Templar - 30.09.1917, Síða 3

TEMPLAR.
39
krefst þess, að allir góðir menn meti alþjóð
meira en eiginn hag.
(Ágrip úr »Reformatorn«).
T ugthús-skelkur.
Mesta kvíðaefni andbanninga er sú
tilhugsun, að bannlögin verði bætt svo
séð verði til fulls, hverju góðu þau fá
til vegar komið.
Með því móti má ganga að því visu,
að þau verða öllum nýtum borgurum
kærari með hverju árinu, uns þau fest-
ast svo í landi, að ekki verður við þeim
haggað.
Séu lögin þar á móti látin óbætt, og
ekkert gjört til þess að halda mönnum
til hlýðni við þau, vænta þeir að geta
vilt mönnum svo sjónir, að örvænt þyki
um útrýming vínsins og fáanlegt verði
að leyfa öllu að hverfa aftur í gamla
horfið.
Ekki seilast samt allir andbanningar
svo langt til.
Sumum nægir sín daglega þjáning.
Þeir vita, að hvenær sem nýtilegt eft-
irlit kemst á, verða þeir að skifta um
háttu, eða að öðrum kosti sæta vítum.
Þeim er ekki neitt gefið um almenni-
lega lögreglustjórn, því þeir vilja hafa
götur og stræti til að slaga á og slettast,
vítalaust, nema þeir berji menn eða
brjóti hús.
Hvað sem vínbanni líður, er það brot
gegn öllu velsæmi að flækjast fullur á
almanna færi, enda er slíkt ekki látið
viðgangast annarsstaðar en þar, sem ill-
ur vani ríkir og landsstjórnin vill halda
honum við, ósiðlátum til eftirlætis.
í bannlandi getur ekki komið til mála
að líða slíka hluti.
Meðan leyft er að eiga vín, verður að
krefjast þess með harðri hendi, ef ann-
að ekki dugar, að nautn þess og merki
öll sé byrgð í heimahúsum.
Vín, sem þar er löglega komið, mun
engi áreita, nema brúkað sé lögum gagn-
stætt.
En helgi heimilanna má ekki gera að
skálkaskjóli fyrir rangfengið vín, eða
útlát á því. —
Einu sinni barði maður konu sína í
ölæði um nótt.
Húsið var lokað, en grannar lians
brutu upp og björguðu konunni.
Varð honum þá að orði:
»Helvíti er það hart, að hafa ekki
frið í eigin húsum«.
Þessu líkt fer sumum andbanninga.
Þeir búast réttilega við því, að mega
fyr eða síðar feta tugthússtiginn svo
framarlega sem þing og stjórn gjörir
skyldu sína.
Því skýtur hver bannlagabót þeim
skelk í bringu. („Njöröur".)
er elzta, bezta og útbreiddasta barna-
blað á landinu. Afgreiðsla á Laugavegi
19. Verð árg. kr. 1,50. Stærð 112 bls.
Öll börn ættu að kaupa hana.
Fleirum líkur.
Pú gœddur ert andstœðum: illu og góðu,
pimi audi er sem ruslið í mangarans skjóðu.
Innanum hreystina, gleðina, gullið,
er gröfturinn, ýldan og saurlifis-bullið.
Pú lýð segir: Efl pig að dáðum og dggðum,
en dári ertu sjálfur og ver pig með hjgðum;
pú göfugnr pgkist, en Ijúftega lýtur
að lastanna fólskör og heilrœði brýtur.
M. G.
Bannlagabreyt.mgin.
Þegar neðri deild alþingis liafði vísað
frurnv. þeirra Jóns á Hvanná og Péturs
á Gautlöndum frá með rökstuddri dag-
skrá, sbr. síðasta blað, þá tók allsherj-
arnefnd neðri deildar til að athuga frv.
Jörundar Brynjólfssonar og þeirra fé-
laga og bjó nefndin til nýtl bannlaga-
frumvarp. Eru það gömlu lögin með
nokkrum bótum og eru þær, sem hér
segir:
í 1. gr. bannlaganna á eftir orðunum
»En áfengur drykkur eftir lögum þess-
um« korni: »telst hver sá vökvi« sem
í er meira en 274°/o af vínanda (alkó-
hóli) að rúmmáli.
í 2. gr. bannlaganna, á eftir orðunum:
»nota í stofnuninni« korni:
»Einnig er lieimilt að flytja til lands-
ins vinanda til eldsneytis, svo og ilm-
vötn, hármeðöl og þess konar vökva,
enda séu þau gerð óhæf til drykkjar
svo sem unt er«.
