Muninn - 01.02.1975, Blaðsíða 5

LITIÐ ÆVINTYRI:
Haraldur Ingi
DATT í ÞAÐ OG
DATT Á ÞAÐ!
&
Firamhald
Frli. úr síðasta blaði
Það væri synd að segja, að Páll
hafi orðið hissa, er Fríða varp-
aði þessari beiðni fram. Hann
varð blátt áfram hlessa. En þar
sem - hann var enginn aukvisi,
áttaði hann sig á vináttunni og
brosti sínu blíðasta, spýtti við
tannbrodd og mælti: „Svangur
rnaður er ei mikill maður, og ei
skal það fyrir mér liggja að
neita tilvist magans eða hans
þörfum, meðan ég einhvers má
mín“. Stigu þau nú af baki og
settust að snæðingi. Var malur
þeirra mikill að vexti og fyrir-
ferðarmikill, þó svo að hans hafi
ei verið getið fyrr í frásögn þess
ari. Gerðist Páll brátt all að-
gangsharður við innihald mals-
ins og fór svo að lokum að mal
greyið minnti helst á menningar-
mal grindvíkinga, svo magur
var hann orðinn. En eftir að
hafa snætt nægju sína, gekk Páll
afsíðis á vit musteri viskunnar
og KASTAÐI. Síðan fékk liann
sér KRÍU.
Á meðan á kríunni stóð kom
nokkúð einkennilegt fyrir Pál.
Hann fór að dreyma. Áður fyrr
hafði hann ávallt haldið, og
staðið í þeirri góðu trú, að
draumur væri ekkert annað en
eitthvað óskiljanlegt rugl, sem
aðeins gamlar og krumplaðar
kerlingarnornir ímynduðu sér.
En draumurinn var sem hér seg-
ir:
Hann dreymir að hann sé
staddur heima hjá sér, og labbi
í áttina að húsi föðurs síns og
móður. Það er frekar rökkvað
úti og dauðakyrrð. Það bærist
ekki hár á höfði hans og öld-
urnar í fjöruborðinu virtust
sofnaðar. Það marar óhugnan-
lega hátt í skónum er hann geng-
ur eftir mannlausri götunni. I
annarri hendinni heldur hann á
stórri kjötexi. Göngulag hans er
rólegt en öruggt. Andlit hans er
líflaust, steinrunnið. Hann er
svartklæddur frá hvirfli til ilja.
Alit í einu stendur hann við
útidyrnar. Það marrar svolítið í
hurðinni er hann opnar hana
hægt og hægt. Hann lokar henni
ekki, heldur gengur rólegum
skrefum upp stigann og að her-
bergisdyrum foreldra sinna. Þar
stoppar hann andartak en geng-
ur síðan innfyrir og lokar á eftir
sér. I stóra rúminu, sem fyrir
honum blasir, sofa tvær mann-
eskjur vært. Þær haldast í hend-
ur og yfir svip þeirra er einhver
barnsleg gleði. Tvær gamlar
manneskjur sem aldrei höfðu
gert neinu lifandi mein og staðið
saman eins og einn klettur, jafnt
í blíðu sem stríðu. En það er
eins og Páll sj ái þetta ekki. Það
eina sem hann virðist hafa á-
huga á er öxin sem liann heldur
á. Hann strýkur hana blíðlega
og kyssir hana og tautar einhver
gæluorð henni til handa. En and
lit hans er jafn líflaust sem áður
\Tú gengur hann að rúmi for
eldra sinna og reiðir upp öxina
Það glampar svolítið á axar
blaðið, er dauf birtan í glugg
anum kyssir flugbeitta eggina
Síðan heyrist smá hvinur ei
eggin klýfur loftið og lítill brest
ur er hún sekkur í höfuð móðui
hans. Heilasleltur og blóð skett
ist í allar áttir og hvíti koddinn
hennar litast dumbrauðu blóði
Faðir lians hafði vaknað við
höggið og var risinn upp til
háifs er Páll hafði losað exina
úr höfði móður sinnar. Gleði-
svipurinn var horfinn af andlili
föðursins en í staðinn kominn
svipur skelfingar og undrunar.
Munnur hans er hálfopinn og
það er eins og hann geri sig lík-
legan til að öskra. En áður en af
því verður hvín í egginni. Slær
Páll nú eins og golfleikari mundi
gera. Kemur eggin lárétt í munn
föður hans. Heyrist nú smá brest
ur er öxin brýtur tennur gamla
mannsins og kjálka og þungur
dynkur er eggin kennir viðarins
í höfðagablinum. Sleppir Páll
þar exinni og skilur við föður
sinn. Það vottar ekki á neinni
svipbreytingu í andliti Páls er
hann gengur út. Allt fas hans er
jafn rólegt.
