Ljósvakinn - 01.11.1926, Blaðsíða 17

LJÓSVAKINN
61
hefir aldrei tekist að gefa nokkurri sorg-
umþjakaðri, deyjandi sál sannan frið. Það
er einungis hinn einfaldi, barnslegi boð-
skapur um hinn krossfesta, sem megnar
nokkuð slíkt. Pessi sami boðskapur talar
svo hugljúft og laðandi um hið yndislega
heimkynni í hinum komandi, nýja heimi,
sem er undirbúið öllum, sem vilja ganga
þá einu braut, er liggur þangað heim. Inn
til þessarar gleði eru allir boðnir. Öll Guðs
börn hafa horft i anda fram til þessarar
stundar með löngun og þrá, og staðið föst
fyrir í stormi syndarinnar, í voninni um
annað betra innan skamms. Droltinn mun
leiða oss burt frá þessum syndumsmitaða
heimi til hins eilífa, syndlausa heims, sem
er fyrirbúinn öllum, er elska Guð. Abraham
»vænti borgar á traustum grundvelli, þeirrar
sem Guð er smiður að og byggingarmeist-
ari«. (Hebr. 11, 10). Engillinn sýndi spá-
manninum Jóhannesi þessa borg, og er
hann hafði séð hana, þá segir hann: »Kom
þú, Drottinn Jesú«. Kostum kapps um að
búa oss undir borgariéttinn þar uppi, og
reynum af fremsta megni að fá aðra til
að gera hið sama. Meðulin, sem vor himn-
eski læknir setur í hin hræðilegu sár vor,
valda oft miklum sviða, en hanu sér ætíð
svo um að þrautirnar verði ekki meiri en
það þrek, sem hann gefur oss til að bera
þær. »Álítið það, bræður mínir, eintómt
gleðiefni, er þér ratið í ýmisskonar raunir,
með því að þér vitið að reynsla trúar yðar
verkar þolgæði, en þolgæðið á að birtast í
fullkomnu verki, til þess að þér séuð full-
komnir og algerðir, og yður sé í engu á-
bótavant...........Sæll er sá maður, sem
stenst freisting, því að þegar búið er að
reyna hann, þá mun hann öðlast kórónu
lífsins, sem hann hefir heitið þeim er elska
hann«. Jak. 1, 2.-4. 12.
»Vér væntum«, skrifar postulinn Pétur,
»eftir fyrirheiti hans nýs himins og nýrrar
jarðar, þar sem réltlætið býr«. Hvílík sæla
að njóta gleðinnar þar heima, þar, sem
syndin aldrei veldur aðskilnaði milli vor
og vors kæra frelsara. Þar fáum vér með
hinum heilögu englum að syngja fyrir
framan hið mikla, hvíta hásæti, þar sem
Jesús situr við föðursins hægri hönd. Þá
uppfyllist til fulls boðskapur englanna:
»Dýrð sé Guði í upphæðum, friður á jörðu
og velþóknan yfir mönnunum«.
ekki »útvatna« hann svo að hann við pað missi
kraftinn. Veitið honum viðtöku í hinum uppliaf-
lega einfaldleika og lifið svo samkvæmt honum
að hann verði partur af yður sjálfum«. — Ef
kristnin i heild sinni fylgdi pessu góða ráði,
myndi heimurinn bráölega líta alt öðruvísi út
en liann gerir nú. Pað myndi verða til pess að
menn hyrfu aftur að hinum hreinu, einföldu og
göfugu grundvallarreglum biblíukristindómsins
— snéru sér að hinum guðdómlegu kenningum
llitningarinnar. Pað myndi verða til pess, að menn
vísuðu ákveðið frá sér öllu hinu óskilda og kyn-
lega, sem kristindómurinn um margar aldir hefir
verið blandaður með. Pað myndi hafa pað i för
með sér að inn í kristindóminn kæmi algerlega
nýr andi og par af leiðandi einnig smám saman
inn í líferni og breytni alls mannkynsins. Pað
myndi liafa í för með sér pá byltingu á öllum
sviðum að slík hefir enn ekki komið yfir heiminn.
Heilræði Franklins. Pögn: Scgðu ekkert annað
en pað, sem getur verið til gagns fyrir sjálfan
pig eða aðra; forðastu öll léttúðug gamanyrði.
Reglusemi: Hafðu ákveðinn stað fyrir alla
hluti, og gerðu störf pín á ákveðnum tíma.
Ákvörðun: Ákveð að gera pað, sem pér ber
að gera; og framkvæm pað, sem pú hefir ákveðið.
Sparsemi: Gefðu aldrei annað en pað, sem
er til góðs fyrir aðra eða sjálfan pig. Láttu
ekkert fara til ónýtis.
Iðjusemi: Eyddu engum tíma til ónýtis;
liafðu ætíö eitthvað nytsamt fyrir stafni; forð-
astu alt ónauðsýnlegt starf.
Heiðarleiki: Sýndu aldrei undirferli eða
sviksamlega framkomu. Láttu hugsanir pínar
vera saklausar og hreinar, og pegar pú talar,
pá tala samkvæmt peim.
Réttlæti: Gerðu aldrei neinum órétt eða
pað, sem getur orðið lionum að meini; van-
ræktu heldur ekki að gera pað, sem er skylda
pín gagnvart öðrum!
Framhakl á blaösiðu 07.