Muninn - 29.10.1927, Blaðsíða 3

j'ónustu f jelagslífsins.
r-;m5>urmdli& ög öjóoern-
iö. - Jeg vildi otO 'vió gætum öll tekiö undir. neö .kúrst. srl. er-.tunn
segir í kvœðinu 'Iossanibur'1: ■ .. - .
•pá væri ‘j j úlund sæll.i -hjer.
su’nuri u þitt og ‘blómin,
ef þú gætir gefiD.-injer
gamla fossaroninn.
íiefbi allur auður þinn
eitthvaö slí.kt al bjóöa,
ljeti jeg fyrir lækinn minn
leikhússaun'ginn gótá.
Heima hlitt viö hlómin sín
brekkumar okkar sungu,
því finst oldcur engin þín
e ins . og; þau vant.i tungu.
l'au er herurjóúriö þar sem viö leikum okkur. þúö er skeiövöliurinn,. .
þar sem viö rennum þýóunárskeiö vort . þaö er- áni'ngastaður okkar -aö .•
enduðu dagsverki. ' ': . • f>' ■' . . . ' =,
ÖYcvö eigum vi.ð ao ve'ra fyrir Island?. Vic- ei'gúm--úö ’véra veröir. Yeröir
á. vegum tungu og hjóöémis.' Yi'ö þurfum,ekki útlend örö inn í múli'ö. •
Viö eigum'að ;skilja þaö, 'aö 'orö' er á Islandi til, um alt sem er húgs-
aö'á jöröu' . ' ’a . . ;;;'• • . - ' - '
,aö er hlutvérk'þessa''blaös, ac reýha aö vánöa móöurmáliö. -. þetta hreirr
fagra mál, sem á,.svo slcylt við fossaniöinn.' Viö' eigum aö .viníia Þjóö-
inni gagn. - Hnginn maöúr lifir svo, áö hann vinni.ekki eitthvert gagn.
Jo fnvel 'þe'Ír séin óþárfastir þykja, eru.iilekkir í þróunarfe.sti lífsins.
Ariö éigum. áö's'tanda' saman-og verja’þjóöemiö.
. aö kánnast'allir'viö lcvæöiö “ tveinn Mfu ■ eftir imneherg. Við skul-
um athuga. klaufann ávein þar sem ,hmn er „ö verja hrúna:
. meö undanhaldiö-alt eins gekk, því aldrei larölmn þaö,
on brunar áfram beina le.iö, á brúnni kýs-sjer staö,
óg snýst þar viö, og búinn beiö,.sem bjarg aö íornum s±rö, r
aö koma og. reyria klaufann Syeiri hann kvecúr fjaridaliö.. •
' . • . ■. '• - ■.
Og boðá measgár biöu þeir, á brúna þusti her
á augabragö.i og s.óttu avein,. er sverði gang' þeim ver, i
og höggur. trylt. á höndur tvær, . og-hvast honum eggin beit,
hanri-klauf i heröar kkppafjöld, og kvistáöi 'þéirra sveit'.’
Viö eiguin að verh; veröir á vegum tungu og þjóöernis. Og hver sá er '
rennur eigi af hólmi, heldur .stendur og fellur Áec þ jóö sinni, hann
er bveinn kúfa endurborinn.
Harl ísfeld
Vornótt.
-íinmitt þegar vetur±nn_er í garðinn genginn, og gróöur allur föln-
aöur og fallinn. þ.egar krosti er sestur au völdum og bjnrjaöur aö hnepp-
a alt 1 klakalæöing sinn, og hefur I'jörgyni hvítu falduöa-með næöing
og nepju, næturmyrkri og hriö, þá þarf maöur livaö helst aö líua á
vængjum minninganna til hins b jarta, hlýja og fagra, er maöur. áöur
hefur^lifað.. Aö lá.ta sólskinsbletti hins liöna yl'a og lýsa. umhverf-
i u, lýsa skuggana og bræöa ísinri. ■"-? :' * • •- , : *
Ykkur finst sennilega allundarlegt aö jeg skuli skrifa um nótt, en
ekki fagran sólskinsdag. án eins.og vordagurinn moð ljós sitt og yl,
þ^öan og græöandi, hefur okkur svo margt fagurt og blítt aö bjóöa,
þá hefur vornóttin þaö ekki síöur. Vornótt, blíö og mild, þegar öll
náttúran hvílist í höfgum blund, hjúpuö gisnum rökkurtjöldum, hefur
svo undra mikla fegurö og yndi aö geyma.