Templar - 29.04.1908, Qupperneq 1

q A ,! ? ít -1
TEMPLAR
UPPLAG 40 0 0 EliaTÖK
21. árg.
iKemur út livern Miðvikiudag.
Kostar 2 kr. á ári.
Augtýsingavcrð: I kr. þml.
Afgr. Pingholtsstr. 23, Rvík.
17. blað.
HLIN nr* 33.
Bifröst nr. 43.
Md. 4. Maí. Niels Anderson:
Hitt og þetta frá ferðalögum.
]nn-
setning embættismanna.
| frá 3. P. nyítröm í Karlstad
V / tTCTí> I erl1 viðurkend að vera folióm-
ftflurst Og ódýrust eftir gæð-
um. Fást. hjá lllarkusi Porstcinssyni, Rcykjaoík,
jí stærstagóðtemplaráblaðinu, »Reforma-
toren*,« sem út er gefið í Stokkhólmi,
höfuðborg Svíþjóðar, er þess getið hinn
19. þ. m., að þá fyrir skömmu síðan
hafj nýstárleg bindindisboð.un farið fram
í London á Englandi.
»Kitíkjuherinn enski«, segir í blaðinu,
»sem er nokkurskonar eftirstæling af
Frelsishernum, kom á stað stórkostlegri
skrúðgöngu fyrra Laugardag, undir for-
ustu biskupsins í London.
Meiningin með þessu var sú að sýna
almenningi þeirrar stórborgar, hversu
feykilega margt væri þar til af drykkju-
ræflum, og á þann há’tt að leiða athygli
hans að ofdrykkjubölinu. Regar komið
var fram undir miðnætti lagði manngrúinn
á stað frá Westminster-kirkjunni, gekk
fyrst fram og aftur þar um nágrennið
oghúsvitjaði á nokkrum veitingastöðum.
Hornleikaraflokkur gekk í broddi fylk-
ingar og lék fjörug hergöngulög. Rar
næst kom Lundúnabiskupinn og gekk
hann mitt á meðal fimtíu blysbera, en
næst þar á eítir kom stór hópur presta,
sem hundruðum skifti að tölu. Rar næst
gengu síðan trúboðar og ýmsir aðrir
nafnkunnir menn, og voru það margar
þúsundir manna. Siðan myndaði fylk-
inguna fjöldinn allur af bindindispost-
ulum, bæði karlar og konur. Drógu
þeir með sér hvern einasta ölvaðan
mann og konu seni hönd á festi, innan
og utan drykkjukránna, á svæði því, er
flokkurinn fór yfir. Var sumt af því
fólki svo dauðadrukkið, að tæplega gat
það staðið á fótunum. En þrátt fyrir
það var það tekið í hópinn og þvi drasl-
að áleiðis með fylkingunni.
Allsstaðar, þar sem fylkingin fór um,
Iét hún úfbýta prentuðum seðlum, er á
var skráð: »Komið með oss og drekkið
með oss, bæði þér sem eruð fullir og
ófullir.*
Ressir seðlar virtust hafa töfrandi áhrif
á múginn, sem allsstaðar var saman kom-
inn til að horfa á þessi nýbrigði.
Óhætt er að fullyrða, að þessi pró-
sessía er sú furðulegasta, sem nokkru
sinni hefir sésí á strætum Lunúnaborgar.
og hún óx með feiknahraða Æpandi,
ógnandi, slagandi og ragnandi grúi af
argasta úrþvættislýð miljóna-borgarinnar
blandaðíst þar saman við siðláta verka-
menn og og skrautklædda karla og
konur.
Mikill meiri hluti kvenþjóðarinnar, sem
í þessum leiðangri lenti, var meira og
minna ölvaður.
Eftir hálfrar annarar stundar göngu
snéri fylkingin áleiðis til St. James kirkj-
unnar. Rar var sagt, að hin fyrirheitnu
drykkjuföng biðu gestanna.
En það var aðeins te og kaffi, þegar
til kom, sem þar var á boðstólum. Regar
drykkjuræflarnir komust að þessu ætluðu
þeir af göflunum að ganga og rigndi
nú bölbænum og ákvæðisojðum niður
eins og stórfeldustu þrumuskúr.
