Leifur - 01.06.1883, Blaðsíða 3

1$.
pví nsest fer haira út í liallargai’ðin og geugur
par fraip og aptur, eða ef vel liggur ii honiun
j á fer liann úr yfirhöfninni og haniast við að
ji 'ggva eldivið. .Einv ddur Rússlancls er mjögvol
f ,:r í Jjeirri Iprótt. þegar nnnarhvor stórhcrtng-
••.mia Bladiinir eöa yMcx heimsækja keisarann.
)i,á ganga að pvi vísu að pann dag liggúr vel á
lonum; ];cir eru gan.lir Jeiklræfur har.s, og
i ieðan liann var ríkiserfingi liafði hann vanaJega
v ið peiin í gllmu, en slðaii hann kom tíl ríkis
] éfir homun fariö svo aptur, að nú lieTir hann
i kkert. viö, pcim, og . pað er • eitt með óðru
feíra, sem fær honum gremju, að Jiggja i hvert
pl ipti undir pcssum icikbiæðrurn simim. og er pá
) ið vanalega viðkvæði hans: „Gjörcyöcndur og
r. iðgjafar mínir eru lireint húmr að cyðiie^gja
Jikama byggingu mina,” Jafnvel pó ko snrarium
fje mjög illa við allt, sem getur miiint hann á
rafurmagn, pá hcfir liann pó, ti’, að hcyra hvað
JYamfer á leikhúsum, látið setja ltijómbera (Tele-
lon ) í höll siir., og við liami sitja pau lijónin á
l.yöidin, og mundu pau gjarnan óska sjer að vera
s, o í'rjáls að inegi fara á skemtanir, án pess
aö stofua llfi sinu í hrcttu. i stað pesj að, þeirra
jikuli vera gætt cins og farga og pau pind eins
og glæpamenn. — Budst. —
Dynamogen” er sprengiefni kaiiað, sem
liðsforingi nokkur í !Austurriki, að nafni Frans
Betiy er nýbúimi að finna upp. og er pað tals-
v rt sterkar.s eun púður. I pvi er hvorki brenni-
steinn, saltpjetur nje Nitio—glycerin, og pað
(igi harðara enn svo, að pað 'ma skera pað tneö
hnlfi. Efui petta er brúkað i byssur og er pað aö
] vi leyti hentugra I bardégum enn púður, að pað
) cuiur enginn reykur af pvi. og óhreinkar ekki
Lvssuhlaupið.
24. f, m. lagði Prf. Nordcnskjöld frá
Gautaborg í Sviarik'i áleiðtil grænlands, og með
j.onuui nokkrir vísindamenn. hann ætlar að leita
r ustan a landinu að hinni fornu „anstur byggð
Idendinga.” Ilann kvað lmfa ætlað að koma
v ð Island, pað mun verða fróðlegt að frjetta
af rannsókmnn hans.
Krjning Rússa keisara.
Uinn 27. maí næstl. var Alexander priöji
krf udur lil keisara í Moscow mcð miklu skrautj
viðhöfn eptir 25 mánaða bið. Iíingaö til
1. afa flest allir eifinpjar krónunnar venð kryndir
2. mánuðum eptir fráíail fyrirrennara sh;s. pað
v.tr haldið að pjureyöendur mundu gjöra sitl
vesta til að hindra að keisarinu yrði krýndur,
0g\eamkvæmt hótunum pcirra, jainvel dicpa
imim, en pað bar ckki neiít á neinu, og kfyn-
ingin fór frair. óhiudruð af peirra liálfu. pað er
alnient áli'ið, að paó Jmfi ekki verið af hneðslu
við gj .reyðendur að keisarinn Ijet ckki krýna
sig fyrri, og hanu segir sjáli'ur, að lianu hali
(kki viljað krýnast fyrri af pcirri ’.stæðu, að
lionum hefði ekki pótt [ að tilhiíðilegt, fyr
,iin iarið væn að mestu að fyrmst eudiiinnnn-
j igin um hin lorghgu afdrif föður hans.
