Ungi hermaðurinn - 15.09.1912, Side 6

70
Ungl hermaSurlnn.
Hann efndi loforð sitt.
Á New-Foundlandi, í dálitlu þorpi, bjó
drengur. Faðir hans var mjög mikið á
móti Hjálpræðishernum, og vildi ekki
láta nokkurn drengjanna fara á sam-
komurnar.
Þessi litli drengur var vanur að fara
í burtu frá heimilinu, og gekk þá til að
heyra Hjálpræðishers kafteininn tala. —
Dag nokkurn varð móðirin veik, sem
hann elskaði svo mjög, og allir hóldu að
hún inundi deyja. Hún kallaði dreng-
ina sína til sín og kvaddi þá; en dreng-
urinn, sem var vanur að fara á sam-
komnr í Hjálpræðishernum, hugsaði sór
að biðja fyrir móður sinni, að hún mætti
verða heilbrigð.
Þú veizt, kæri guð, sagði hann, að við
eldri drengirnir getum komist af svona
nokkurn veginn ; en veslings litli William
verður að fara til ókunnugra. Sparaðu
móður okkar þangað til við erum orðnir
stórir drengir. Ef að þú gjörir það,
kæri Guð, vil eg vera góður drengur,
og þegar eg er orðinn stór, vil eg vera
foringi í Hjálpræðishernum og lifa Guði
til dýrðar.
Guð heyrði og hænheyrði hann; móðir
hans varð heilbrigð. Hún lifir ennþá,
og gleðst yfir því, að sonur hennar er í
Hjálpræðishernum sem foringi.
Þessi saga er sönn, því eg hefi heyrt
hana af vörum lautinants B. . . Hann
var sjálfur drengurinn.
Litla brauðið.
Ár nokkurt mislukkaðist uppskeran,
svo margar fjölskyldur höfðu varla ofan
í sig. Á bæ nokkrum bjó ríkur maður,
sem bauð öllum fátækum börnum heim
til sín.
Hér stendur karfa með brauðum í,
sagði hann, sórhvert ykkar getur tekið
eitt, og síöan komið hvern dag, þangað
tii batnar í ári.
Börnin umkringdu körfuna undir eins
og öll vildu þau fá stærsta og falleg-
asta brauðið, og stundum slóust þau um
brauðin, nema Ragnhildur litla. Hún
beið aitaf róleg þangað til seinaBt, og
fekk altaf þess vegna minsta brauðið, og
hún gleymdi aldrei að þakka fyrir, en
það gerðu hin börnin. Næsta dag voru
börnin jafnókurteis, en það brauð sem
eftir var, var varla helmingur að stærð
við hin brauöin, en það tók Ragnhild-
ur. Þegar hún kom heim og móðir
hennar skar fyrstu sneiðina af, sór hún
silfurpening.
Fjfttu þór aftur með peninginn, sagði
hún óttaslegin, hann hefir fallið í við
athugaleysi og tilheyrir ekki okkur.
En þegar Ragnhildur kom til þessa
vinsamlega manns, sagði hann brosandi:
Nei, það er ekki af ógáti. Eg lót
baka peninginn inn í brauðið handa þór
vegna þess að þú ert gott barn. Reyndu
altaf að vera svo hreinskilin og þakk-
lát.
Taktu á móti litlu með þakklæti og
það mun færa blessun með sór, þótt
ekki sóu látnir peningar inn í brauðin.
Kæru börn! Verið ætíð þakklát þeira,
sem gera ykkur gott, og góð börn og
kurteis við alla þá, sem þið umgangist,
þvf það er samkvæmt boði og vilja föð-
ur ykkar á himnum, sem gefur alt gott,
og BÓr allar þarfir barna sinna.