Ljósvakinn - 01.11.1926, Page 14

58
LJÓSVAKINN
samt hrópar hann á dauðaslundinni: »Faöir
fyrirgef þeim, því að þeir vita ekki, hvað
þeir gera«. Guð gat ekki gefið oss neina
sterkari sönnun fyrir kærleika sinum lil vor.
En þessi sami Jesús — máttugur, hreinn
og ástríkur — er bróöir vor. Hann er á-
valt hinn sami, hvað sem allri tísku líður.
Hann heyrir til öllum þjóðum og öllum
aldursskeiðum. Hann er opinberuð fyrir-
mynd allra manna.
Hann leiddi i 1 jós, að hver maður hefir
ómetanlegl gildi, þeir eru synir Guðs og
dætur, þeir eru bræður og systur, allir
jafnir fyrir Guði, konungar jafnt sem þrælar.
Áður en Jesús kom, var manngildið ógn
lítils metið; herkonungar hjuggu andstæð-
ingana niður sem trjáviði, eða þeir voru
lagðir á ölturu sem fórn; til að seðja græðgi
manna og skemtanafýsn eða lil að svala
grimd þeirra.
Konan var áður lítið meira metin en
hvert annað leikfang, en Kristur hóf hana
til jafnræðis við manninn. Bersyndugar
konur urðu ekki einu sinni nokkurntíma
fyrir óvingjarnlegri meðferð hjá honum.
Hann talaði svo skýrt sem auðið var, að
einn mælikvarði gilti fyrir alla.
»Sá af yður, sem er syndlaus, kasti fyrslur
á hana steininum«, sagði hann til að sýna
ákærendum hennar, að allir slæðu þeir i
sömu sporunum og hún. Hann taldi hana
ekki sýkna af synd sinni, heldur gerði
hann það, sem var betra, hann livatli hana
til að Iifa belra, hreinna lífi: »Far burt,
og syndga þú ekki framar«.
Piató var spakur maður aö viti, þó hélt
hann fram fjölkvæni, hinni mestu van-
blessun með heiðnum þjóðum. Spekingur-
inn Aristóteles, taldi konuna standa mitt
á milli frjálsra manna og þræla. Konfúsíus
sá, að konan var spillingunni háð og hann
lét hana sitja kyrra í því ástandi. Búddha
var þakklátur fyrir það, að hann væri ekki
fæddur í víti, eins og illdýri eða eins og
konan. Múhamedingar hafa konur í litlum
metum með öllu sínu fjölkvæni, ánauð
kvenna og óskírlífi bæði hér og annars
lieims. Hvergi stendur konan jafnt að
vígi og maðurinn, nema í þeim lönd-
um, þar sem menn þekkja Biblíuna bezt
og hafa veitt kristinni trú viðtöku. —
Par sem meginhugsjónir Krists hafa rutt
sér til rúms í hjörtum manna, er þræla-
haldið fyrst lemprað og síðan úr lögum
nuinið og hvergi nema þar.
Þegar Kristur fæddist var þrælabald lög-
mætt um heim allan. En Kristur vakti hjá
mannkyninu nýjar hugmyndir, kendi að
Guð væri faðir og að allir menn væru
bræður, og að lífinu ælli að lifa í frelsi
fagnaðarboðskaparins. Pegar ein öld var
liðin frá dauða Krists, þá voru bælt kjör
þrælasléltarinnar í rómverska iikinu og
afleiöingin af boðun fagnaðarerindisins varð
sú, að öllum þrælum var síðar gefin lausn.
Jesús gekk aldrei á skóla og var meðal
fáfróðra Gyðinga. Samt tekst honum að
koma á nýjum siðfeiðireglum, sem ná lil
alls þess, sem mætast er í sögu mann-
kynsins á fyrri öldum. Og við siðalærdóm
hans hefir þjóðmenning nitján alda ekki
getað bætt einni einustu hugsun. Pelta er
ekki hægt að drepa niður með háði einu
eða þögninni einni né með því að segja:
»Petta er ekkert annað en tilviljun ein«.
Kristur lifði lífi sínu meðal þeirra manna,
sem þröngsýnastir voru og drambsamastir
allra manna, hann dó í blóma aldurs sins.
Og þó að hann gengi aldrei á skóla, eða
væri í samfélagi við lærða menn, þá álli
hann það hugarfar, þann anda, þá með-
aumkvun og þá kenningu að flytja, sem
var jafnvíðtæk og djúp eins og öll mann-
leg þörf. Hann »þekti hverja þrá og þörf
vors hjarta« og gat fullnægt þeim öllum.
Pó að þýðarar og afritarar hafi aflagað
margt af hugsunum Krists, þá eru þær
samt svo dýrðlegar, að áhrif Krists á lög-
gjöf, bókmentir og líferni manna ber að
ytri mynd og efni hina fegustu ávöxtu,
sem heimsbókmentirnar hafa nokkurn
tíma getað fram leitt.