Leifur - 22.06.1883, Blaðsíða 2

2«.
f
HAFSTEINN JÓSÍAS HÍLLMANN.
( fæddur 25. júní 1882, dáinn 15 april 1883.)
Á breiðum elfar bökkum,
par blómin vaxa smá,
átti jtg fífil ungan,
sem aldrei gleyma má.
Ear jeg mjer á brjósti,
blómið lijarta kært.
ekkert eins mjer hefir,
yndi og róseind fært,
En vooar geislan glaðir,
gjörðu breytast skjótt,
og gleði dýrðardagur
1 dimma sorgar nótt.
Feigðar fellibi.ur
fold pá yfirsveif,
á einu augabragði
af injer blóarið þreif.
Bifaðist bjarta i barmi
Broddi sorgar uíst,
eldraun andar minnar
ekki fæ jeg l,ýst.
Heyrðljeg í hljóði
hslga vinar raust,
min til pannig m»la :
(( Misstu ei von og traust.
Jeg er engill friðar
alltljVÍl bæta tjón,
skyaseminni skildur,
skaparans dyggur pjón.
Mikið misst þú hefir,
en mittu trúa pó,
að hann, sena böl allt bætir
breytir *org i ró.
Haní eru vegir vizka,
vald og eilíf náð,
hana pú aldrei ættir
efa visdónrs ráö. ”
Sá jeg sannleik tjeJarr,
siy.t pví kviða vil,
en polgóð vona og preyja
par til lijer við skil.
pa mun sorg öll pverra,
par jeg aptur finn,
i fógrurn friðar lundi
fífiliun kærsta minn.
Á Edens elfar bökkum
haun eilifuur proska nær,
ltOBlN HOOD, ( Frrtnlrald. )
Hinir konunglegu bogmenu *tigu bú á
•trikið og tkutu hver á cptir öðrum. „Til hvers
er vcrið að láta ois liafa petta mark?” sagði
einn pcirra, er hjetClifton, í pví að hann skaut
í miðdepil skotspænisins, ,jeg held vjer megum
fara að skjéta á sól og tungl,” „þetta er vel
mælt viuur minn!” sagði Lockslý, urp lciö og
hann »teÍR á strikið, of jafn skjótt stóð ör liatrs
1 mið depli, valla lrárs breidd frá ör Cliftons.
Áhorfendurnir urðu svo glaðjr, að peir œptu
fagnaðar óp, en konungur og hytkupinn í Here-
forð gátu naumlega dulið gremju ilna. Menn
Locksleys ikutu allir á optir honum og liiefðu
fáa pumlutiga frá rnið depli, en hið sarna höfðu
hiuir konunglegu bogmenB gjört. ((Leikurinn er
jafu sagði konungur, „pjor verðið að skjóta
Skuldar skapa dómur
skiliö oss pá ei far.
Jóhanna E. Hillmann.
pað munu nú vera um í) - 10 ár siöan íslend-
ingar fóru fyrst að flytja til há'Jfu pessarar að
nokkrum mun, 1 peim tilgangi, að draga sig
saiuaná jnrtum gtóðuiu og stofna islcn/.kar ný-
lendur. Isl«ndingar liafa verið, sein aliar aðr-
ar pjóðir fyrst pegar poir komu til lrálfu pess.
