Barnablaðið - 01.12.1898, Blaðsíða 2

52
hver hún var, eða hvar foreldrar hennar
bjuggu. Kerlingunni þótti þetta mjög und-
arlegt; hún kendi í brjósti um hana og
sagði við liana: „Fyrst þú ert svona fátæk
og munaðarlaus, þá skaltu fá að vera hjá
mér. Ég þarf hvort sem er einhvern til
að sitja hjá geitunum mínum í skóginum.
Éú mátt gera það, barnið gott, ef þú ert
væn og þæg, og ánægð með að fá bara
brauð og vatn og ofuriítið af geitamjólk á
tyllidögum".
Aðalmína varð nú mjög ánægð með
þetta og kysti á hendina á kerlingunni. Án
þess hún vissi höfðu ummæli bláu völ-
unnar rætst. Aðalmína hafði nú eignast
það sem var betra en fegurð, vizka og
auðæfi, en það var gott og auðmjúkt hjarta.
Hún var miklu ánægðari nú, þegar hún
sat yfir geitunum, át þurra brauðið sitt
og svaf í harða hálmrúminu með mosa
undir höfðinu, enn áður. Iíún var miklu
betri nú enn áður, því auðmjúku hjarta
fylgja margir góðir kostir, svo sem góð
samvizka, ánægja og rósemi, góðvild og
kærleikur, hvar sem maður er. Og hvar
sem Aðalmína gekk, var enn þá sólskin
kringum hana, en það var ekki hennar
fyrri hverfula fegurð, það var yfiiiætislaus
fegurð, sem skín í kringum þá sem eru
góðir og guðhræddir í heiminum.
Það varð mikið uppþot í kóngshöllinni
þegar kóngsdóttirin hvarf. Það hjáipaði
ekki þó aumingja þjónunum, sem áttu að
gæta hennar og höfðu fylgt henni út að
hliðinu, væri kastað í fangelsi, þar sem
aldrei sást nokkur skíma af sól eða tungli,
og þar sem rauði böðuilinn með ijóta
skeggið stóð með öxina sína fram við
dyrnar. ICóngur og drotning vóru óhugg-
andi. Allir í ríkinu urðu að klæðast sorg-
arbúningi, og því var lýst í öllum kirkjum,
að hver sem gæti komið með Aðalmínu
kóngsdóttur skyldi fá að eiga hana og hálft
kóngsríkið í tilbót. Éað var siður á þeim
tímum, eins og allir vita.
Það vóru nú hka góð fundarlaun, og
margan kóngsson og riddara langaði til
að vinna til þeiira. Éeir vóru á ferðalagi
í þrjú ár um allan heiminn, en þeir fundu
ekki svo mikið sem annan gylta hælinn
af skónum liennar Aðalmínu. Loks kom
ungur og vaskur kóngsson, Sigmundur af
Frakklandi, í kofa til gamallar kerhngar.
Hún var í sorgarbúningi, og reyndar ekki
sórlega fín, en svartklædd var hún og
meira að segja geiturnar hennar úti á holt-
inu vóru svartar og hvitar.
„Hvern eruð þór að syrgja móðirgóð?"
spurði kóngssonurinn. „Og kóngurinn hefir
skipað að við skulum öll syrgja kóngs-
dóttirina okkar sem hvarf", sagði keriingin.
„En það er nú ekki mikill missir að henni.
Reyndar var hún faileg og rík og vitur,
en aliir sögðu að hún væri svo drambsöm,
og það var nú verra, og þess vegna þótti
engum manni vænt um hana“.
(Framli.).
BarnabBaðið kostar 50 aura fyrir kaup-
enclur Kvennablaðsins, en 75 au. fyrir aðra,
nema í Reykjavík 60 au. Þeir sem útvega 5
nýja kaupendur, fá cinn árgang í sölulaun.
Gerið þið það, börnin min!
Útgcfandi: Bríet Bjarnhéðinsdóftir.
Prentverk Jóns Olafssonar.