i ni. sem luinii haf.d v.ðjað viö, ,, pjer er hetra
ií j taka bog.i piim og skunda hjcðan. eða jegsver
v iðvora lielgu iniri'! aðjeg skal koma pjcr lil aö
iiiinnast pessa dags, ” og i pví hanu mælti petta
s!ó hann linefa símím í liöfuðið á hinum unga bog.
manni. R. 11. tók boga sinn cins og h.or.um rái
boðiö, sagði ekkerfen glotti um ieið og liann gtl.k
burtu; pegar liami var komiim spotta korn frá
peim, suci'i lianns«jer við og nuðaöi boga sínum á
liinn svikafulia skóganörð; hin hraðfleyga ör bitti
l.ann rjctt i brjóstið og stnönæ'rdist í lijai tanu, og
áður enn fjeiagar lians gátu nokkimi lilut áttað
s g, sendi R. li. peim ör eptir Gr og særði nokkra
en cbap siinm.
pcgar inenn t Nottingham heyrðu petta,
pustu peir út úr borginni til pess að ná himii
djörfu bogaskyttu, en hún var sloppiu og komin
langt burtu. erpeirkomuá vetfangin, og pvíurðu
pcir að láta sjer nægja, ab taka likami binna
dauðu skógvarða og grafa pu i röö i kyrkjugarð-
inum í Nottingham. Ltnsi Var pað, scm Kobín
DROTTNINGAR DAGLTRiNN,
( t WINNIPEG. )
24. f. m, var, eins og *lkiaiinugt er,
ssxtugasti og (jórbi fæðingardagur Vielorlu Irottn-
ingar, houuin yar fagnað bjer í Winnipeg eins
og siðvenja er í öilu brezka rikinu, m*ð pvi sð
hafa almeniian frýdag. Kvöldið fyrir og um
nóttina var rcgn, svo að götur bæjarins voiu
mjög ópokknlegar. l'rsman af deginum, pví sól
sá eigi fyrr en seiu. . : i .'.ul,
Deginum var figtiað með mörgum fallbyssu-
skotu . Margir af borgarbúum fóru t l S.dk.rk,
skemtiför með hraðlestinni, cg ýmsir út a ]*nð
til að fim a vini sh.a; en allur fjöldi skemti sjer
seinni part dagsins, i skemligarðinuin „Dnfferin
park.” per T«r m'eit haít að gaumi kapphUup
og hjólreið (hicycle) prenn rerðlauu voru 1
flcstum greimim, handa peim sem fram úr »kör-
uðu; par reyndu hlaup drengir frá 10 til 15.
ára gamlir, lögr g upjónar í eiiikemiisbúningi
simnn, feitir menii s m voru yfir 20Ö. putid að
pyngd, og margii ungir meun. Ekki tóku
neinir landar vorir pátt í peim ipróttum, sem
reyudar voru fyrir sólsetur, og eigum vjer pó
eiun fóthvaUn manii. (sinb,„Leifur” 1. No, 4.
bls. „Auglýsing.” )
Hornleikarafiokkur (Band) bajarini
ljek ætíð pegar vaif á milli animra skemtana.
kl. 5.30 e. m. var favið til kveldverðar.
Allir borgarar bæjarins tóku hjartan*
fcgnir pátt f að fagna fæðingar degi pesia gö f
uga valkvendi?, *ein hefir Ttrið, og er, með
rjettu álitin vera lyrinnynd og afbragð aimara
kv.euna íelluin dyggðum, bsiði í brezka ríkiun
og víðar.
