Bjarmi - 01.08.1935, Qupperneq 8

120
BJARMI
Hlutverk kirkjunnar nú er því tvöfalt.
Hið fyrra hlutverk, og það er grundvall-
andi, er, að kirkjan verði aftur kirkja,
en það verður einungis á þann hátt, að
skilningurinn aukist á orði Guðs, og að
það verði máttugt meðal þeirra, sem finna
ábyrgð hvíla á sjer gagnvart útbreiðslu
fagnaðarerindisins.
En jafnframt verður að gæta árvekni
að því er snertir hið annað hlutverk, sem
leiðir af því að staða kirkjunnar út á við
hefir gjörbreytst. Mótmælendakirkjan er
ekki enn þá vöknuð til meðvitundar um
þessa aðstöðu. Hún hefir ekki enn komið
auga á, að þetta hlutverk krefst ráða og
aðferða, sem eru ólíkar þeim, sem endur-
nýjun kirkjunnar inn á við krefst. Kirkja
vor er enn, eins og fyrir 300 árum, útbú-
in til þess að annast hina kristnu, söfn-
uði. 1 starfi sínu gengur hún að því sem
vísu, að aðstaðan sje nú sama. og hún var
allt frá siðaskiftum og langt fram á átj-
ándu öld, nefnilega einingin milli þjóðar-
innar og hinnar kristnu játningarkirkju.
En á vorum tímum snýst starfið ekki
bara um slíka safnaðarþjónustu, heldur og
um safnaðar-myndun. Kirkjunni nú á tím-
um nægir ekki að hringja aðeins klukk-
um og biða þar til fólkið kemur, hún verð-
ur á ný, alveg eins og trúboðinn, að fara
og leita fólkið uppi. Hún getur ekki leng-
ur haldið fast við þá ímyndun sína, að
hún standi gagnvart kristnum fjöldanum,
hún getur ekki ákvarðað fræðslu sína og
starf eftir þessari ímyndun sinni. Húr
verður að játa, að hin fyrsta og þýðingar-
mesta’ skylda hennar er trúboð meðal
þeirra, sem ekki þekkja Jesúm Krist ,og
því síður trúa á hann, Pví að kirkja Krists
er kirkja, sem boðar trú, og því meir sem
opinber eða leynd heiðni leitar inn í söfn-
uoinn, því brýnni verður trúboosskyldan.
Ef kirkju. vorri verður á annað borð ljcs
þessi nýja afstaða og þetta nýja hlutverk,
þá mun hún sjá hversu illa hún er útbúin
til þess að gegna þessari þjónustu. Hún
mun sjá, að allt fyrirkomulag hennar, em-
bættatilhögun, og skipulag, menntun þjóna
hennar, mótun boðskapar hennar, að alit
þetta er komið frá þeim tímum, sem ekki
þekkti þau verkefni, sem nú blasa við. Af-
leiðingin er því sú, að þetta gagnar ekii
við þjónustuna að trúboði, þó það eigi við
í þjónustu þeirra safnaða sem þegar eiu
mótaðir. Lífsþróttur kirkjunnar ætti að
sjást í því, að hún skildi að þessi tvö hlut-
verk eru gjör ólík, og þess vegna ætti hún
að útbfia sig til þessara tveggja clíku
starfa. Það verður að starfa cðru vísi í
söfnuði, sem er samansettur af játandi
kristnum mönum eða meðal einstaklinga,
sem hvorki vita eða vilja heyra nokkurt
orð um Jesúm Krist. Jeg get aðeins drepið
lauslega á nokkrar breytingar, sem yrðu að
gjöra á kirkjunni, ef hún á ekki einungis
að vera. fær um að varðveita söfnuði, held-
ur einnig að endurreisa og stofna söfnufi.
Kristniboðskirkjan verður að vera hreyf-
anleg tjaldbúð til aðgreiningar frá vernd-
andi kirkju, sem hefir stöðugleika muster-
isins sem fyrirmynd. Guðsþjónustan og bcð-
unin í hinni verndandi kirkju er mdðuð við
það, að allir hafi sömu trú, að þeir viður-
kenni úrskurðarvald Ritningarinnar, cð
þeir skilji gildi þess arfs, sem fólginn er
í helgisiðum, sálmum og bænum. En trú-
boðsþjónusta kirkjunnar verður að ákvarð-
ast af því, að að slík sameiginleg játning
er ekki fyrir hendi, að úrskurðarvald Ritn-
ingarinnar er ekki viðurkennt og að hinn
dýrmæti fjársjóður hins kirkjulega arfs
er algjörlega óþekktur. Eigi kirkjan að
boða trú þá verður hún fyrst og fremst
að kalla trúaða leikmenn til starfa, hin
almenna prestsþjónusta allra trúaðra verð-
ur að lifna á ný, Það verður að vekja með-
vitundina um það að allir trúaðir eru skyld-
ir að boða trú. Til þess þarf frjálsari boð-
un, sem hefir minna guðsþjónustu snið á
sjer, boðun sem líkist fremur samtali sálu-
sorgara við einstakling heldur en opinberri
prjedikunar-guðsþjónustu. Til þess þarf
ennfremur sálusorgun sem er svo umfangs-