Trú - 01.03.1905, Síða 4

2
T R Ú .
Hver sem útvegrar 9 áskrifendur að
þessum árgangi af ,Trú‘, sem hefst með þessu
blaði, og stendur skil á andvirðinu frá þeim
i tæka tíð, fær I O. eintakið í sölulaun.
Okkar eigin orð.
Það er ekki neitt, sem mennirnir athuga eins Ktið, eins
og orðið. Já, hvað er orð? Það er andardráttur, sem mynd-
ar hljóð, og fer út í loftið, og vindurinn ber það burtu, og
svo er það búið; þetta heldur maðurinn.
En Jesús hafði aðra meiningu um það. Hann hugsaði
ekki, að það væri búið. Nei, þvert á móti; eitt orð, sem
við höfum talað, er í burtu farið, og ekki hægt fyrir neinn
mann, að kalla það aftur til baka. Það fer ótakmarkaðan
veg, og verður annaðhvort til góðs eða ills. En á okkar síð-
asta degi hljótum við að mæta því aftur.
Mennirnir eiga að standa reikningsskap af öllutn ósæmi-
legum orðum, sem þeir hafa talað. Við þá hatíðlegu stundu,
þar sem allir eiga að standa reikningsskap, hafa orð okkar
sérstaklega mikla þýðingu. „Því af orðum þínum skaltu dæm-
ast, og af orðum þínutn skaltu frikendur verða".
Mennirnir halda, að tungan sé þeirra eigin, og að þeir
geti stýrt henni, hvort sem þeir vilja brúka hana til góðs
eða ills. En Jesús Kristur hugsaði alt annað, því orðin
verða eptir hugsunum hjartans. Því ef maðurinn er hreinn
og góður í hjarta, verða orð hans líka hrein og góð, en ef
hjarta hans er óhreint, verða orð hans vond og viðurstyggi-
leg. Því þótt honum finnist að hann hafi ráð yfir þeim, þá
getur liann samt ekki breytt krafti þeirra, nema með því
móti, að hann sjálfur breytist, því af gnægð hjartans mælir
munnurinn, og af ávöxtunum muntu þekkjast.
(Þýtt).