\reifur og fi'nar voru hver vetna á loptij
hin islenzka veifa,----sem 1 petta sinni vargrár
fálkaungi ( nýfarinn að fijúga ) á bláuui giaiiui,
var linfinn upn á hiiriin háa stöng, á söiuhúð
„Gróðafjel.” lslendinga; vjcr vituvn ciiineg að
fátækur landi vor. sem ekki hnfði efni til að
fá sjer íslen/.ka veifu koypti frnx ka, pví pwr
íast með góðu verði utn peísar munðir, til að
fagna drottningar— deginnm.
Kptir kre l Ivorð r.ir aptur farið í • * Duffer-
in park'* pvi pá v«r eptir pað djrðlegasta, paö
var eldverk, sem sondi upp í loptið uokkurskon-
ar smágjörvar *prengikúlur, seu voiu vanalega
með eldslit pegar pier komu úr vjelinni, en
:p u:gu pcgar pær komu upp 1 loptið, og kon»i
pá opt úr peim margar smákúlur með öllum
dýrðlogust.n iitum beimsins. Á im.ðnn stóð á pessu
dýrðlega eklgosi spilaði liornleikara fiokkuriun
1 iniðjuin garðinum var markaður völlur
til dansieika og reistar lieslissteingur umhverfis,
á pær voru hcugdir larnpar til aö Iý*a inn á
dauspalliun. Með pví öilum var um að gjöra að
skemtanirnar væru sem beztar, urðu margar stúlk-
ur ásáttar, aö dansa viö ungu pillnna, 'drottn-
ingunni „til lofs og .dýrðar.” og pó að vjor hóf-
um aldrei luyrt pess getið, að húu hafi sjnlf
dausaö undir bevu lopti, lilýtur lienni að hafa
Hood porði cigi að láta ver'a vart viö sig i nokk
urrí borg eða porpi, pvi fjo varlagt til h fTsho.i-
um, en lianu hjelvt .i u. c r ! i i m !< giu ti.í m 1
skógunuin og hitíi pa rbrátt af ra ungiir.ga, er af
ýmsum á stæðuin voru sekir eins og liann.
A peim tírnum voru fjarska miklir skó. ar í
Noltingham og Yorks-hjerað), sem iðiog grúðunf
allskonar dýn.m og par eð bæði dýrin og skóg-
arnir voru konuugs eiguir. vovu skógverT.ir settir
t.l að gseta peirrn; daufa heguing vnr við lögð of
umi einasti hj rtur var drepinn, en Robiu og ije-
lag.ir haus hyrtu sira litið un skógaverði pesva ,
sem í rauiiiiini lilið máttu sjer gegn hans ftrausla
drengjnflokk. llann skaut og ljot skjóta hiu kon-
unglcgu dýv, hveuær, sein hann purfti, og suuð
pau og steikti við logann af hinum kouunglcgu-
trjám. Stuiidum voru peir Robin og fielagar hans
svo djarfir, að peir stönsuðu hans hátignar kon-
nngsiu* trúu pjóna á allaia vegi.og báðu pá um
nokkra punda ián, sem peir optaít íeiigu, án pess
vtrið pað mjég póknanlegt. Os« islendÍHguu
hefir *tuudum verið brugðið mn. að vjer værum
/ptirbátur allra menntaðra pjóða, í féigrum í-
próttum, cn í pctta sinni 'nafa stúlkurnar okkar
rekið rækileg i ai' oss áin eliö, yjer *áum 5 til 10
if peim fara upp á danspaliina og d.usa við
hvcru „ca d dat,” ;em fyrir kom, rjettóaðfnu-
u.lega; einn alpekktur 1 a n d i var „tryggur leifc-
togi” peirra, á [)e>«a i hátlðlogu Hkamn æfingu,
sem mnrga/ »f peim niunu eiga lioimm að p*kk»!!
