Heimilisblaðið - 01.03.1946, Blaðsíða 17

61
^EIMILISBLAÐIÐ
Josdyrunum, koni svipur öðrum megin að
^yrunum og tók liann af. En til allrar lukku
01« unnar svipur hinum megin að dyrunum
8«tti hausinn á liana aftur, svo hún var
Jafngóð.
★
v.. S atti jarpa meri, sem ég reið tvisvar í
j1 11 til Heykjavíkur, því ég var skrifari við
11 syfirréttinn. Einu sinni, þegar ég reið
U(\UlpUÍ'í' Var norðanrok og svo mikið frost,
j t'Uiðaámar voru upphlaupnar og fylltu
^gðina liolta milli, og var ís yfir öllu sam-
s ’ llema að í miðjunni var auður áll, svo
s abla brei3ur- ^Hvað á ég nú að gera?“
að^l- V1^ sjáiian mig- „Það er ekki gott
1) ] ,a\a ian,Jsyfirréttinn standa málþola, enda
eS sú jarpa hafi það, að henda sér yfir
^lj111 • Eg sló í hana. Hún af stað fram að
], 1,111 - tók sig á loft og henti sér yfir hann.
8vj.Sar bun var að taka sig upp, kom að mér
Uieð1 f l' ksa fJukandi og lienti ég liana á lofti
yfiran merin var yfir miðjum álnum. Þegar
bað Um k?m’ fór eg aS gá’ bvað Þetta var-
Orl i V?r ^a strákurinn hann Oddgeir. (Þ. e.
af stað frá Útskálum. Fyrstu kornin komu
á lendina á merinni, þegar ég fór á bak á
Úlskálahlaði; en fyrstu kornin komu á herð-
amar á mér, þegar ég fór af baki á Esjubergs-
hlaði. Svo hafði hún vel undan élinu.
Hr öeir Stephensen, er síðan varð nafnkunn-
bót°^ merkur maður, konferenzráð að nafn-
]a °g um 34 ár einn æðsti maður í stjórn
1 USlnS’ f. i8i2, d. 1885). Hann hafði fokið
lan frá Esjubergi!
Eh . ... *
U5uni11 siuni járnaði ég þá jörpu með 6-bor-
þe , ? s\aflaskeifum og reið henni síðan til
uð J-íknrkirkju. Þá voru svo mikil frost,
Sl^rli °]tafJorður var allur lagður og einlæg
til f?'1 heiman af Esjubergshlaði alla leið
leið ep'iaviknr. Ég reið í einum spretti livora
skrij, ,\U ^egar eg kom heim í hlaðvarpann,
ég ] \ 1 merinni fótur. Ég skildi ekki í því;
kotn0 'i 1Un Væri ^10 vel járnuð. En þegar ég
var. alveg heim á hlaðið, sá ég livers kyns
UUUl) ? stóðu allar skeifurnar fastar á sköfl-
8nar ] 1 skemmuþilinu. Hún liafði tekið svo
nioj.'* Cga 1,1 fótanna, þegar ég fór af stað um
UiUjj. 'Unn’ að l'ún hafði skirpt öllum skeif-
nndan sér í skemmuþilið.
Ein • *
kirkj^1 sinni reið ég þeirri jörpu til Útskála-
var 1 °g beim aftur eftir messu. Útsynningur
g °m eitt élið, þegar ég var að fara
FINNUR Á KJÖRSEYRI
Frh. af bls. 50.
skreið, dálítið af kornvöru o. fl. Þegar kým-
ar geltust á vorin kom sauðburðurinn, og var
stekkjarmjólkin bjargræðishjálp margra.
Fólk var þá gestrisið, þar sem ég þekkti
til. Alsiða var að veita gestum mat og kaffi,
þótt ekki væm það næturgestir. Brennivín
var lítið haft um hönd, þótt stöku menn sæ-
ust drakknir við sum tækifæri, helzt um lesta-
tímann og í veizlum.
Lítið var þá keypt af kornvöru til heim-
ilanna. Mest var keypt ómalað kom. Reynd-
ar fluttist rúgmjöl, var það í liálftunnum úr
brenni með svigagjörðum. Þótti lakara að
kaupa það en rúginn ómalaðan. Bankabygg
og rúgur voru algengustu komtegundirnar.
Stöku sinnum tóku menn matbaunir eða ert-
ur. Hrísgrjón voru lítt þekkt nema í fínni
veizlum og á helztu heimilum. Hálfgrjón
sá ég aldrei fyrr en liér á Borðeyri miíli 1864
og 1870. Flórmjöl var ekki liaft um hönd
nema í betri veizlum og á helztu heimilum.
Baunir voru stöku sinnum liafðar til mið-
degisverðar, lielzt um sláttinn með kjöti og
gulrófum. Þeir, sem ekki liöfðu kjöt, létu
út á þær samfengna mjólk eða nýtt smjör.
Baráttan gegn engisprettunum
Frh. af hls. 46.
ar, 2000 afrískir aðstoðarmenn og sjö sérfræðingar.
Herdeildin hafði 200 bíla.
Tvær herdeildir voru sendar til Arabíu sumarið 1943.
Baðar lögðu af smð frá Egyptalandi. 1 öðrum leið-
angrinum voru 250 bílar. Honum stjórnaði Picka-
vanee majór frá Liverpool. Þessi herdeild ferðaðist
unt Palestínu, Sýrland og írak til Persaflóa og þaðan
suður Arabíu.
Hin herdeildin var undir stjórn Horsfalls majórs
frá \\ etherhy. Fór hún yfir Sínaí-eyðimörkina til
Aqaha og svo niður vesturströnd Arabíu. I farar-
broddi aka sérstakir leiðsagnarbílar til að stjórna
fylkingum engisprettuveiðimannanna um 8000 km.
langa vegleysu öræfanna.