Jólatíðindin - 24.12.1916, Blaðsíða 3

des. lðlé
jftlaf;iðiadi ísafjaiðrtf
S
við uorðurlioimsiinutið.
Á moi'gun er jóladagur og í
kvöld kveikjuiii við ájólatrénu.—
Hvaðan kemur það? — Ilafðu
þolinmæði, þd fær að sjíi það
biáðum.
í*aBnig hljóðrtði samtal eitt í
geiglegri íseyðimörku við norður*
heimskautið. Þeir sem t.öluðu,
voru tveir af skipshöfuinni á ensku
skipi, sem síðustu árin tiafði ve'ið
að leita að Franklín. Snimnna
hinn þriðja vetur, er þoir voru
frosnir inni í ísnum, tók kjarkun
inn að bila, jafnvel hjá þeiin er
öruggastir voru. Matvælin töku
að þrjóta. Hnngur og kuldi hlaut
að verða þeim að bana. Af þess-
nn tveimur, er saman töluðu, var
hinn eldri yflrmaður, sem hingað
til hafði sýnt óbilaudi kjark og
traust á Drotni. en nú t.ók að
efast, og veikjast í trtinni. Hinn
yngri var sonur þýzks trúboða frá
Labrador og hnfði skipstjórinn á
heimskautsfarinu bjargað henum,
hinni einu lifandi veru á skips<
flaki.
Hann var allra eftiilaeti og
horfði mót framtíðinni með barns<
legri trú. Kjarkleysi hafði nú
gripið alla skipshöfnina.
folinmœði, þú fær að sjá Það
bráðum, hafði sonur trúboðans sagt,
við yflrmanninn og gekk þaðan til
akipstjói ans.
Yður er kunnugt um hve skips-
höfnin er niðurdregin, en við veið-
um að tala kjark i hana.
f>ú? Eg?
Nei, öuð!
Vesalingurinn. Guð! tíuð hefir
yflrgeflð okkur.
En ef þér óskið þess, þá kemur
hann aftur.
Þannig féllu orðiu. Pilturinn tók
að sk+ra fyrir honum áform sit.t.
Skipstjórinn hristi höftiðið Jóiatré.
Barnaskapur,
Þó ekki, sagði hann eftlr dalitla
umhögsun; jólatréð talar lil vor
allra og á hvors eina tungu. Pað
•r endurskin minninga bemskunnar
eg bet.ri daga. Guð blessi þig,
drengur minn, sagði hann að lok*
uui; undirbú |»u alt, eg æila að
vera viðstaddur t,il þess að lýsa
þvl, hvað jólahátíðin or.
Flesth- voru hugmyndinui sam
Þy-kir. En skipslæknirinu sagði
þurt og kuldalega: Já, jóiatréð er
gamall og nerrænu siður, hanu
kann að vera fallegur, en hvað
eigum vér við það að geia?
Á tiiteknum tirna kom akip-
htjócian of akipahulum úm í kA*
etuna. í henni miðri stóð jóla-
tréð. Raunar var það * k i t,> é.
Hvár hefði átt. nð taka það? Eu
kærieikmium verður ekki ráðafatt;
og þó það væii ekki tré, I á var
það 1 likingu við tré. A dáhtið
piik vovu hundnir þurrir k ist’.r i
strtðinn fyi ir grwinar, d.ihtið * mosa
gor'i það giænlfciM. úliils, ( g fyrir
aldiu hengii þnr á iiokkuiai gj lir
frá skipstjóranum Á ' toppnun á
trénu lýsti skipslukiin einsogs jrtrnn*
Undnrleg kyrð hvíldi yí: Ollu
þegai sk.ipstjóriun koni inii. J onum
fórust. þannig orð. Kreiir viniv
Drottinn lietir ekki yflrgelið oss.
fegar vér álit.nm að kæi leii i hans
sé þrotinn, þá er það vegua þess,
að kærleikurinn er ekki í oss. Það
erum vér, sem höfum liælt, að elska,
trúa og vona. Um hnnn, sem fyrr*
um gaf lífið tyiir hið syndnga
mannkyn, megnm vói ekki liugsa
«ð Inifi slppt hendiimi af okkur.
