Tákn tímanna - 01.11.1919, Síða 8
16
tAkn tímanna
liefir lýst fyrir oss framtíðinni, er mun
vera þannig, að menn elska myrkrið
meira en Ijósið, myrkur villunnar mun
geysa um heiminn með hraða.
»Eg em heimsins Ijós, hver sem fylg-
ir mér mun ekki ganga í myrkri, held-
ur hafa lífsins ljós«. Jóh. 8, 12.
Þessi orð vill Jesús tileinka oss. (),
að vér göngum i þessu Ijósi meðan enn
heitir í dag. í dag ef þér heyrið hans
raust þá forherðið ekki hjörtu yðar.
Hebr. 3, 7. gefum guði dýrðina, og leyf-
um hinum góða hirðir að íinna oss
rneðal þeirra, sem innan skainms mun
kalla með eftirvæntingu og gleði. »Hér
kemur vor Guð, vér vonuðum á hann,
og hann frelsaði oss; þessi er Drottinn,
sem vér vonum á. Látum oss fagna og
gleðjast af lians hjálpræði!« Es. 25, 9.
Kæri vinur og lesari! óskar þú af
hjarta að vera með, þegar þessir sam-
fundir eiga sér stað? »Andinn og brúð-
urin segja: kom þú. Sá, sem þetta
heyrir hann segi : kom þú. Sá, sem
þyrstur er, hann komi; hver sem vill,
hann laki gefins lífsins vatn«. Opinb.
22, 17. G. Pálsson.
Kosningarnar.
(Leitið fyrst Guðs ríkis
og hans réttlætis).
Kosningarhríðin er nú að mestu yfir-
staðin. Frétlir komnar frá fleslum sýsl-
um. Með geðshræringu hafa menn tekið
upp dagblöðin síðustu dagana lil að fá
fréttir. Aldrei hef eg séð eins mikla bar-
áttu og eins mikið kapp í stjórnmálum
siðan eg kom hingað til lands. Bílarnir
vorn sífelt á ferð til að flytja kjósendur
sem bágt áttu með að ganga, á kjör-
staðinn og heim aftur. Stuðningsmenn
hinna ýmsu frambjóðenda voru alstað-
ar á ferli, og lætin í þjóðinni voru mikil.
Manni gat kotnið til hugar kosninga-
dagurinn í Bandaríkjunum með öllum
sínum hávaða, þegar maður virli fyrir
sér lætin.
Til hvers var unnið ? Til hvers var
fé notað svo skifti þúsundum króna ?
Jú, til að ná sæti meðal alþingismanna
og vera með til að ráðgera um vellíðan
Jijóðarinnar í framtíðinni. Fallegt tak-
mark, ef baráttan væri einungis hafin
þess vegna ; og þó svo væri, gat eg ekki
óskað annars en að sjá þjóðina eins
starfsama í því að koma öðram upp í
stjórnarsætið, öðrum, sem mundi ætíð
stjórna með réttvísi, öllum til geðs og
öllum í vil; þá mundi dýrtíð og undir-
okun hverfa og jafnaðarmenskan ráða,
ekki nútímans afbakaða jafnaðarmenska
heldur sú, sem finnur það sælla að gefa
heldur en þiggja. Eg á hér við stjórn
yíirkonungs allra þjóðhöfðingja.
Að vísu er Jtað rétt og líka sjcylda að
taka þátt í því að styðja það, sem get-
ur verið þjóðinni til gagns, en hætt er
við, að menn í baráttunni glej'mi því
boði frelsarans, sem segir; »Leitið fyrst
Guðs ríkis og hans réltlætis«. Sá, sem
það gerir, er án efa hæfari en hinn,
sem lætur það ógert, að minsta kosti
ekki eins sérplæginn, þegar sú hugsun
er hjartans alvara hjá honum. Ef Jressa
boðorðs væri gætt mundi maður heyra
færri deilumál, færri skammir, og helm-
ingi meira slarf mundi framkvæmast
Jrjóðfélaginu til blessunar og gagns og
um leið mundi vera unnið að því að
undirbúa þjóðina undir veruna annars-
staðar en í þessum sorgardal. En það
fæst ekki með því að leggja alt inn á
að hugsa um þetta jarðneska, því þá
nær maður aldrei lengra.
»Leitið fyrst Guðs ríkis og hans rétt-
lætis«. 0.
l’rentsmiðjan Gutenberg.