1. maí - Vestmannaeyjum - 01.05.1938, Blaðsíða 2

1. MAÍ
17 axtarmáttiir
hins vinnandi lýðs
— Aö vaxa er eðlisins innsta þrá
frá efsta meiði, 1 traðkað strá.
Vegfari lífs, hver viljann á
veldur skriðunnar bjargi.
En hvers myndi orka þá einviljug þjóð,
af Ásatungu, með norrænt blóð;
og heiðríkisins hjartaflóð
heimt undan jökulfargi?
(E. Ben.)
Saga íslenzks verkalýðs í þús-
und ár er samfelld liarmsaga um
kúgun, andlega og líkamlega,
liungur og harðrétti, óliagstæða
verzlun og erfið náttúruskilyrði.
Fólkið hefir verið fjötrað á klafa
tafræði, hjátrúar og fálæktar. —
Enda stóð þjóðin í stað, eftir því
' sem bezt verður vitað, livað snert-
ir fólksfjölda, allar þessar aldir.
Fóllcið stóð varnarlaust gegn nátt-
úruumbrotum og drepsóttum. Það
var kúgað af erlendu og innlendu
valdi, og aðeins kjarni þjóðarinn-
ar lifði. — Þessi kjarni, þessi
„þjóð, sem er heimt undan jökul-
fargi“ — liversu sterk gæti hún
orðið, ef hún væri „einviljug“,
hvílíkum feikna Grettistókum
gæti hún ljdl og hvílík firna sldl-
yrði hefir hún til vaxtar, ef hún
stendur saman!
Það dylst heldur engum, sem
En svo fór nú samt eins og fyr,
að skamt varð á milli loforðanna
og svikanna. Hinir „nýju“ voru
tæpast sestir í sæti sín á fyrsta
fundi bæjarstjórnarinnar, þegar al-
menningi gafst kostur á að kynn-
ast efndunum. Samkvæmt hinni
nýju fjárhagsáætlun er ákveðið að
framlag bæjarins til verklegra
framkvæmda og atvinnbóta verði
lækkað frá því i fyrra. — En livað
þá um framlagið til framfærslu-
mála? Hefir þao verið hækkað að
sama skyni? — Síður en svo.
Nokkrir framfærslunefndar-
fundir liafa verið lialdnir og gefa
þeir strax nokkra hugmynd um
stefnu hinna „nýju“ í framfærslu-
málum. Allmargar beiðnir um
framfærslustyrk frá nauðlíðandi
fjölskyldum hafa legið fyrir og
verið feldar 2—3var í röð. Hinír
„nýju“ láta mjög ófriðlega á fund-
um og segjast ætla að útrýma með
öllu þurfalinga„plágunni“ og
venja fólk af bölvuðu kvabbinu!
Ársæll Sveinsson sem nú þykir
orðið vitrastur allra „Ása“ i íhalds-
herbúðunum, endurtekur á hverj-
um fundi „spakmæli“ sill um, að
sjálfsagt sé að „segja hara upp öll-
um þurfalingunum“! o. s. frv.
Ilvað fær maður þá út úr þessu?
— Iívorki meira né minna en það,
að íhaldið sem áður fyr neitaði
fylgst hefir með gangi verklýðs-
haráttunnar á Islandi, hvílík
hetjutök er þar að finna og hve
árangurinn er glæsilegur, þó enn
eigi það langt i land, að íslenzk
alþýða hafi skilið köllun sína.
Það dylst lieldur ekki, að jafn-
framt því sem barátta alþýðunn-
ar fyrir bættuni kjörum hefir
fleygl fram, hefir líka hinum
fjandsamlegu öflum vaxið fiskur
um luygg.
Barátta verkalýðsins fyrir bætt-
um lífsskilyrðum og aukinni
menningu er svarað af ríkisvald-
inu og stórframleiðendunum með
lögum, sem eru hnefahögg á lýð-
frelsi í landinu og afneitun lýð-
ræðisins. — Hinar íhalds-fasist-
isku bæjarstjórnir eru þegar tekn-
ar að breyta i anda skoðanabræðr-
anna þýzku í Austurríki. — Aldrei
hefir því verið brýnni þörfin en
fólkinu um vinnu, en hélt því við
sultarmark á bæjarkassanum er
nú ákveðið í að neita því framveg-
is um hvorttveggja.
