Muninn - 01.05.1993, Blaðsíða 15

I
það og ■fcmn um leið og f>ú leist ó mig. Lftil
t'ödd bae>*ði á sé>* í Knakkanum á mét* en
vai* bæ.ld uiðut* jafuKa>*ðau. Vat* Kúu að
>*eyna að segja mét* að Kugsa mig um? ,?Að
ég æ.+ti að leyfa o>*ðum þínum að leil<a sét*
eins og ég Kafði layft IjóðuiAum að svífa í
vetut*? ég fauu euu jy>*i>* lamaudi aðd>*átt-
a>*afliuu/ sá dáleiðandi eldmn í augunum.
ég ba>*ðist samt á móti og vildi ekki leika
mé>* mei>*a að logunum/ vildi ekki Kay>*a/
vildi ekki sjá.
<Sg Kélt ég væn iu eudaulega
visS/ Kafði komist að frví að suma>*blóm lifua
ald>*ei affu>* við. <£g faun f>ega>* d>*ó að
spu>mmgurmi/ vissi að f>ú va>*st að ge>*a
f>að e>*fiðasta af öllu. Sagði svo það sem
ég va>*ð að segja og vissi um leið að ég
æ+ti ekki efti>* að sjá f>ig uæstu mánuðina.
Kannski va>* samt jafn e>*fitt fy>*i>* mig að
ve>*ða að svaw. jAð f>u>*fa að stíga á fing-
u>*na sem k>*epptust utan um síðasta sinus-
t>*áið á bja>*gb>*únimAÍ/ vitandi að ég Kefði
getað >*étt Köndina til þín og d>*egið f>ig
upp.
Bílinn fja>*lægðist og Kávaðinn
dofnaði/ en ég stóð efti>* föstum fótum.
•f-lo>*fði á efti>* þé>* og sá |;>ig Kve>*fa til f>ess
eins að biHast í augnablik aft
ég k>*aup aftui* við beðið og Kélt
mínu fy>*>*a ve>*ki áf>*am. Tætti upp feyskna
sp>*ota/ >*eif núna öll laufblöðin ft*á svo ný>*
g>*óðu>* mætti vajca.
F>*eyja
A1ö>*gum f>yki>* að KeJdui* Kafi sigið á
ógæfuKliðina í afkomu almennings síðustu
misseH. 'Pað e>* alveg Ijóst að ástandið í
f>jóðfélaginu e>* ekki eins og best ve>*ðu>* á
kosið. Við eigum við það að glíma að ná
niðu>* Kalla >*íkissjóðs/ minnka útgjöld og
umsvif >*íkisins og síðast en ekki síst að
g>*eiða niðu>* e>*lenda>* skuldii*. Ofan á
f>etta bætist svo niðu>*sku>*ðu>‘ á f>o>*sk-
kvóta/ en f>að e>* okkui* lífsspu>*smál að
taka tillit til og vi>*ða samd>*átt
f>o>*skstofnsins.
F>*amundan e>*u e>*fiði>* tímai*. Pað
>*eyni>* enginn að d>*aga dul á f>að að menn
f>u>*fa ve>*ulega að passa au>*ana sína. Við
ve>*ðum að sætta okkui* við þetta tímabils-
ástand ef við ætlum ekki að eyða all>*i
ævinni í að g>*eiða upp skuldii* fo>*eld>*a
okka>*. Við veeðum að bo>*ða Kaf>*ag>*aut í
stað öenefal & Mills pakkamatai* á
moi*gnana. Við ve>*ðum að spa>*a við okkui*
f>ann munaða>*va>*ning sem okku>* e>* ekki
þjóS-pelag smál
nauðsynlegui* til að d>*aga fi*am lífið. Pað
sem e>* enfiðast í stöðunni e>* að fá almenn-
ing til að Ko>*fast í augu við vandann, en
ekki ýta Konum á undan sé>* og Kylja Kann
>*yki eins og jslendingai* vi>*ðast Kafa til-
Kneigingu til, Pjóðin e>* búin að lifa um efni
f>*am í langan tíma og skuldsetja sig langt
upp fy>*i>* Kaus. Ó myndinni „úúuðimii* Kljóta
að ve>*a geggjaðiF ætluðu neg>*a>*ni>* að
losa sig við vandann sem fylgdi kó kflösk-
unni góðu. Ó blindni sinni köstuðu f>ei>*
flöskunni upp í loftið. Flún kom að sjálf-
sögðu niðu>* aftu>*/ líkt og f>au lán sem
f>jóðin Kefui* ve>*ið að taka undanfa>*in á>* og
e>*u að koma í bakseglin núna.
Við ve>*ðum að Ksetta að „gúmma" út
ú>* f>jóða>*Keftinu/ Kalda ólinni Ke>*t>*i/ og
bo>*ga f>að sem við skuldum á meðan við
enn getum. Sýnum skynsemi og fetum
að>*a slóð en Fæ>*eyinga>*.
F.K. FláMA
Olafui* Rúna>* Olafsson
15