arar á mjög mikiu rtiki, og hvarflandi mcðhvar
skyldi láta fyrir beraat, en af öllum fcinum marg
breyttu og mismunandi *töðum, er peir hafa
flutt til í hálfu pfSFtdi aniiarstaðar en í Mani-
toha, Dakota og Minuiseta, eru nú eptir að
eins örfáir á strjilingi, svo scm í Ontario, Nova
Scotia, Nebraska, Wisconsin, og ýmsum fleíri
stöðum. En orsökin til pess að pessi «trjálingur
dvelur a liinum ýmsu stöðum, mun nrcst vera
sú. að peir ekki géta *elt eignir tinar, eður
peir eru or fátœkir til að flytja paðan til hinna
fögru akra Norövestui'landsin*, htsði 1 C«nada
og Bandarikjunum. pað er engin #íi að íslending
ar, sem allar aðrar pjóðir, erflutt halá hjer til
hálfu hljóta að ciga mikla og fagra fraHitíð fyrir
lrendi hjer megiu Atlandshafs pass vegna vssri
injög fróðlegt og n»uðsýnlegt fyrir franrtlðina
að byrja. sem fyrst á að rita æfisögu pjóðarinn-
ar í hálfu pessari, pað væri leiðinlegt ef pað
ksemi fyrir, »ð vjer vanræktum pað nouðsyBja-
verk, partil vjerekki gætum fundið upptök
sögti pjóöarinnar öðruvisi cn í poku og ráögátu
rjett eins og vjcr lieföum l'lutt hingað á einhverj
um fornaldar meataleysis tímum. áöur en menn
öðluðust mentun og víniiidi til að rita íögnr
pjóðanna
pess vegng^-^ jcg.skora u pá menn, í'ein
bezt hat'a tekið eptir fyrstu útflutningum og öll
um hreifingum og störíum pjóðar vorrar hjer í
hálfu, að vinna að pvl í ssuneÍMÍngu, að gefa,
*em greinilegastar skýrslur, sem unt er að fá í
peim ifiuia, er siðan íncetti draga saman í lögu
form. pað er ekki við að bú»stað nokkur einn
geti til hiýtar gefið allar pær upplýiingar, er
nægja til aö fá gi'einilegnr skýnlúr af hreifiug-
um ogstörfum pjöðar vorrar hjer i hálfu, pri
hún hefir farið svo dreyft oj víða, ennleðfje.
lagslegri lamvinnu er paö rel iiisgt. Jeg skal
vcita alla ph lijálp, er miriii' krapiar leyf» með
aö fá pær upplýíingar, er kostur er á, og síðaa
koma bókinni á prent og *tyðja að framhaldi
hesnai', meöaa mjer eudist aldur til, efeinhver
ir viljft gef* sig fram til að vinna með nijer.
Vjer mcgom ganga aö pví vísu, að ein* og
limir hiris foru norriena islenzka pjóðflokks, iiafn
œtlð koiniö fratn, seru dugandi, flýtir og montað
ir pjóðliinir, hvar, sem peir hafa dreiftt út um
hiea fornn heimsálfu hluti, eins muiia peir
ldjóta að sýna drenglyndi og dugnað í pcssari
írýju'heiinsálfu, pnr, sem jafn margir af peim
aptur góðir drengir! slíkur bogskota kappleikuv
heíír aldrei fyr haldin verið á F/nshurv Fisld.”
((Ef minn hrausti viiiur,” kvnð Lockslcy, (lscu*
ekki vill hafa neytt lltilfjörlegra niark eii bless-
aða sólina, vildi að eins reyna við niig, pá gæt-
um við tveir gjört át um leikin, paö or að *egja
með *am -pykki hans hátignar konungsins, ” vilta,
Clifton! liætta pínu fræga naiiii við pennan gort-
ara,” sagði konungur, (<Já, moð ánægju, ” svar-
aði Cliftou, l(jeg »kal veðja minurn góða bog*
utn pað, að hann skal eigi hitta puð mark sem
jeghæfí.” jpað er heiðarlegt veö mil,” lirópaði
Locksley, l(og jeg legg boga mina á móti.” Ept-
ir beiðni Cliftons og Locksley* T*r ikoíspreuií
tekið burtu og 1 pess stað stungið i iðnr litlum
píluviðai' kvisti, ekki yfir liálfan annnu purnl-
ung að ummáli. Áhorfendur litu potta með
undrun, kvrðst hvor um sig, eigi vilja ikjóta
eptir slíku rnarki. llinn konunglegi bogmaður
Clifton steig pví næst á shikiö; og eptir að hafa
talta sjer bólfesfu ej nú pegftr haf» tekið, og,*em
með stöðugu franthaldi af v»sturféruin heiman
að, jafnframt fjólgun pjóðarimrar bjer, ibub
rtukast árlega, svo stiirf peirra verða eflaust pess
virði *ð halda poim á lopti og sýna hvað hinn
fttæki og fámenni Snæleirding* iiópur getur starf-
ab jafnframt hinum stóru og voldugu pjóöflokk-
um lieinisins. Rit»t.
Iloiðraði rititjóri!