Þó þessir ábyrgðarlausu oflátar
geti nú með réttu sagl, að kjósend-
ur hafi við síðustu bæjarstjórnar-
kosningar (illu heill) fengið þeim
bæjarvaldið í liendur, er engan
vegin þar mcð sannað, að kjósend-
ur Eyjanna líði þeim að breyta
þvert á móti kosningaloforðunum
sem umboð þeirra i þessum trún-
aðarstöðum byggist á.
Þessir góðu herrar skulu komast
að raun um það, að alþýða hæjar-
ins hefir fyr en nú, barisl í minni
hluta innan bæjarstjórnarinnar og
þrátt fyrir það komið fram með
stéttarsamtökum sínum og meiri-
hlutavaldi almenningsálilsins ut-
an bæjarstjórnar, — kröfum sin-
um, fyrir vinnu og brauði. Strax á
þessu vori mun alþýðan rifja upp
fyrir vaklhöfunum kosningaloforð
þeirra og sýna þeim i þessu efni
vilja sinn svo ákveðið að ckki
verði á honum villst.
í dag fylkir öll alþýðan liði út á
göluna til þess að mótmæla sultar-
og atvinnuleysis-pólilík bæjar-
stjórnarinnar, undir kröfunni um
verklegar framkvæmdir, vinnu og
brauð.
nú fyrir liinn islenzka verkalýð
að stahda saman, vera „einviljug-
ur“ um réttinda- og liagsmuna-
mál sín gegn arftökum miðalda-
kúgaranna, sem í dag reyna að
koma íslenzlcri alþýðu á sama
kláfann og hún var áður fjötruð
á. — I dag er fyrsti maí, dagur-
inn, sem verkalýður allra landa
hefir valið sér að hálíðisdegi. — í
dag koma liundruð þúsunda
verkamanna og menntamanna
saman, víðsvegar um heim, til
þess að ræða áhugamál sín, treysta
samtökin og tengjast bróður-
böndum gegn sameiginlegum
féndum.
Frjálslyndir borgarar í Vestm,-
eyjum! Notið stundarkorn af þess-
um degi til þess að ihuga þessa
spurningu: — Hvað eigum vér að
gera til þess að tryggja farsælt líf
alls verkalýðs? — V'issulega mun-
uð þér allir komast að sömu nið-
mmmmiimimiimmmmmmmmimiiimmmmmmimmmmimmmmmmim
Mánavörnr:
Mánabón,
Mánaskóglj ái9
Mánasápa
eru vörur, seni ekki má vanta i þær verslanir,
sem láta sér ant um hagsmuni viðskiftamanna
sinna. —
iiiiimiimiiiiiiiiiiiiiiimiiiiimiiim'iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiijiiiiiiimiiimii
mmimmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmiimmmmmm
urstöðu: Standið saman! Alþýð-
an, hin vinnandi stélt er mikill
meiri hluti þjóðarinnar — og hún
getur eignast máttinn til að
stjórna — með því að vera „ein-
viljug“.
Sameinist frjálslyndir menn og
konur; treystið samfylkingu
vinstri manna gegn íhaldi og fas-
isma.
Gleðilega hátíð!
Á. G.
Nokkrar tunnur af söltuðu
dilkakj öti
til sölu.
ísfélagið
eitir
að greiða opinberu gjöldin af húsunum og önnur þinggjöld
nú jiegar. —
Dráttur úr þessu þýðingarlaus því óhjákvæmilegt er að
ganga liart að mönrium vegna mikilla vanskila undanfarið.
Bæjarfógetinn í Vestmannaeyjum, 28. april 1938.
Kp. Linnet.
tllll
alþýöu- og lýörædissinni
lætui* sig vanta viö liátíða—
liöld. alþýðunnar í. dag.
1. maí-nefndin
Ábyrgðarmaður: Jón Rafnsson. Félagsprentsmiðjan h.f.