Aftan við fimtu málsgrein 5. greinar
kemur:
»og getur í því skyni opnað hirzlur
skipverja og farþega og aðra staði í
skipi, eftir því sem þörf þykir«.
í fyrstu málsgr. 11. gr. er bætt tveim
orðum og er sú málsgrein prentuð hér
orðrétt, en inníbættu orðin eru auðkend
með skáletri:
»Nú verður það uppvíst, að einstakir
menn hafa áfengi í vörzlum sínum, sem
ekki hefur verjð sagt til samkvæmt lög-
um innan 12 vikna eftir að lög þessi
öðlast gildi, og skal þá líta svo á, að
þeir hafi gerst brotlegir gegn 1. gr. laga
þessara<.(.
A eftir þriðju málsgrein 14. gr. kem-
ur ný málsgrein:
»Auk sektanna skal enn fremur beita
fangelsisrefsingu, ef áfengi hefur verið
ætlað til veitinga í atvinnuskyni eða
sölu«.
í fyrstu málsgr. 15. gr. er lægra sekt-
arákvæðið hækkað upp í 50 kr.
Sektarákvæðin í annari málsgr. sömu
gr. eru fyrir að láta af hendi áfengi til
annara manna 200—2000 kr. og við í-
trekað brot 500—5000 kr.
Aftan við sömu málsgrein koma tvær
nýjar málsgreinar svo hljóðandi:
»Ef nokkur brýtur oftar ákvæði þess-
arar greinar, eða gerir sér það að at-
vinnu að selja eða veita áfenga drykki,
þá varðar það fangelsi, ekki vægara en
eins mánaðar einföldu fangelsi, auk
sekta eins og að framan greinir.
Hver, sem aflar sér áfengis undir því
yfirskyni, að hann þurfi á því að halda
í lögleyfðum tilgangi, en notar það til
drykkjar, skal sæta sektum frá 50—1000
kr. nema þyngri hegning liggi við að
lögum«.
í 16. gr. er bætt á eftir orðunum
»umsjónarmanns áfengiskaupa«:
»svo og það áfengi, sein skotið er
undan innsiglun á skipum«.
Sektarákvæðin í 18. gr., ef læknir
lætur af hendi lyfseðil í þeim tilgangi,
að áfengið sé notað öðruvísi en sem
læknislyf, eru hækkuð upp í 200—2000
kr.
Síðasta, 23., gr. þessara laga hljóðar
svo:
»Með lögum þessurn eru numin úr
gildi öll þau lagaákvæði, er koma í
bága við þau«.
Frumvarpið var samþykl í neðri deild
eftir nokkra vafninga og efri deild sam-
þykti það breytingalaust og var það
þannig afgreitt sem lög frá alþingi.
Sigurður Eggerz
tók við fjármálaráðlierraembættinu 1. þ.
m. af Birni alþm. Kristjánssyni, sem
sótti um lausn og hafði gegnt því síð-
an þriggjamannastjórnin var sett á lagg-
irnar síðastl. vetur.
Sigurður Eggerz hefur gegnt bæjar-
fógetaembættinu hér í Reykjavík síðan
Jón Magnússon tók við stjórnartaum-
unum og höfum vér fylstu ástæðu til að
þakka honum vel unnið starf og lofs-
verðan áhuga hans í því að framfylgja
bannlögunum liér í þessu lögsagnarum-
dæmi.
Til athugunar.
Þegar frumv. Jóns á Hvanná og Pét-
urs á Gautlöndum kom á dagskrá þings-
ins, þá hallaðist »ísafold« að því og
talaði um miðlun í bannmálinu. Auð-
vitað var þar ekki um neina miðlun að
ræða, því frumvarpið var grímuklætt
afnám bannlaganna.
í næsta tölubl. »ísafoldar« reit Sveinn
Björnsson um málið og benti á að um
enga miðlun gæti verið að ræða; annað-
hvort yrði að vera bann eða ekki bann.
Fallega var það gert af honum að taka
af skarið og sýna lesendum blaðsins,
að hollast væri að ganga hreint að verki
og mótmæla allri hálfvelgju og káki.
Bannið er eitt þeirra mála, sem eru svo
viðkvæm, að þau þola ekkert hálfverk.
Annaðhvort bann eða ekki bann. Þjóð-
in hefur sagt ákveðið, að það skuli vera
bann, og því ber að hlýða.