Kyndill - 01.04.1951, Blaðsíða 9
þau rök, 1) að cins og nú standa
sakir er við hvert alþýðusambands-
þing háð grimmileg kosningábar-
átta, sem stafar fyrst og fremst
af stjórnmálaleguim skoðanamun og
framkvæmdaratriðum. 2) Tveggja
ára kjörtímabil er hvergi nærri sá
tími, sem nauðsynlegur er slíkri
stjórn, til þess að skapa öryggi og
festu í hagsmuna- og velferðamálum
samtakanna.
Ágallar þessir myndu því að mestu
afmáðir með lengingu kjörtímabils-
ins. Mér er það ljóst meðan þessi ólga
er ríkjandi í samtökunum, þá myndi
slík breyting valda miklum deilum.
En andróður gegn þessari skipulags-
breytingu, sem og hinum áðurtöldu
og mat það, sem fram færi á þess-
um hugleiðingum mínum myndi
e. t. v. verða séð af stjórnmálalegum
sjónarhóli. En af því að það er
skoðun mín að tillögur þessar í heild
megi nokkuð bæta úr ríkjandi ágöll-
um þegar hin óhjákvæmilega endur-
skoðun skipulagsmála heildarsam-
takanna fer fram, þá eru þær hér
fram lagðar. Framangreindar breyt-
ingar eru að visu engin nýjung á
lieimsmælikvarða, en þær eru það
hér á landi og eiga að gera starfs-
skilyrði samtakanna betri og örugg-
ari.
Núverandi skipulag og fyrirkomu-
lag, ásamt einstökum starfsháttum
samtakanna, hefur li’fað sitt fegursta.
Það hefur gefizt vel og með því
unnist stórfelldir sigrar, sem ganga
næst byltingu í öllum lifnaðarhátt-
um hins vinnandi manns. En and-
stæðingarnir, atvinnurekendavaldið
innan og utan ríkisstjórnar, hefur
s'kipt um starfsaðferð.
Það er þess vegna bein skylda
ábyrga forystumanna aiþýðusamtak-
anna að gera viðeigandi gagnráðstaf-
anir, til breyttra starfsaðferða hjá al-
þýðusamtökunum.
Eggert G. Þorsteinsson.
Jafnaðarmenn samtíðarinnar:
Vincent Auriol
Þegar stjórnarkreppa skellur á í Frakklandi, hraðar forseti landsins
sér til Elysée hallarinnar, þar sem hann hefur aðsetur, sezt við hátalara
og hlustar á umræður á þinginu. Hann má ek’ki stíga fæti inn í þingið,
en þó verður hann að stuðla að því, að mynduð sé meirihlutastjórn úr
aragrúa þingflokka, sem enginn hefur
meira en þriðjung þingmanna.
Maðurinn, sem setið hefur við hátal-
arann og komið hefur saman ríkisstjórn-
um Frakklands undanfarin ár, heitir
Vincent Auriol, og hann telst vera fyrsti
forseti fjórða lýðveldisins í landi sínu.
Hann hefur haft það erfiða hlutverk
að vinna traust og hylli þjóðarinnar,
og tryggja henni ríkisstjórnir, sem tveir
stærstu flokkar landsins, kommúnistar
og fylgismenn de Gaulles, ekki eru að-
ilar að. Hann hefur orðið að halda
saman hinum ólíku meðlimum „þriðju
fylkiiigarinnar", flokkanna milli öfg-
anna, og hjálpa þeim til að stjórna
landinu. Þetta hefur tekizt vonum
framar, og Frakkland rís nú óðfluga,
enda þótt við marga erfiðleika sé að
etja.
Auriol er jafnaðarmaður, fæddur og uppalinn í smábænum Revel í
Suður-Frakklandi. Hann var bakarasonur, og faðir hans vildi láta hann
taka við brauðgerð sinni eftir sinn dag. En Vincent hallaðist að bóknámi,
og það var til eins'kis, að faðirinn minnti hann hvað eftir annnað á, að
brauð væru bökuð úr hveiti en ekki bókum. Vincent var með allan hug-
ann við bækurnar og sósíalismann. Hann varð ritstjóri tímaritsins „Le
Midi Socialiste" og skrifaði það að mestu við borð kaffihúsanna. Hann
átt oft ekki fyrir hressingunni, en glotti þá til þjónanna, og kvaðst skyldu
greiða þeim, er hann yrði ráðherra!
Á kvöldin vandi Auriol komur sínar á heimili jafnaðarmannaforingj-
ans Michel Aucouturier, og þá var það, að tíu ára dóttir Aucouturiers fór
mjög í taugarnar á hinum unga ritstjóra, er hún óð inn í stofuna með
kaffi í miðjum samræðum. Samkomulag þeirra batnaði, er hún varð elclri
og fegurri, og 1912 gekk hann að eiga hana. Tveim árum síðar komst
Auriol á ‘þing og var hann þar fulltrúi 26 ár. Þegar Leon Blum mynd-
Vincent Auriol.
KYNDILL
9