Muninn - 01.05.1993, Síða 6

b\t et* kominn ST-Ö1PLAL-L-, blað félags
landsbyggðai*manna í Síðasta
gr'einin, sem nefndist „Mafkmið og ákei*sl-
u/' vakti sét*staka atkygli mína. "Pat1 vai*
m.a. lofswKAgiv\ sú ákvö>*ðun núve>*andi
►*íkisstjóiAnaf* að samþykkja sam^iugana um
£vi*ópska £|-nakagssvae.ðið, éS<£S.
TMú er ég líklega einn af þeim, sem kafa
„látið blekkjast af móðursýkislegum
ktAæðslnátAóðtAi fákunnandi manna." 'PiAátt
■f-yt'ii* þessa óvéfengjanlegu sjúkdóms-
gt*einingu langat* mig til að ge»*a
atkugasemdit* við innikald fymnefnd 1*01*
g i*ei na t*.
Gt'einat'köfundut1 afgt*eiddi þat* mál keils
atvinnuvegat* með því að segja að (E\ES
væri ekki samningut* um landbúnaðat*mál.
ðJ 2. kafla samningsins, sem tekut* til land-
búnaðat*- og sjávarútvegsmála, segit* í "19.
gn, lið ni*. 2: „Samningsaðilat* skuldbinda
sig til að kalda áft'am viðleitni sinni til að
auka smám saman jVjálsi'ae.ði í viðskiptum
með landbúnaðaiAafu>Aði>A.w O 3. lið segii* að
þetta skuli endui*skoða fytAiiA át'slok 1993
og á tveggja át*a fresti þaðan í ftAá. Og í
4. lið segit* að samningsaðilat* skuli með
gagy\L.\>ee.mu samkomulagi, sem sé
kagstætt kvetjum aðila, ákveða „ftAekatAa
afnám kvet's kyns viðskiptakindtAana í land-
búnaði, að meðtöldum þeim viðskiptakindt*-
unum sem leiðit* af t'íkiseinkasölum í
viðskiptum á sviði landbúnaðat'."
Mú kann einkvet* að spyt*ja kvoft ég sé
ekki b at*a móðut^sj úkut1, það segi jú að
samkomulagið eigi að vet‘a kagstætt kvetj-
um aðila. öott og vel.
Með aðild að <S<SS munum við tt*úlega
kagnast stót'lega á niðut'féllingu ýmissa
tolla í viðskiptum með sjávatAaf:utAðitA. 'Petta
gæti ot*ðið til ftess að létta íslensku atvinnu-
lífi tAóðutAinn um stund a t*sak i t*. ]\Aec>
tímanum yt'ðum við þá tiltölulega káð
ftessum samningi, efnakagslega séð. Pað
liggut* fytAitA, að allat* kinat* SFrTjA-f>jóðitAnatA
ti
gangi í Svt^ópubandalagið (6-B) og
Svisslendingat* kafa m.a.s. kafnað aðild að
(SXES í f>jóðaiAatkvæðagtAeiðslu. Pat* með
vet^ðum við eina eíkið í <SSS sem et“ ekki
aðili að SB.
Hvet'Su lengi skyldum við CJslendingat*
ftá njóta þessafa ft*íðinda sem gildistaka
<SXES ætti að kafa í föt* með sét*? •klvetAsu
lengi skyldum við fá „allt fytút* ekki neitt"
eins og ftað vat* ot^ðað eftii*
samningaviðtAæðutAnatA miklu? Skyldi ftað
endast mikið lengut* en ftangað til kafist
vet'ðut* kanda við að endut*skoða kina ýmsu
kluta samningsins?
Við vitum að ftað et* offt'amleiðsla á
landbúnaðatvöt'um í SB, við vitum að í <SB
et*u ftjóðit* eins og Spánverjar sem kotfa á
okkat* gjöfulu fiskimið gifndafaugum og
bíða fæt'is að geta byi*jað að stunda
tAánytAkju sína két* eins og annat*s staðai*.
Og með tímanum, f>egat* íslenskt atvinnulíf
vefðut* ot*ðið káð aðild að (ELES á einn eða
annan kátt, f>á vefðut1 kægt að byt'ja að
ýta á okkut*, beita svolitlum fifýstingi til að
fá meifa og meit*a.
.Annað sem vakti atkygli mína vat* f>að
að á f>eim skipum sem koma til að veiða
3000 tonn af kai*fa eigi að vet*a sét'stakii*
eftiditsmenn sem sjá til f>ess að faáð vefði
að settum tAeglum.
<Eg skal fúslega viðufkenna að einu sinni
tt*úði ég á tannálfinn, en f>að et* liðin tíð.
Pat* sem menn standa svo oft æpandi og
benda á TrætAeyjatA, vil ég minna á að f>að
et*u fleit*i eyjat* í kafinu í kt'ingum okkut1,
f>.á.m. ■f'Ijaltlandseyjat*. Paflendit1 sjómenn
vöt*uðu okkut* séfstaklega við f>ví að kleypa
<£B-skipum nokkuim tíma inn í landkelgi
okkat* og f>að get*ðu fteit1 af biturn ►‘eynslu.
Peit* trúðu f>ví að f>að yt*ði fat*ið að settum
i*eglum og öllu með gát, f>að átti að vetAa
fullkomið efti t*lit, en kvað get*ðist?
öegndatdaus tAánytAkja og falsaðat*
aflaskýtAslutA kafa get*t f>að að vet'kum að