Uti fyrir er allt með sömu kjör
um og áður. Gengur Páll nú
sömu leið og hann kom. En er
hann er kominn u. þ. b. hundrað
metra frá heimili sínu, verður á
vegi hans ung og falleg dúfa,
Hvít. Eru af henni báðir fæturn-
ir og annar vængurinn. Heldur
er hún raunalega á sig komin,
þar sem hún liggur þarna á
miðri götunni. Gengur Páll al-
veg upp að henni og er hann er
kominn það nálægt henni að
goggur hennar liggur að skótám
hans, lyftir hann hægri fætinum
og leggur hann síðan hægl en
rólega niður, með hælinn að
höfði dúfunnar. Kremur hann
nú dúfuna með hælnum, eins og
hann væri að drepa í sígarettu-
stubb. Er þá eins og honum létti
allt í einu. Roði færist í andlit
hans og skjálfti fer um líkama
S
hans. Það er eins og hann yngist '■
upp. Svörtu fötin gufa upp og í :
staðinn er hann kominn í bláar
gallabuxur og gráa peysu.
Göngulagið verður mun frjáls-
ara og að lokum hleypur Páll,
sem leið liggur út úr bænum og
upp í fjallshíðina fyrir ofan bæ-
inn. Þar valhoppar hann eins og
lítið barn; syngur gömul lög,
sem hann lærði á unglingsárum
sínum, og gerir að gamni sínu.
Brátt gerist hann þreyttur og
leggst síðar á bak við stóran
stein. Áður en hann veit af, er
hann sofnaður. En ekki hafði
hann sofið lengi, þegar hnippt
er i vinslri öxl hans og yfir
hann grúfir sig gamall öldungur.
Páli verður mjög hverft við, en
er hann sér góðmannlegt svip-
mót gamla mannsins, róast hann.
Gamli maðurinn bendir honum
að fylgja sér. Ganga þeir nú
lengra upp fjallið þar til þeir
koma að skúta einum miklum,
sem Páll kannast nú ekkert við,
þó þóttist Páll nú þekkja þetta
fjall mjög vel. Er inn í hellinn
er komið, býður öldungurinn
honurn sæti og réttir að honum
drykkjarhorn fornt er fullt var
af víni. Bergir Páll nú á og
þykir gott. Gamli maðurinn sest
nú gengt honum og horfir fast
á Pál. Horfir hann nú góða
stund á Pál án þess að segja
aukatekið orð. En skyndilega
réttir hann úr sér í sætinu, kross
leggur á sér fæturna og segir:
„Páll, mundu nú vel það sem
ég ætla að segja þér, þegar þú
vaknar. Losaðu þig við þennan
kvenmann sem þú ert með. Hann
mun leiða mikla óhamingju yfir
þig. Það sem þig dreymdi að
þú gerðir áðan, að drepa for-
eldra þína í svefni; tilfinningin
sem yfir þig myndi koma, ef
slíkt yrði gert alveg eins af ein-
hverjum óvina þinna, mundi
tröllríða tilfinningalífi þínu og
laugum. Eg tala því mður ekki
af eigin raun, en ég ber hag
þinn fyrir brjósti og vil ég þér
vel, þess vegna boðaði ég þig á
rninn fund. Ég næ ekki til þín
nema í gegnum draum, en ég
veit þitt álil á draumum, þannig
að ég vil helst ekki gera mikið
af því. En gerðu það sem ég
ráðlegg þér. Það er þér og þín-
um fyrir bestu. Allt annað mun
leiða iil skelfingar.“
Lengri var draumurinn ekki.
F. R. H.
— Hvað finnst þér um LÍM,
núna um þessar mundir? Eigum
við að segja okkur úr samtök-
unum?
— Það er auðvitað alveg lj óst
að þegar engin samstaða er inn-
an samlaka eins og LIM, þýðir
ekkert að vera að taka þátt í því
samstarfi. Að mínu viti rýra
þessir skólar sem standa fyrir
þessari vitleysu að ekki megi
minnast á pólítík innan samtak-
anna, samtökin ansi mikið. Það
er ekki hœgt að reka samtök eins
og LIM, án þess að starfsemi
samtakanna komi pólítík neitt
við. Það er fáránlegt.
— Hvað viltu segja um það,
sem lialdið hefur verið fram, að
fulltrúar nemenda, t. d. á LÍM-
þingum, megi ekki láta í Ijós
pólítíska skoðun sína ?
