá reipi um hálsinn jafndigurt og kyrki-
siöngu og brunnvindu hangandi 1 hinum
endanum, það tekur út yfir alt. Luks
hélt sig því eingöngu hjá fénu. Og með
reipið og vinduna um hálsinn gætti hann
þess í þrjá daga. Féð gat reyndar ekki
bitið eitt einasta strá dagana þá, þvi apinn
hrákti það fram og aftur um eyna, bæði
nótt og dag. Lömbin voru nærri dott.in
dauð niður af hungri, og fullorðna féð gat
naumast heldur staðið á íútunum. Og alt
féð þjáðist svo, að þegar þessi liræðilegi
tími var á enda, fanst ekki ein einasta
heilbrigð kind á allri eyjunni.
Vegna hvers tók ekki bóndinn í taum-
ana? Vegna þess, að hann hafði annaö
nauðsynlegra að gera þessa þrjá daga. fegar
lconan hans ætlaði að sækja vatn í graut-
inn um morguninn, sá hún að brunnurinn
var allur brotinn og hruninn. Konan fór
heim, og sagði manni sínum, að eldingu
hefði slegið niður í brunninn. Bóndinn
varaðist að segja, hvernig í öilu lá, en
fór að skoða skemdirnar i þungu skapi.
Ástandið var verra, en hann hafði búist
við. Vatn var ekki að fá, hvorki til drykkjar
né grautargerðar, fyr en búið væri að gera
að brunninum, og varð því bóndinn að
vinna að því allan daginn að endurbæta
brunninn og það með slíku kappi, að svitinn
| bogaði af honum. Alian daginn eftir gerði
| hann hið sama. Hann fékk hvorki vott
. né þurt og hitt fólkið ekki heidur. Aum-
ingja börnin urðu að nota sér mat úr
I einni skál, sem leifður hafði verið kvöldið
í áður, en svo grétu þau af hungri þar á
| eftir. Og hefði þessi neyð staðið nokkra
j daga lengur, hefði það verið satt, að eyjan
væri óbygð, svo sem sagt var 1 landafræð-
inni.
Að morgni hins fjórða dags var brunn-
dælan i lagi aftur, vatnsheld og loftheld
sem áður. Aðeins vantaði eitt. og það var
vindan. Var því ekki annað til úrræðis
en ná Luks, því ekkert var til á eynni,
sem hægt, væri að smíöa luunnvindu úr.
En nú vildi luiks auövitað ekki láta taka
sig. Hann sat mjög rólega á þröskuldin-
um og horfði á heimilisfölkið við brunninn.
Hafði hann notað tækifærið þegar allir
voru úti að ná sér í almennilegan morgun-
verð. Hafði hann tæmt mjöltunnuna og
naut nú hvíldar áður orustan byrjaði á ný.
Bóndinn ætlaði að ráðast á hann — en
nú hékk ekki vindan lengur við hann.
Dálítill spotti af reipinu hékk enn og dinglaði
við háls honum, en vindan var horfin.
Tveir dagar liðu áður en vindan fanst,
og var þá búið að rannsaka. hvern lcrók
og j[kima á allri eynni. Jafnvel næst
yngsta barnið varð að fara 1 leitina. Var
leitað bæði dag og nótt, en loks fann konan
vinduna inni í kanínuholu. Meðan á þessu
stóð hafði enginn tími verið til þess að