Vinlr hiftíir, þégar þokan og myrkrið
hylja norður8l.jöinuna augum vor*
um, vifum við eigi að síður, að
hún skin jafnskæit. Á himni hins
kristna manns blikar trúariunar
st.jarna ávalt, og þó að mótlætið
hylji hana eins og þoka, þá flnnur
trúin ávalt leið í gegnum myrkrið.
Verið þvi hughraustir. Lyít.ið augum
yðar og hlörtum í hæðirnar! llvað
Drotni vorum þóknast, nð hU.a yflr
Oss ganga, or mér hulið. En þiið
veit eg, að Drottinn heldur sinni
hendi yfir oss og að i öllum þreng*
ingum eigum vér endutlausnarann
Jesúm Krlst. Vór erum hreyknir
yflr fána ættjarðar vorrar, en annað
merki ætti að vera því samhliða;
það er fáni hins eilífa ættlands,
Krists merkif, krossinn. Undir
því er ætllandið alstaðar, gleðiu
alstaðar, Guð nlstaðar.
Þvi næst rétt.i skipstjórinn hverj-
um einstökum hönd sina og laddi
það alla. Hvað vaið svo? Skips<
höfuinni hafði aftur aukist hugur,
rósemi og traust. á Drolni þet.ta
kvöld Jólahál.iðiu kom meí> frið*
inn t.il þeirra.
Eiunig þeir, sein höíuðið hristu,
er þeir heyrðu talað uin að halda
jólahátíð við noiöurheimsk vutið,
geugu nú til skipstjórens til þess
að þakka honum.
Hjálpin kom. Feir haft ><éð
aftur netljöið sina, jólat.iéð npp*
ljónv A, K1 ietshatiðina og öo .vn
heimur, J' iubandö og gjatú þess,
NÓ, að það ávalt gæft þéf nýj m
hug, uýja von! 0, að hát.íðin, sem
vór höldum, vekti ávalt hj.i. oss öll•
um nýjan kærleik til haus, seni elsk<
ar oss svo heitt.! Gnð liiti það verða!
Jóladagana
íæst tnatiir (Jólainatúr) á mat»
söluhúsinu — eí pautað cr
fyrirfraui.
Jóna Yaldemarsdottir-
Froauwidjo VttíkdiugiiL,
Ný komið í verslua G. Jónassoi,
Siifurgiitu B, Ítáflril.
Stærsta úrval af kandsáptiui, sont nokkuratitnv hoflr
komið til ísafjarðar; rerðift rlft ailra hæfi, frá 10 aa. tU 1.30 tt.
Iland aábnrftur, svo sem Xeroform, Colgatns, Mabistn, Töpas »gr
ýmsar aðrar tegundir. Einuig IluiTOtn í stóru nrraH. frá éo au.
til 4 kr. SkoegbuFstar, skoggsípur, hárgrelftar og hofnftkambar
í miklu úrvrtli.
Ennfr. Taiinburstár og taunpasta. sem öIIu h or Báuflojrulogt
að nota. — Spcgia af mismunandi stærðum firá 25—190 au. atk.
Eitmig he.fi eg feogið staagatápH: Svlmiak. gula og hvitm,
Marseilte, Chr. Felder. fSápuspT.nir í lausri vigt og i pökkaan.
illegc.sóda í pökkum, nidrgnr tegundir.
Fægiduft í glösum, dósam og brúaum.
Aliar ofan taldar vörur or ároKiulega
best að kaupa í
verslun G, Jónaeson.
Verslunin í Tangagötu 17
hefir eins og uð undaníérnu alls bonar
nauðsynja-
vörur,
sem seljast nieft injo^ rfiniloga rerftl uA fyrlr
jólim Kýkomlft mlklft árTal af FATAEFMLM.
Gleðlleg jóll
þórður Kristinsson.
Fluttur.
*
Undirskrifaftnr cr fluttur
i Tangag'ötu nr, 24.
Þeir, sem vift mlg vilja skifta, crn því heftnlr al flana
mlg þar.
Jód B. Eyjólfssoi
guliemlðar.
Niðursoðið
kjöt og pylsur,
Margar tegundlr.
KaffibrauD fjöida fwngav tugundir.
OStai i mesta úrval f bœnum, þar á ineflol hiaa ágnti
ielenski gráðaostur.
Súkkulaði, mikið úrval.
hg nenni ekki að telja upp fleira, en það vita aUir að fjölda
margt ftr-st hjá
]. S. EÐWALD.
JÓLAVINDLA hvergi betra a§ fwpt