Jeg er mjög ánægður yfirpví að «já ((Leif”
á unga aldri berjast gegn nautn áfengr* drykkja,
pví enguin gctur dulist luu góða raeining i pví
efni, euda pótt áraugut'inn veröi minwi enn v»r»
skyldi, og purfuin vjer ekki að láta o*s verða
illt viö pó vorai' lyntu ritgjörðir verði *ð litlu
gagni, en segja eins og l’jetur miklí sagði um
Svía: <(peii' purfa að ligra ot* og kenna ois
að sigr* sig.” pað verður að vera ois innr*tt
hverjuni einstökmn, er kynnutn *ö vilja að(fá
aðgang að rúmi í ((Leifi” að vancla Um bezt
jitgjörbii' vorar og lut* »igi bugfallait pótt eigi
takiit vel 1 fyrstu.
Jcg liefi pekkt nokkur bindindiifjelög lijer
fyrir voitan haf, «r ail vftl hafa itofn s«tt verið
og haldiö liafa vikmlega fuucli. «n flest al peim
hafa liðið undir lok og m*ðliniir peirra drukkið
•ptir sem áður. Að hindindisfjelög verða svo
skammlíf keraur til af pví aö livern einstnkling
vantar » ó tn a t i 1 f i n n i n gu, fyrir ijálfutn sjer,
liann sjcr ekki liina hclmyrku skýbólitra, er
drykkjuskapuriim bregður yfir haru llfs himin,
og ráfar í climmu,
Mjer getur ekki skilist að tóbaksbrúkun
eigi nokkuð skilt við drykkjuskap, pví jeg pekki
*vo marga menn, sem brúka tóbak, er hafa
aldrei bragðað neinn áfengan drykk, ckki par
fyrir að jeg áliti tóbak.sbrúkun hgra liit, tr«i,
jeg álít hana Iieimskulegan nvana er skaðai mínn
og eyðit' fjárnvunutn, «n hvað er pað lijá af-
leiðingum vinsins, pað er vi»t diema fátt aö
nokkur myrði annan út úr einberu tóbakileysi,
en skýrslar og rcikningar sýna að af öllum
pcim Msnn drápum, sem framin eru árl*g* eru
afleiðingar af drykkjuskap.
pað eina, sem þú getur gjört minn mngi
vinur! er aldrei h*fir saurgað varir pinar rneð
áfengum drykkjum, #r að inerta pá aldr*i, pví
takir pú pjer «itt glas, pá hefir pú pegar itlg-
ið eiu fet og beygt höfuð pitt undir astrki
Bakkusar, og átt óvlst að *leppa paðaa aptur
pað cru eini miklar líkur trl aö pú leggiit 1 jrðf
pína, »ein ofdrykkju uiaöur; pab *r »anul*iki,
isni ekki vwður hrakin, að ungmemiið, sear
drakk hið fyrita itaup ljrir áskornn vi ni tinria
varð ofdrykkju maöur og slc-it kiöptum slnuss
pjónustu vfruins, ejðilagður á »ál og líkaftia,
hrumur af elli *g huggunarlaus seiliit haau með
skjáhandi liendi ejjtir vlubikarnum og rtjnir að
sötra hinar síðustu dreggjar, er kraptarnir eru
pverraðir, og hann er pegar iiðin. '
Efjpjer bræður góðir takið eígi fjrsta
sigtað vel og lengi paut ör lians íYain bjá kvist-
'num, rauf böikiir af lionum um leið, og itaö-
næmdistí jörðu nokkrarálnir frá honum, Clifton!
var kallað i sífellu, liúi'ra? var hrópað ■íörgum
sinnurn, cn Locksley b»iö ejgi pes* *ö áhorf-
endurnir lr»itu, og steig peg-'U' á strikið, og
kv»ðst mundi merkja ar*r- sk*pt CliftoK*, og
á sania augabrag&i paut ör hans m*ð geysi krapti
og klauf piluskapið að endilöngu. Ahorforidiunir
þögnuöu um-hiiöprf andrun, *n pegar pjónanúr
komu aptur mcð örfarnar, hristist loptið af
svo áköfu fagnaðar ópi, að peii Lundúna búar,
er beima sátu, putu út úr borginui til pe* að
vita livað á gengi. Konungi sjálfum fanst svo
nrikiö um, að gremjan yílr að bogwenn haus
urÖM undir, gleymdist þegar, og baan steig ofau
afsvölunum, r*ið til Loeksley og m*s)ti: Ef pú
viit vera bogmaöur minn, skaltu fá 100 puud
urri árið og fæði, og ný föt 3ja hveru máuuð