Verði ljós - 01.04.1903, Blaðsíða 7

VEBÐI LJÓS!
55
Margir þeir, sem fermingardagiun hétu Jesú trú sinni og hugðust aldrei
mundu afneita honum, sökkva sér síðar ofan í lestur yantrúarrita og
aðrir æsa girndir sinar með lestri léttúðugra bóka eftir siðspilta menn,
en nýja testamentið myglar ú hylluuni, ef það ú annað borð er til.
Og aðrir sitja við enn verri kolaolda, sem eg eigi nefni hér. Þeim
finst að vísu að kolaeldurinn, sem heimsins börn hafa gjört sér, hita
sér, og stauda því við haun og verma sig. En sá varmi nær aldrei
til hjartans í lífi þeirra; það er svikul hlýja, er síðar eykur kuldann,
og óðar en varir hafa þoir afneitað Jesú bæði í orði og verki. Margur
unglingur gengur hraðíleygum fetum út ú braut spillingar og siðleysis
þegar skömmu eftir fermingardaginn, og enginn maunlegur kraftur
megnar að stöðva hann, ekkert fær hann til að sjú að sjer og gæta
sin — nema augnarúð hins blíða lausnara; núi það til hans, þú kann
það eitt og ekkert annað að yfirbuga kuldann í lífi haus.
Erú því vér vorum börn, hefir oss verið kent að biðja til guðs,
verið kent að biðja í Jesú nafni til föðursins ú himnum. Móðir vor
lagði fyrstu bænarorðiu ú varir vorar, og hversu kaldir sem vér síðar
kunnum að hafa orðið fyrir kristindómi og kristiuni trú, þú er mér ó-
hætt að fullyrða, að allir liugsum vér með lotning til hinna fyrstu
hænastuuda í lífi voru, þegar mamma var að kenna okkur „faðir vor“
°g ýms vers úr Hallgríms súlmum; því að flest höfum við lært aðbiðja
rneð orðum úr Passíusúlmuuum, þessari dýru þjóðareigu vorri. I bernsku
var oss ölluin ljúft að biðja; þá vildum vér aldrei sofna svo ú kveldin,
að eigi læsum vér: „Vertu, guð faðir, faðir minn í frolsarans Jesú nafni“
eða einhverjar aðrar bænir. Eu liversu oft deyr bænin ú vörum læri-
sveinanna nú ú dögum. Ejöldi manns, sem þó vill lúta telja sig kristinn,
lifir oft bæualausu lífi; en slíkt er hættulegt. Kristur hefir úmint oss
uin að biðja stöðuglega til Ctuðs. Bæualaust líf verður kalt líf. Bænin
ei' hitamælir þíns kristilega lífs. Af bænaiðju þinni getur þú inarkað,
hve mikill hinn kristilegi hiti er i lífi þlnu. Þar sem aldrei er beðið,
þar fer mælirinn að komast ofan ú uúll. Þú fer að verða kalt i lífi
þinu og þú getur frost komið óðar en varir. Gættu að því í tíma, að
kuldiun er hættulegur, hættulegri en margur liyggur. Þú or hætt við
því, að vór förum að afneita Jesú í lífi voru. Þegar bænirnar eru
gloymdar, þú fer hugsjónunum einnig að fækka, þú verður eftirlitið
með daglegum orðum vorum og gjörðum minna; menn verða óprútnari,
samvizkuseinin minkar og guðs rödd ú erfiðara og erfiðara ineð að lúta
heyra til sín í huga vorum ; menn hætta þú að sinua múlum kristin-
dóinsius og afskiftin af búgum kjörum annara verða þú oft minni; efa-
semdirnar verða tíðari og fleiri og seinast fer mönnum að standa ú
sama um alt; ræktarleysið, hirðuleysið, sinnuleysið og afskiftaleysið auð-
kenua þú lifið. Elska til Jesú er þú engin til; þú þykjast menn naum-
ast þekkja hann lengur. Þú er mælirinn kominn niður ú núll.