Templar - 21.01.1904, Blaðsíða 3

7
hættulegt jiað er, að umgangast drykkju-
menn. Margur mun sá vera, sem er
gjörspiltur og eiðilagður vegna jiess að
hann hafði verið með dryk-kjumönnum.
það er alkunnugt að drykkjumennirnir
hafa svo nhklar mætur á vípmu, að þeir
álíta það beztu gjöf og góðgjörðir ! Þess
vegna hafa þeir það á boðstólum, og
reyna með fagurgala að koma malvinnm
sinum til þess að þyggja staup hjá sér.
En hver verður afleiðingin? Optast sú að
hver tekur sór siði af sínum sessunaut.
Sökum skynsemisskorts drykkjumannanna,
og því að þeir vilja troða víninu — eitrinu
— upp á pnenn, er sérhverjum, er vill
gæta velferðar sinnar, er skylt að forðast
drykkjumanninn svo hann verði ekki háð-
ur tælingum hans ogginningum. Drykkju-
maðurinn er hættulegur vinur, sem sór-
hver á að forðast. Ekki þó sem mann
er hann þarf hjálpar með, heldur sem
tælandi táddragara.' Eða hvernig á sá að
vera hollur vinur sem er óvinur sjálfs-
síns, og veit alls ekki hvað til síns friðar
heyrir? Og hann er svo grunnhygginn
að hann imyndar sór að hann sé að gei a
öðrum vel þegar hann er að gera honum
illt. Margur drykkjumaður ann börnum
sínum hugástum, og viil ekkert mein
þeirra vita. En hvað verður, sami mað-
urinn leiðir þau vanalega út á glámstigu
ógæfunnar. Hann varnar þeim að kom-
ast áfram til farsældar. Ilann verður
sjálfux orsök til þess að börnin ^erða ó-
nýtir menn, oft sveitárlimir, eða meira
eða minna gölluð á sál og líkama. Hann
hefir gengið á undan með drykkjuskapar-
drasli sínu, og þess vegna verða þau má-
ske sakfeidir og dæmdir glæpamonn, Hann
hefirlátið barn sitt kaupa fyrir sig víri, og
máske dagiega verið ölvaður, og ofan á
það hefir hann stundum komið þeim til
þess að drekka með sér. Eg h'eld að
samvizkan vitni móti slíkri aðferð, því
með þessu liefir verið framinn glæpur.
Með þe'ssu hefir hann tælt hið unga og
sakiaúsa• afkvæmi sitt út á hina hálu og
myrku braut lostá og svívirðingar. Og
samvizka hans hlýtur að áfella hann. Og
er ekki íhuganarvert fyrir æskumanninn
að drekka fyrstu staupinn af víneitrinu,
þessari óiyfjan og átumeini mannféla'gsins.
Það er afaráríðandi fyrir hann að gæta
þess að vera ekki með drykkjumönnum.
Og sá æskumaður sem enn er óspiltur af
áhrifum vínsins, og hlýðir þessari aðvörun,
hann má vera viss úm það, að fátækt og
féleysi, eymd og örbirgð, sorg og svívirð-
ing sneiðir fremur hjá honum. En þetta
hafa verið -fylginautar drykkjumannsins á
öllum öldum, og munu verða J>að, ; Forð-
ist drykkjumánninn, forðist svivirðinguna
og lestina sem eru honum samfara.
Lárus Pálsson.
Kafli úr ræðu,
flnttri á 13. Suiinudag c. trin. 1903,
af
Sigfúsi Jónssyni presti að Mælifeili.
. . . En það er fleira en" þessar mein-
semdir, sem þjakar og þjáir margan mann-
inn. Það er til miklu stærra, sárara og
hættulegra böl, bölið, sem sprottið er af
því, að hið andlega líf er fátækt, sjúkt og
spilt; en við að bæta úr þessu böli er
eihatt lögð svo lítil rækt.
Það er ekki nóg, að vér gefum hinurn
þyrsta svaladrykk, seðjum þann sem svang-
ur er, klæðurn liinn nakta og leitum lækn-
inga hinum sjúka, manneiska vor á einn-
ig að sýna sig í því að vér vitjum þeirra
sem í fangelsi sitja, fangelsi syndar og
sorgar ofurseldif ýfirráðum illra girnda,
Einnig þessum ber oss að hjálpa, reyna
með kærleiksríkum áminningum og að-
vörunum að leysa þá úr fjötrum, leiða þá
út úr fangelsinu og hjálpa þeim til að
vera frjálsir. Eg ætla ekki hér að telja
upp hinar margvíslegu illu girndir, sem
tæla menn og hneppa í þrældóm syndar-
innar. Að eins vil eg nefna þá illu fýsn
sem leitt hefir svo marga út á glapstigu
ofdrykkjunnar, og með því spilt siðferði
þeirra, heilsu,' eignurn og mannorði, í einu
orði spilt og stundum eyðilagt með öllu
þeirra andlegu og likamlegu velferð. Og
ekki nóg með það, að ofdrykkjan spilli
velferð drykkjumannsins sjálfs, heldur
leiðir hún einnig ógæfu, sorg og óumræði-
legan sársauka yfir aila þá, sem að hon-
um stan<ia.
