Æskan - 01.11.1906, Side 2

10
Æ S K A N
því, er eg var barn á 8. ári, fékk eg í
hendur lítið kver. Framan til í því
voru Ijóð, og þau svo falleg, og eg
stautaði mig í gegn um þau hvað eftir
annað og lærði mörg þeirra. Aldrei
gat eg orðið þreyttur á að lesa þau.
Eg man sérstaklega eftir einu kvæði
það heitir: Gullöni og Bláfugl. Það
heillaði mig, og' örfaði ímyndunarail
mitt. Svo var um Heiri kvæðin. Síð-
an finst mér alt af vorblær og æsku-
gleði hvila yfir kvæðum Gröndals. Aft-
an til i kverinu voru »Nokkrar greinir
um skáldskap« og þær las eg með
miklum unaði og á þeim greinum
mikið að þakka.
Eg hugsa að fleiri haíi fundið það
sama og að þið, sem nú eruð börn,
hafið einnig haft góðar og mentandi
stundir við lestur hinna fögru ljóða
skáldsins.
Þó getur verið að ljóð þessa skálds,
hafi ekki verið í eins margra höndum
sem skyldi á síðari tímum, en þaðeru
til önnur verk eftir hann, sem eg held
að ílest börn og unglingar kannist við.
»Heljarslóðarorusta«í er vist öllum í
fersku minni, og mörgum hefxr vökn-
að um augu af heilnæmum hlátri, er
þeir lásu um hana. Ennfremur vil eg
minnast á eítt þjóðkunnugt verk, sem
eg er viss um allir þekkja, það er
þúsund ára minningarspjaldið: »Is-
laník, þið sjáið það lianga á veggnum
i stofunni, á myndinni hér í blaðinu.
Það var mín fyrsta tilsögn í íslands-
sögu, og liafði eg talsvert mikið fyrir
að lesa úr nöfnunum sem standa í
hlöðunum í kring um myndina. Það
er eitthvert hið innihaldsríkasta mynda-
spjald, sem eg þekki.
Með verkum sínum hefir Gröndal
rist nafn sitt djúpt inn i sögu oghjarta
þjóðarinnar. — Heill og hamingja hrosi
við honum og ljómi á ókomnu æfi-
tímum hans! —
Um æfiferil Gröndals, rit lians og
stai’fsemi alla, getið þið lesið í ágætu
minningarriti, sem Sigurður Kristjáns-
son gaf út, er Gröndal vai’ð áttræður.
Það er mjög vel úr gai-ði gert, og eru
í því ágætar myndir, og' fagrar rit-
gjörðir. Það kostar að eins krónu, og
æltu allir að heiði'a hinn háaldraða
skáldmæring með þvi að eignast í'itið
og lesa það vel.
Þess í'æð eg öllum lesendum
»Æskunnar« lil að gera.
Fr. Fr.
U'olinnt minn.
(Úr sænsku).
Já, folinn minn er fimur
og fallega sig her;
svo liðugur hver limur,
og létlur folinn er.
Ei neinn má fram hjá fara,
ei finst honum um það.
Hann brettir eyrun Ixara
og bi'jótast vill af stað.
Eg síðast sendi di'enginn
að sækja fola þann;