•— Það er auðvitað fáránlegt
að halda því fram, að málsvar-
ar nemenda eigi að vera hlut-
lausir í öllum málum. Við getum
tekið dæmi um það, þegar við
ákváðum að kaupa bækur af
bóksölu stúdenta í stað þess að
kaupa þær af bóksölum. Það er
auðvitað þeirra hagsmunamál,
bóksalanna, að selja okkur bæk.
ur, það er hagsmunamál verka-
lýðsstéttarinnar, að herinn fari
úr landinu og Island úr NATO.
Ef við berum þetta saman, þá
kemur þetta út, að í LIM er
leyft að ákveða að kaupa bæk-
ur af bóksölu stúdenta, mál sem
viðkemur hagsmunum bóksala,
en þar er ekki leyft að taka af-
stöðu til hagsmunamála almenn-
ings í landinu, verkalýðsstéttar-
jnnar.
— Með hvaða þjóðfélagsstétt
telurðu mnentaskólanema eiga
samleið með?
— Með verkalýðsstéttinni, af
því að hún er hið framsækna afl
í þjóðfélaginu, sem við hljótum
að treystá á, á þessum tímum
firringar og misskiptingar auð-
æfanna.
-— Viltu segja eitthvað að
lokum, t. d. í sambandi við' kosn
ingarnar?
— Eins og menn eflaust vita,
er ég efstur á lista sem býður
fram í öll embætti. Eg vona, að
menn beri gæfu til að velja vel
og skynsamlega í kosningunum
og kjósi Sigurð Sigfússon sem
forseta hagsmunaráðs, Þorlák
Sigtryggsson sem gjaldkera og
Svein Guðmundsson. Þessir
menn, sem verða kosnir í þessi
embætli, verða allir í stjórn
skólafélagsins. Það er því mjög
mikilvægt, að vel takist til um
val þeirra. Benedikt t. d., sem
býður sig fram á móti Sveini,
hefur mér skilist á samstarfs-
mönnum hans í stjóm LIM að
sé algerlega „passívur“ maður,
sem hafi ákaflega lítið í stjórn
skólafélagsins að gera.
ING / G. R. H.
Fréttafilkynningar frá Sturtukór
Á æfingu Sturtukórsins í SH-Ak.
ureyri 11. febrúar 1975 um kl.
19.00 varð sá einstæði atburður
að einn meðlimur Sturtukórsins,
Steinar Frímannsson, gerðist an-
arktískur í verki og var mjög
óþægur og röflsamur við for-
fallasöngstjóra kórsins og rak
forfallasöngstjórinn hann þá hið
snarasta úr kórnum. Aðalsöng-
stjóri kórsins, Stefán Jóhanns-
son, hefur þegar lýst sig sam-
þykkan forfallasöngstjóra og er
undirskrift lians hér að neðan
því til staðfestingar.
Samþykkur,
Stefán Jóhannsson, aðalsöng-
stjóri (sign)
Jafnframt hefur Stefán Jó-
hannsson, aðalsöngstjóri, gefið
eftirfarandi yfirlýsingu:
„Eg hef þegar ráðið Steinar
Frímannsson sem producer, mix
ara og umsjónarmann þeirra
hljóðritana sem kórinn lætur
framkvæma á næstunni.
Stefán Jóhannsson, aðalsöng-
stjóri (sign)
SH-Akureyri, 11. febrúar
1975, — Sturtukórinn.
Hreinn Pálsson skoðast ekki
lengur félagi í Sturtukórnum út
af því hann neitaði og þorði
ekki að koma fram þegar Sturtu
kórinn söng í S. H.. á Carminu-
ballinu 11. febrúar s. 1.
M. A. 16. febrúar 1975,
f. h. Sturtukórsins,
Stefán J óhannsson, aðals.stj.
(sign )
Auglýsing
Sturtukórinn biður þann
(eða þá) sem tók(u) myndir
í SH-Akureyri á Carminuball
inu af Sturtukórnum að hafa
samband við einhvern með-
lima Sturtukórsins.
F. h. Sturtukórsins,
Ingóljur A. Jóh. (sign)
V V V V VV V V V V V V V V V V V V V V V V %
Ý ...
? ••
t ?
?
X
?
?
I
I
?
?
?
?
I
t
?
X
Eigin
þarfir
Hvítum kjúkum
skjálfandi
fálma ég niður.
Nú er mér mál
og því andskotans sama
hvort er
Btríð
— eða friður.
í
x
I
?
1
?
?
?
?
$
I
?
?
?
?
?
±
MUNINN - 5