Þetta hafa menn fyrir iöngu séð og
kannast við, og þess vegna hafa víðsveg-
ar um heiminn kærleiksríkir mannvinir
bundist samtökum til þess að reisa skorð-
ur við því mikla böli sem ofdrykkjan
veldur. Þeir hafa skilið köllun sína þess-
'ir menn og fundið til þess að það er
heilög kærleiksskylda að rétta hjálparhönd
sínum breysku bræðrum, reisa þá og
styðja og ganga á undan þeim með góðu
eftirdæmi og frelsa þannig ekki að eins
drykkjumennina sjáifa frá áfengiseitrinu
heldur einnig þá, sem enn þá hafa ekki
flekkað samvizku sína með því að fórna fé,
viti og gæfu á altari Bakkusar. Og 1
sannleika vinna þeir fagurt og lofsvert
kærleiksverk, sem hafa tekist á hendur
hið erfiða starf að frelsa bræðú sína und-
an bölfunaroki ofdrykkjunnar. En hins-
vegar er það sannlega ilt verk og ámæiis-
vert sem þeir vinna, er vilja hindra verk
þessara mannvina og reyna mtð því að
viðhalda drykkjubölinu, landi og lýð til
tjóns og sjálfum sér til syndar, livert held-
ur sem þeir gjöra það vegna heimskulegra
hleypidóma sinna, eða af iítilfjörlegri
hagnaðarvon af annara heimsku ogblindni.
Slíkir menn eru sannnefndir ræningjar,
sem fletta bróður sinn klæðum og skilja
hann eftir nakinn, særðan og dauðvona.
J*' m
Hvers vegna?
Nokkrir segja, áð áfengi auki kraftana.
Ef svo er, hyérs vegna neyta þá ekki fim-
leíkamenn áfengis þegar þeir' fara í kapp-
hláup o. s. frv.?
Nokkrir segja, að áfengi auki þol. Ef
svo er, livers vegna rainka þá ölgerðar-
liúsin ölskamtinn til vinnukaila sinna
þegar þeir ciga að vinna vinnu sem er
bæði langvinn og erfið,?.
Margir segja að áfengi hiti manni.
Hvernig stendur þá á því, að þeir norður-
heimskautafarar er neita áfengra drykkja
þola ekki kuldann, þegar þeir sem eru
algjörðir bindindismenn þola hann mæta
vel?
Margir segja að áfengi sé gott í hita
og í heitu löndunum. Hvers vegna bannaði
Stanley þá föruneyti sínu að neyta áfeng-
is þegar hann fór þvert í gegnum Afríku
að leita að Emin Pasha,
Ýmsir segja að áfengi styrki taugarnar.
Hvers vegna neyta þá. ekki læknar áfengis
þegar þeir eiga að framkyæma vandasam-
ar handlækningar.
Margir segja að áfengi styrki heilsuna.
Ef svo er, hvers vegna taka þá hfsábyrgð-
arfélögin bindindismenn fyrir lægri borgun
en aðra.
Ýmsir segja að það só hættulegt að
þverhætta nautn áfengra drykkja. Ef svo
er, hvers vegna er þá heilsa hegningar-
fanganna betri eftir að þeir koma í fang-
elsin, þar þeir verða þó að þverhætta nautu
áfengra drykkja?
[Dansk Good-Templar].
Ný stúka.
’ Hinn 15. þ. m. stofnaði br stórtemplar
Þórður J. Thoroddsen nýa stúku í Ivefla-
vík, sem nefnd er „Hafaldan" og er nr.
93. Stofnendur hennar voru 32. — Þess-
ir voru kosnir embættismenn:
Æ. T. Helgi Jensson, þurrabúðarm.
V. T. Árni Geir Þóroddsson, útvegsb.
Rit. Ólafur Á'sbjárnarSon, verzlunarm.
Fjr. Ólafur Þorsteinsson, verzlm.
G. Bjarni Ólafsson, útvegsb.
Kap. Guðrún Hannesdóttir, húsfrú..
Dr. Guðrún F.inarsdúlu r, vinnuk.
A:. B. Högni Ketilsson, þurrabúðarm.
A. D. Sigríður Jónsdóttir, húsfreya.
I. V. Gísli Einarsson, þurrabúðarm.
Ú. Y. Qubjón Einarsson, þurrabúðarm.
Mælt var með Ólafi Þorsteinssyni, verzl-
unarmánni, sem stúkuumboðsmanni. —
Á fyrsta fundi stúkunnar 17. þ. m. gengu
2 nýir meðlimir inn í stúkuna. —
Áhugi virtist mikill lijá stofnendunum. —
IJm leið og vór gleðjumst yflr þessari við-
bót við Regluna, óskum vér stúkunni
allrar blessunar.
— — m im ----
Ný unglingastúka.
-f- Iíinn 1. jan. síðastl. stofnaði br. Ágúst
Jónsson í Höskuidarkoti unglingastúku i
Keflavik með 14 ungtemplurum og 6 fuil-
orðnum félögum ails 20.
Stúkan lilaut nafnið „Nýársstjarnan" og
er númer 34.
Yerndarstúka „Vonin“ nr. 15.
Þessir embættismenn voru kosnir og sett-
ir í embætti fyrir yfirstandandi ársfjórðung.
Æ. T. Guðlaug Ingibjörg Gu
dóttir.