Ungi hermaðurinn - 15.09.1912, Side 2

66
Ungl hermaSurlnn.
Editli
á því eilífa bjargi.
Edlth litla er fædd og uppalin í landi,
sem liggur norðarlega, þar sem miðnæt-
ursólin skín. Hún hafðl þann sið, að
standa á brúnni og athuga vatnsperl-
urnar, sem blikuðu svo fagurlega í sól-
skininu á þeim stað, sem fossinn með
mlklum hávaða brotnaði á bjargiuu.
Bjargið vakti bæði undrun og aðdáun.
Hvernig
var það
mögulegt
. fyrir .
bjargið að
standa ó-
hreyft, þó
. að svo .
. mikið .
vatn við-
. stöðu- .
. laust .
. rynni .
. utan i .
það? Og
. bjargið.
druknaði
aldrei þó að vatnið yxi og fossaði alt <
kring. Edith elskaði bjargið meir og
meir og gat horft á það án þess að
þreytast. Kvöld nokkurt fekk Edith
að fara á samkomu í Hjálpræðishernum
með móður sinni. Þar var talað svo
fagurt um Jesú, fanst henni. Þeir
sögðu, að þó að alt breyttist, væri hann
þó bjarg hjálpræðisins. Þetta kom
Edith til að hugsa um hennar eigið
kæra bjarg 1 fossinum, og hún hlustaði
með stakri eftirtekt á ræðuna um Jesú.
Löngunin eftir að elska hann vaknaði í
hjarta hennar, og hið sama kvöld gekk
hún fram að bænabekknum og geymdi
sína hreinu óþroskuðu barnssál í dýrð-
lega bjarginu Kristi. Edith frelsaðist
og það leið ekki á löngu þangað til
erfiðleikarnir heimsóttu hana. í skólan-
um var hún ofsótt og á götunni var
hún hædd. Edith skildi vel, að alt það,
sem mætti henni, væri vegna Jesú, og
hún byrjaði að líta á þjáningarnar eins
og náð. Hún lærði að hvíla á því
bjargi, þar engir stormar ónáða vorn
frið. Edith varð barnahermaður og tók
. mikinn .
. þátt í .
. barna- .
starfinu J
. flokku- .
um. Að
nokkrum
. árum .
. liðnum .
varð hún
. að yfir-.
gefa það
. indæla .
. norður-.
land; en
sól rótt-
lætisins
rann aldrei í sálu hennar. Seinna mæt-
um vór aftur Edith með stóran flokk,
þá var hún duglegur Btarfandi barna-
liðþjálfi. Hver getur talið þann fjölda
barna, sem hún fekk leyfi til að tala
um hjálpræðisbjargið sitt við?
Og þau börn og unglingar eru ótslj-
andi, sem hún hefir lyft upp á bjargið
Krist með bænum sínum og trú.
Eg sá hana gráta oft, þegar henni
fanst eins og einhver væri að renna
niður af bjarginu. Ó, hvað hún grót
biturt! Þessi tár munu aldrei gleym-
ast.