Trú - 01.05.1904, Blaðsíða 1

MÁN AÐARRIT
UM KRISTILEGAN SANNLEIKA OG TRÚARLÍF.
I. ár.
ReykjttTÍk, ínní 1!)04.
Nr. 3.
Bréf til blaðsins
um sérstaka, kristilega samkomu.
Það var nýársnótt, sem kom okkur til að opna sérstak-
ar samkomur til að fá sálir frelsaðar. Bróðir okkar í Jesú
Kristi, séra J. R. Pitt, var með okkur fyrstu vikuna. Undir
eins og þessar samkomur byrjuðu, fengu sálir löngun til að
frelsast fyrir kraft heilags anda, sem var sendur af himni
niður, og sem vann kröftuglega að því, að gefa þreyttum sálum
hvíld, og til að uppvekja þá andlega dauðu, og til þess, að
efla frelsaðar sálir, til að leiða týndar sálir til guðsríkis, fyrir
Jesú Krists dýrmæta blóð. Sumar sálir leituða guðsríkis, en
aðrar sálir hræddust dauðans stund og dóm, og helyítis kvalir.
En vér mundum eftir að segja þeim, þessi orð Jesú, sem hann
sjálfur sagði: „Keppist eftir að komast hið beina, þröngva
hlið, því eg segi yður það fyrir satt, að margir eru þeir, sem
reyna að komast þar inn, en skulu ekki geta það". Það var
vissulega guðleg sorg, alvarlegur grátur og einlæg iðrun, enda
þótt straumar örvæntingarinnar væru í andliti sumra. En
öll guðsbörn, sein þar voru, notuðu sérstakar gáfur frá Guði,
til að láta Guð sjálfan sannfæra syndarana. En fyrir kraft
Guðs, og ákafar bænir og trú, kom frelsið. Sorgir og and-
varpanir fóru í burtu, og hin sorglegu andlit urðu sem engla-
andlit, bæði á þeim, sem iðruðust synda sinna, og þeirra, sem
höfðu beðið með þeim.
Vér höfðum ekki neina baráttu með, að sýna þeim ný-
frelsuðu veginn til fullkomnari helgunar, og þeir höfðu óbeit
og hatur á allri synd. Og þegar þetta fólk varð vart við, að