Kennarinn - 01.06.1900, Síða 10

-126
Lexía 8. júlí, 1000. 4. sd. e. trin,
HINJSÍ GLATADI SONtfR.
J.úk. 15:11-24.
jyssiBTEXTr.—Sonurinn sagði við hann: Faðir rriinn, ng lief syndgað ú móti
liinininum og fyrir tír, og er nú ekki í'ramar verður að heita sonur )>inn.
[21. v.) _ ____________
Bæn. -Almáttugi guð, |>ú sem eins og góður faðir veitir oss alla góða
liluti, sem vér girnumst, vér biðjum )>ig að vera með oss við liverja freist-
ingu, og lijálpa öllum sem viltir ern aö snúa aitur til þin; fyrir Jesúni
Krist voru drottin. Araen.
SPUltNINGAK.
I. Text.v sp.- 1. Ilve mikill var hluti yngra hróðursins samkvæmt lögum
Gyðinga? 2, Hve nær fékk elilri bróðirinn allan liluta sinn? 3. Ilvað er átt
við með “fé sínu”? 4. Með “borgara”? 5. Hvernig voru svínin skoðuð af
Gyðingum? (i. Hvað er |>etta “draf,” sem um er talað liér? 7. Ilvað er
fólgið í því, aö “liann rankaði við sér”? 8. Hvað táknaði ltoss íöðursins?
!). IIví hefur sonurinn ekki upp alt |>að, sem hann hafði áformað að segja
við föður siun, þegar þeir flnnast? 10. Hverjir voru færðir í hina beztu
skvkkju? 11. Ilvað merktu hringurinn o'g skórnir?
II. Söauii. sp. -1. I tilefni af liverju sagði Jesús dæmisögu þessa? 2. Ilvers
krafðist yngri sonurinn af föður sínum? 3. Varð faðirinn við þeirri áskorun?
4. I-Ivert fór sonurinn? 5. Hvéruig vegnaði honum í iiinu fjarlæga laudi?
(i. Hjá liyerjum hafðist hann við þegnr liallærið kom? 7. Að iiverju starfaði
liann? 8. llvernig leið hontim þá? !). Hvaða áform gerði iiann þá? 10. Hvern-
ig tók faðirinn á móti honum? 11. Hvað var þjónunum boðið aö gera?
III. TkúfjiæÐisi..si'. 1. Hvað er það, sem aðskilur oss frá vorum liimneska
föður? 2. Hvað langt getur syndavegurinn loitt oss? 3. Hvað verða )>eir að
áforma og framkVæma, sem snúa vilju af )>eiin vegi? 4. Og live nær verða
þeir að snúa við? ö. Fyrir livern einan getum vér komist til föðursins? (i.
Hvaða huggun veitist hinum iðrandi svndurum af skírn siuni? 7. Ilvaöa
“beztu skykkju” mun guð skrjða |>á? 8. Frá hvaða dauða og til hvaða lífs
mun gnð frelsa þá? 9. í hvaða anda vorðum vér að leita þessarar frelsunar?
IV. Heijifækii.. sp. 1. Ilvað er áherzlu-atriðið? 2. Ilvar erum vér að eins
Óliultir fyrir syndiiiui? 3. Ilvaða boðorð brjóta |>eir sérstakleg, sem ytirgel'a
foreldra sína? 4. Hvað lilýst af því að brjóta ,það? 5. Hvað verða liinir ó-
Iilýðnu að gera, svo þeim verði fyrirgeíl’ð? (i. Á móti hverjum syndga menn
með óhlýðni sinni? 7. lír nokkurn tíma orðið of seint til að snúa aftur? 8.
Ef svo er, hve nær? 9. Er óhætt að i'resta áfturhvarfl sinu?
ÁHETÍZLU-ATrHDI.—Föður faðmurinn er ávalt opinn svo syndarinn fái
varpað sér í hann. Enginn þarf því að örvænta uin sáluhjálp sína.
FHU.MSTRYK LEXÍUNNAlí. I. Tveir synir [11. v.] Tvenskonar karaktcrar
fyrirmyudaðir.
II. Fráhvaríið- hvatirnar og stig |>ess. (12, 13. v.]
III. Afturlivarðð [17-21. v.)— a) meðvitundin um eymda-ástand sitt, b) endur-
minning betri hluta, c) iðrun, d) syndin ylirgefln, e) syndajátniug.
IV. Viðtökurnar lieima. [22.-24. v.]