Og á meðan þeir hömuðust eins og
hver hafði þol og skap til, stigu bind-
indis-prédikararnir, hver af öðrum og
þar á meðal Lundúnabiskupinn, í ræðu-
stólinn og héldu þrumandi ræður, um al-
gert vínsölubann.
Kirkjan var troðfull af fólki og eins
næstu strætin öll. Ræðuhöldin stóðu
yfir alla nóttina og langt fram á morgun-
inn.
Ressi atburður hefir mikla eítirtekt
vakið, og sagt er, að hann hafi orðið til
þess að vekja áhuga margra borgarbúa
í Lundúnum fyrir vínsölubanninu, sem
ekki áður höíðu um það hugsað né
látið sig það mál neinu skifta.
Og það var biskup Lundúnaborgar,
stórhöfðinginn sá, er var forspraskki far-
arinnar. Með því hefir hann sýnt, að
hann álítur það ekki fyrir utan sinn
verkahring að beitast fyrir vínsölubanns-
málinu.
-----—----------
t
i dag mér á morgun þér-
Um nýárið komst á aðflutningsbann
í Georgia, Oklahoma og Alabama ríkj-
um í Bandaríkjunum. Lögin gengu í
gildi kl. 12 um kveldið (gamlaárskveld)
og voru þessi siðaskifti haldin hátíðleg
á ýmsan hátt. Allar kirkjur voru troð-
fullar og prestar lýstu Bakkusi í öllum
myndum og öllu hans athæfi. Einum
ræðumanni taldist svo til að Chicago-
búar eyddu árlega 400 miljónum króna
fyrir brennivín, yfir 70 milj. í allskonar
spil og 80 milj. til saurlifnaðar.
Veitingahús höfðu búið sig undir breyt-
inguna og selt áður sem mest af birgð-
um sínum. Víðast var vín selt fram á
síðasta augnablik og var mannkvæmt
mjög á veitingastöðum, því að margir
vildu nota þetta síðasta tækifæri til þess
að gera sig rækilega glaða. Eittafhelstu
veitingahúsunum í Georgiu hafði tjaldað
öll híbýli með skrauttjöldum, seldi ekk-
ert um kveldið en hafði hengt upp í
dyruuum stóreflis klukku og lét hringja
henni alt kveldið til hátíðabrigða. Öl-
gerðarhús eitt í Oklahoma hafði 2300
tunnur af öli í húsum sínum og ætlaði
að fá leyfi til þess að senda þær úr
landi, en leyfisins var synjað. Var þá
öllu ölinu helt út á götuna og gerðist
af því mikill lækur. Fjöldi manna kom
að sjá þettta ölstreymi og sárnaði mörg-
um að sjá svo góðan drykk fara til spill-
is. Sóttu menn sleitar og drykkjarker
og drukku ómælt úr bjórlæknum, en
aðrir lögðust flatir á götuna og drukku
eins og svín. Gerðist þá margur kend-
ur.
Aðflutningsbann er nú komið á í mikl-
um hluta Bandaríkjanna. Má heita að
sú alda ellist með ári hverju um heim
allan. Ekki er það ólíklegt, að aðflutn-
ingsbann verði samþykt í haust af meiri
hluta kjósenda hér og verður þess þá
skamt að bíða að vínið verði gert land-
rækt. Fer þá eflaust likt fyrir oss og
Ameríkubúum, að dagsins verður minst
á margan hátt, enda væri það ekki að
ástæðitlausu. Ingólfur.
Hvaó fólk segir.
Okkur mönnunum líður ekki vel, segir
spekingur nokkur.
Við komum í heiminn án þess að
vera spurðir að því hvort við viljum
það eða ekki, og við förum þaðan aftur
vanalegast þvert á móti vilja vorum. Og
það sem við uppjjfum á þessu tímabili
er ekki ætíð sem jaægilegast eöa skemti-
legast.
Ef maður er fátækur er sagt, að'mað-