Æskan - 01.12.1914, Síða 3

Jesús ummyndast á fjallinu.
Æ S K A N.
91
s
'o
T3
D £
03
XTJ
rQ
jtJ
s,
bc
o
C w '
c >0< J
C *8 ’
03
'cj
>o 5
'O
£ 03
rO Æ
CJ tn
S ico
C oj
o3 'ö
-C G
'O >,
^ S
bfi C
°J
o
£ §
I
C3
w S
O
la
(U "
-« 2
O
'S Vh
£ *<L>
8 S
<U
<U (/)
c
oJ
rC
ío
S
c = *
<u G
C
c **
.5 rG
<u «'0*0
•*-* in
oj
Cjo ►cu
W)
I *
</) OJ
X oJ g ws
<u uzr>
tfl ^ u rt
rÚJ
>h *-* <n a
•rj 'cU >-.
£h 43
<U
i» 'rt jS ho
q & * °
=> s s
'rt vO <u
*-On tn'
um ofan liólinn, og oft steyptum við
stömpum í þýfðum valllendismóa, er
var á leið okkar. Jörð var öll al-
hvít, en himinn dimmur og töluverð
fannkotna, svo að tunglsbirlan hrást
okkur algerlega. Ferðin varð því ekki
eins glæsileg og við höfðum búist við.
Við urðuni svo að segja að þreifa
okkur áfram i snjónum og dimmunni,
án þess að geta með nokkurri vissu
gert okkur grein fyrir, hvar við vor-
um. liOks fór okkur að lengja eftir
lúngarðinum, þó við vissum vel, að
okkur miðaði hægt áfram. Samt héld-
um við áfram, þangað til við fund-
urn is undir fæti, sem að eins var
þakinn nýföllnum snjó. Okkur grun-
aði þá, að. við værum komin fram
hjá túninu að vestanverðu niður að
tjörn, sem þar var, þvi á leið okkar
álli enginn is að vera. Við héldum
því til vinstri handar með fram ísn-
um og náðum brátt á þann liátt tún-
garðinum.
Þegar við komum heim, varð vinnu-
konunni það að orði, að hún skyldi