Menntskælingur - 01.01.1948, Blaðsíða 7

1
MENNTÖKÆLIWGUR
O

Þá'ð' var hrá31 áyalegur morgunn,
Auðfundiö var,a:ð haustio var í nánd,
Solin var enn' ekki 'koinin upp .Halfsof•
aridi verkamenn komu ut ’ir tjpldum _

Þetta
/ 5.-
er fulltrui hinnar
eldri kyn
er alin
og heldu til matskálans
s loöar, peirrár kyns looa-r, sem
upp við .strit og starf.
Hversu ölíkur er tessdi ■ maður ekki
oklcur hinum ynpri,éem. mest hugsum um
skemmtanir og lítum á vinnuna sem
í 'matskálanum bíður olikar hinn..venju~ illa nauosyn, . •
legi morgunverður ,ha.fragrautur og v. „ - **
brauð. En hvor er anóegoari -me-ð lífið,hann
■s ínum
va,r meðal þeirra s íðust, eins
svo. .o ft aður,
V-
og
Me
ð hráða.sem hver hundur heföi 'matt eg i
ég í mig nokkrum
skerf af graut-
vera hreykinn af raöa
brauðsnéiðum og vænum
num, / '
Varla er pessari fábrotnu máltíð
iokio,er ylfur flautunnar gefur til
kynna ao nýr stritdagur se hafinn,
Ilægt' og þyngslaleg-a tínast menn-
lrnir_í áttina til vinnustað-
arinsö,
Vyrstur gengur gamall
.maður, boginn í balci ,
Hann er ætíð fyrstur
til virmunnar,gagnstætt
v í ð mig,
vinn ug leð inn i,p o i r r i.
Hanu er gæddur
gleði,sem aöeins' hlotriast peim.,sem
öskiptiri. stunda sitt starf, Sn ög
skilið líf þessara marin'a*
tilbreytingar-
get ekki
Það hlýtur að verá
laust og leiðirilegt, Flesta rnorgna
allt sitt líf,.vakna peir til pess
eins að taka ser í hönd reku og pál
og hefja starfio að riýju,
Þegar þeir hverfa ur þessum heimi
sjáum við verk þeirra,lágreista
garða,vegi,brýr og sve margt
fleira, . ■
’ En enginn spyr hver hafi
unniö að þesaú,
Nöfn'þeirr.a gleymast,
Sn. þeir eru- hinar náfn-
laus.U‘ het jur hversdágs-
lífsins,
. - ■•■ Halldör Þ.Jonssoi