Tákn tímanna - 01.10.1919, Blaðsíða 2

2
TÁKN TÍMANNA
hinn útlendi að vera veikominn meðal
þeirra. Einnig áttu þeir, á kornskurðar-
tímanum að skilja korn eftir á ökrun-
um handa útlendingum og hinum fá-
tæka. Hinn útlendi átti því einnig að
verða hluthafi í náðargjöfum og bless-
unum Droltins. Droltinn, Guð ísraels,
bauð að þeir skyldu verða taldir sem
sitt fólk, er gengu í félag með þeim,
sem þektu og játuðu hann sinn Drottin
og herra. Þannig áttu þeir að komast
til þekkingar á lögum Jehova og veg-
sama hann með hlýðni sinni.
Það er og enn þann dag í dag Guðs
góði vilji, að börn hans miðli öðrum af
þeim gæðum, sem hann hefir veilt þeim,
í andlegum og líkamlegum efnum. ÖII-
um Krists lærisveinum hafa á öllum
tímum verið gerð kunn þessi orð frels-
arans: Úr kviði hans munu fljóta
straumar lifandi vatns.
Margur æskumaðurinn, einstök heim-
ili og trúræknis-stofnanir hafa, sem
kunnugt er, vikið út á braut glötunar-
innar. Með ýmsri óhófsemi æskunnar er
oft lagður grundvöllur æfilangrar van-
heilsu, og taumlaus peningaelska, sam-
fara margskonar syndsamlegu eftirlæti,
verður mörgum hrösunarhella. Heilsa og
fagurt mannorð er að vettugi virt. Oft
kemur til þeirra kasta, að efnilegur
æskumaður í sínu villu- og ráðleysis-
ástandi er rekinn úr borgaralegu félagi
og fer þá einatt svo, að hinum fallna
manni finst, sem hann sé án huggunar
og vonar, bæði þessa heims og annars.
Foreldrar horfa oft grátþrungnum aug-
um á eftir börnum sínum, þegar þau
hrífast út í hringiðu spillingar og glöt-
unar. Vor himneski faðir þekkir öll þau
atvik, sam valda því, að maðurinn verð-
ur herfang freistinganna, það særir hans
viðkvæma föðurhjarta. Hér er sannarlega
verk til að vinna.
Það er ekki einungis æskulýðurinn,
heldur menn á öllum aldri fátækir og
nauðlíðandi, hlaðnir synd og sekt, sem
sannarlega þarf að leiðbeina og áminna.
Það er því ætlunarverk Guðs verka-
manna að leita að slíkum villuráfend-
um og leiða þá að fótum frelsarans.
í höfuðstöðum hinna svo kölluðu
kristnu landa er eymdin og ógæfan og
alskonar níðingsháttur oft í sinni hræði-
leguslu mynd. í þessum borgum er fjöldi
manna, sem er sýnd miklu minni hlut-
tekning og meðlíðun en hinum skyn-
lausu skepnum. Börn þessara manna
ráfa fram og aftur um strætin hungruð
og klæðlítil með rúnir spillingar og sið-
leysis á andlitum sínum. Vanalega eru
bústaðir þessara aumingja rakafullir,
þröngir og dimmir kjallarar. I þessum
vesælu klefum fæðast börn þeirra og
alast upp án þess að sjá neitt aðlað-
andi eða fegurð náttúrunnar, sem Guð
þó hefir ætlað mönnum til gleði og un-
aðar, en í þess stað sjá þau ekki annað
en volæði og Guðleysi. Guðs nafn heyra
þau að eins með alskonar vanhelgum
og saurugum orðum. í híbýlum þessum
er loflið þrungið af tóbaksreyk og
áfengisilm. Þar mætir ekki annað aug-
anu, í fáum orðum sagt, en siðferðisleg
spilling í alskonar myndum, sem leiðir
afvega hugsunarhátt unglingsins.
Þótt þessir áminstu aumingjar þurfi
mikillar hjálpar í mörgum greinum, ber
einnig að gefa gaum hinum ríku, sem
á sinn hátt eru einnig bágstaddir. Sálir
allra manna, rikra og fátækra, eru jafn
dýrmætar í Guðs augum. Það er sorg-
legt, en satt, að auðmanninum hættir
mjög við að skoða auðinn, sem Drott-