Æskan - 01.05.1919, Blaðsíða 5

Æ S K A'N
37
'm B O b 10 o'-'f
$ oc al « co £ .ifi .
<d a o) írí C2
^ tic c c3 a ^
TJO'O op 8 ffl gc?
°Í3AG
'S. «
C-» a ^ *o
_ S qj
S S Ms
S Bfi
fi 3 a «
■ö .S
£.2 "
| a 33
§ 3 3
c o ■*-*
ca ‘H ro
tlfl 1/3
a o i o
g I í>
t/3
0-'.§>.§ 2
« " « <2
■a ^ ^
03 'S ° *2
tio ^ C3 w
° c . 2» „ »
« « > 2 2 3
Ö S ^ 2<o
* « , 2 u « c
co .j; + g ,m o
*« !_, Pfi . O —H ■<"
»0)0) <D u »o ^ cC
OD ^ u
'53 u G
E u G
G £C ttO±j O .G G D-
<5 G3 (D
o •*
cc £ G CAí
u U (D *>>) o
>
C3
« -
CÖ 0)
CS c
C o- «
0)
K-
— a a o t-« a
.S^ccS^í Síh'O
P'c/^ont/jK'Cct
g :
2 ^
G
P ^
G £
CG 3
O 'O
G 13
*G
*ca
u
G «
ttO
G tX'
ca O
u
- C
™ §
2 ®<
E2
G
U *0)
a </)
•♦-»
o o
£6 ca
G
1 3
5 2
o o
ca GJ
.1 2
0) O
sx «
s “
§ 2
5 °
o r
<D
CJ
s
<u
ö ca
</) i
c 3 J
.5 «« 1
D- G i
•r» cð ■
> O
w u
_ Cö .
*cð c
u
u 5h
G O •
tlC rG
0
"S s.
oc <u
.5 c ‘
'^0 ■
S <u
O- G
W3 G
<D
G
cö
+J
-+-»
oö
■o
• r-«
-Cð
* cö
rí^
G
G
O
G
O
cð
u
a>
G
G
cö
rG
cð
O
3 S
r2 ^
2 S
í>> CÖ
r* £
2 «
■O AJ
co oc
S O
«
Afi —
Æ
o -a
« c
to -a
2 æ
2 B
—• <D
U
Cð M
73 "O
« Æ
tC ,Q
O OJ
c o
a cð
§>3
Cð —.
u
<D Cð
»— +-»
tUD 03
t)iD O
•35 w
cð
U
■3 n t;
a p-;2
G
G G
t>0 ^
u S
r*5
*G
w Sf
rG 8J
- ^
o
Cð r—1
P* 73
rG
<D G
G
cð 0)
G rG
‘O
u* "tJs
8
« £
2 2 «
“ n
Cð
rG
o
u
cð O
G
S ^ iH
0) (-N +-»
n ° -03
*CÖ
cð
B
tiC *G
cð
P-S
+G rG
S b 5
> «'8
o u g1
||.S
f =3,5
G "'*
tiC G
G
G u
ol
p* -
*<D
G
.C
•3
G
5>>
s
.. 2 *cð
cð 3>
S ö
Cð . .—>
G o)
G G
G C
cð
O <D G
<D rQ U
o __
u
-G
c/3
o
Cð
Þ*
rG
Sc « «3
3m 3
Tóbaks-drengurinn.
Norskt æflntýri úr safni Asbj. Asbjörnsen.
t’ýtt hefir Sigfás Párbergsson.
AÐ var einu sinni kona, sem
gekk milli manna með son
sinn og betlaði, því að heima
sagðist hún hvorki hafa til
að bíta eða brenna. Fyrst gekk hún
um sveitirnar og svo kom hún til
bæjarins. Er hún hafði gengið milli
nokkurra húsa, kom hún til borgar-
stjórans. Það var bæði vitur og góður
maður og einn af þeim beztu í bæn-
um. Hann var giftur einni ríkustu
kaupmannsdótturinni þar og átti með
henni eina dóttur; þau höfðu ekki
íleiri börn. Þegar hún kyntist fátæka
drengnum, kom þeim mjög vel saman,
og þegar borgarstjórinn sá það, tók
hann drenginn fyrir leikbróður handa
dóttur sinni. Þau léku sér saman og
gengu í skólann og lásu saman og
fór mjög vel á með þeim.
Dag nokkurn stóð borgarstjórakon-
an út við glugga og sá á eftir börn-
unum, er þau gengu i skólann. Það
var forarpollur á götunni. Drengurinn
bar fyrst matartöskuna yfir og svo
borgarstjóradótturina á eftir. Og er
hann setti hana niður, kysli hann
hana. Þegar borgarstjórakonan sá
þetta, varð liún mjög reið. »Hugsa
sér, að þessi strákhvolpur skuli kyssa
dóttur okkar; við sem erum göfug-
ustu lijónin í bænum«. Borgarstjórinn
reyndi að stilla hana og sagði:
»það veit enginn, hvað í börnun-
um býr. Mér þykir drengurinn efni-
legur, og oft er mjór mikils vísir«.
Nei, það stóð nú á sama, hvað
hann var og hvað hann yrði. í*egar
þessir fátæklingar komast í eftirlæti,
kunna þeir sér ekkert hóf. Skilding-
urinn verður aldrei að dal, þó liann
glói eins og gullpeningur. Og hún