Framtíðin - 01.10.1908, Page 2
114
F R A M T 1 Ð I N.
gleymum sjálfum okkur, byrðunum
okkar og lúanum.
Að vera með að hjálpa öðrum —
að bera byrðar þeirra með þeim —
það gerir byrðar sjálfra okkar
léttari. Þetta virðist nú vera mót-
sögn. En lögmáli Hfsins er nú
þanng varið samt.
Sá er þreyttastur, sem mest
hugsar um sjálfan sig, en minst um
það að bera byrðar með öðrum.
líann finnur mest til þreytu lífsins
og þunga byrðanna, sem honum
finst að liann verði að bera. Það
er maðurinn, sem finst að hann
hafi nóg með sjálfan sig. En það
kemur til af því, að hann vill ekki
lifa samkvæmt lögmáli lífsins.
Unglingar! lærið að skilja að
kærleiks-þjónusta er lögmál lífsins.
Hugsið ekki mest um ykkur sjálf.
Látið ekki markmið ykkar vera
það, að komast sem best áfram
sjálf, án nokkurs tillits til Iþess,,
hvernig samferða-fólki ykkar líð-
ur, eða hvernig því gengur. Lærið,
á meðan þið eruð ung, að taka eftir
]iví, livernig stendiar á fyrir þeim,
sem eru með ykkur og hvort þeir
ekki þurfa þess, að þið hjálpið
þeim og léttið undir byrðar með
þeim — beí'ið nokkra af böglunum
þeirra, svo nð þeir komist betur
lieim.
Ef þið gerið ]>etta, þá verðið þið
frjálslegri. Þið brosið kannske.
En |)ettii er satt. Þið lítið betur út.
Þið hressist. Þið verðið glað-iri og
áníegðari. Ykkur þykir vænna um
lífið, vegna ]>ess að það verður
ykkur meira virði.
Hitt, að hugsa mest eða eingöngu
um sjálfan sig, gerir manninn
ófrjálslegan. Svipurinn hans verð-
úr ljótari og leiðinlegri. Hann
verður óánægðari. Og lionum þyk-
ir ekki eins vænt um lífið, af því
það verður honum svo lítils virði.
Temjið ykkur kærleiks-þjónustu.
Þið græðið á því. Aðrir græða
líka.
Kærleiks-þjónusta er lögmál lífs-
ins.
-----o-----
Heldurðu það?
„Heldurðu ?“• — sagði Nonni við
litlu frænku sína, þegar hún tók frá
besta og fallegasta eplið sitt handa
veikri stvilku—, „heldurðu að guð
taki nokkuð eftir öðru eins og
þessu? Er það ekki of smátt fyrir
hann? Hann hefur 'of mikið að
gern með að hugsa um stóra fólkið.
Hann hefur ekki tíma til þess að
hugsa um okkur krakkana eða um
]>að, sem við gerum.“
Litla frænka hans hristi höfuðið
og benti á mömmu sína, sem var
að taka ungabarnið upp úr vögg-
unni. „Heldurðuf'—sagði hún, —
„að mnmma hafi svo mikið að gera
fyrir stóra fólkið, að hún hafi ekki
neinn tíma til þess að sinna smáa
fólkinu sínu? Hún hugsar fyrst og
fremst um litla barnið, af því það
er svo lítið. Jeg held að guð geri
það líka. Hann kann að elska eins
og hún mamma. Manstu ekki eftir
Jesú, þegar hann blessaði börnin?
Og ])ú hefur séð myndirnar af lion-
um þar sem hann tekur á móti
börnunum. Hann hafði tíma til
]>ess. Manstu ekki eftir lærisvein-
unumf Þeir héldu að hann hefði
engan tíma til þess, að hugsá um
smáa fólkið, heldur bara um stóra
fólkið. En Jesú féll það illa. Hann