par eð fólvið ga! ekki allt dansxð, vegna rúm-
ieysis, viliu allir liafa pað gagn af dansinum að
sjá hann, ruddist pví hver a annan, svo 1 igroglu-
þjónarnir komti cilgri reglu við, varð pví mjög
jrðugt fjrir dc neuiur að haldi áfrain og gen;u
pví margar euskar itúlkuv úr, par eð peim pótfi
ósamboðið virðingu sinni að veta par iengur; voru
pá br.tnar hwiisst.i.gurnar, drepis ijósin, og
trákaskrili sendi nokkuð af srná púður*kotum
( fire-craekers ) inn á danspailinn, og var pá lítið
hirt uin pótt stúlkurnar pyrftu að stiga yfir pan,
um leiö op pau spruögu,[vlða mátti pá heyra ófaj-
urtóröbrhgð, er«jaldan nnindi liðið ókegnt. prátt í'rr
ii allt petta unnu vorar ágKturtu dansstnlkur.—
sem vjer látum ónefndar í petta sinui, — sigur á
emku itúlkunum, ekki munu hnfa verið orðnar
eptir i psllÍBum nema t.mr eiiskar, pegar fmim
íslcnzkar dönsuðu mcL fullu fjöri og fimleik. Lengi
rar dan að í myrkrinu, O" mun dansfólkið sjá’ft
hafa liatt af pvf moiri skemtvm, en horfcndurn'r
•u pó munu nokkrir peina hnl'a \eitt éLu td
finnanlega eptirtekt. Ski mtinirnar entu kli?.
meðaöng, og fótastappi á palliuum. hjeldu pá allir
heimleiðis, pví menn eiga að vera komuir inn k !.
1, annars eí ógæfan vís.
Heiðruðu iandar! í Wimiipeg, kveruig ilst
yður á p;\ð, að vjei r ynmn nð kon.a á fót íijá
oss vi'rulegum dAiiswfiajum vadir bsru lopti?
par sem vjer stöndusv pe»*um n.un framar í
dansleikum, en i öllum (' ðrum ípróítum, setíum
vjer að geta un ið oss verMaim fyrir dans áður
en iangt ntn líður!!! (Framh. síöar )
Hjarfastyrkjandi fyrir lancleigeMhur
í Winnipeg.
Samtal við Mr. Laiigdon um kyrrahafs
brautina og norðvcsturiandið 25 mai nwstliðin.
„Hvað mar’gir menn vinn\ fvrir yður núna vestur
a brautinni? spurði frjettaritari blaðsins ( Sun”
Mr, Langdon í dag. „Vjer höfum svo marga,
,ið jeg get naumast sagt pað. en á hinm» slða»t
liðmun 4 dögiun liafa verið Jögð jirn á tólf og
hálfa nillu. og á pvi geti pjcr sjeð að pað er
fjöldi; ígæikvöldi voruin vjer að eim 10 milur
frá pcim stað, sein brautin i að byggjast yfii
Saskatchewan. Vjer munum liafa fleiri hesta til
vinnu nú cnn í fyrra, en ekki eir.s marga
menn. Jeg sje að bl„ðm segja að Indvsrjar
hafi stolið fjöld.n af brstuin frá oss, en pað
að gefa veð fyir borguninni, pví raiuna vosvling
arnir urðu vaimlega fegnir að slepjia heilskinna
leiöar sinnnr.
pannig llféi pessi seki ungliugur í Shor-
wood skógi, og brátt gjörðist hann nafnfregur
fyrir liina oinstöku fimni lians viö bogskot og ail-
urlÍKamhg r Ipróitir og hændust pví aö honuin
m ,vg ungmeuni, og síðast varð hann fyrirliði 60
hraiutra unglinga, Röbbi Ilood og áhangendnr
haús voru allir í grænum fötum með rauða húiu
hölði. nllir báru rýting og stutt sverð með köri'u
inyndaði handbjörg, langan boga i hendi og örva
mælir á baki .fullann með 1% a innar löngum örv
um. a u k pess að vera beturbúiun en hinir, b. r
fyrirliöinu Robiu' lítii uxabcru. og iiaú i lianu
kennt ni nnum sinum aö greiua gjall pes« íótrúau
legvi fjærlægð. I' raml .