Dýraverndarinn - 01.06.1934, Qupperneq 12

32
D ÝRAVERNDARIN N
hlíiiskildi yfir mér þá, eins og svo oft endranær.
I Möfnum var mesta þrifnaðarheimili, og hund-
um aldrei leyft a'ð liggja uppi ú baðstofulofti. En
er ég hafði sagt sögu mína, og með hverjum hætti
Doppa mín hefði bjargað mér og leitt mig þangað
heila á húfi, vildi húsfreyja ekki annað heyra, en
að Doppu væri frjáls vist í baðstofunni. Og þarf
ekki að taka það fram, að Doppa lét sér slíka gest-
risni vel líka, og lá þar flesum stundum, jiegar ég
var þar nærri.
Kristín Sigiirðardótlir,
Frakkastíg 14, Rvík.
Elgsdýrið
Æ
er stærst af öllum hjartartegundum, oft rúmlega
2,5 m. á lengd og vegur alt að 500 kg. Dýr þessi eru
klunnaleg og talin að jafnaði fremur heimsk. Hér
koma þó tvær sögur, sem sýna, að þau kunna að
meta, það sem þeim er vel gert.
Maður nokkur var eitt sinn að sumarlagi einn á
ferð yfir öræfin í jötunheimi í Noregi. Heyrði hann
þá alt í einu einkennilegt neyðaróp. Hann gekk á
hljóðið og kom þar að, sem stór elgur var, og hafði
fest annan framfótinn milli steina, og gat ekki losað
sig aftur. Maðurinn var á bá'Öum áttum me'Ö hvað
hann ætti að gera, því að það gat verið hættulegt að
koma nærri ■ elgnum. En maðurinn gat ekki fengið
af sér að skilja hann þarna eftir svona á sig kom-
inn. Hann gekk því hægt nærri. Elgurinn gerðist
fyrst órólegur, en kyrðist jiegar maðurinn fór að tala
við hann í vingjarnlegum róm. Og svo tókst mann-
inum að velta þungum steini frá fæti elgsins, svo að
hann losnaði. En hvað átti hann svo að gera? Hann
var vopnlaus, og það er ekkert spaug að verða fyr-
ir árás elgs. Maðurinn hopaði nokkur skref aftur á
bak, en elgurinn gekk hægt til hans, og sleikti hann.
Það var þökkin fyrir hjálpina, og maðurinn komst
svo við, að honum lá við að tárast.
(Lesbók Mbl.).
Skógarvörður nolckur rakst á elgshind fasta í krapi
í Gulasteinsánni í Bandaríkjunum. Hún brauzt um,
og þreytti sig til þess að komast upp úr, eu árang-
urslaust. Skógarvörðurinn réðst í að hjálpa dýrinu,
Af DÝRAVERNDARANUM
koma að minsla lcosli á 11 a töluhluð ut á ári.
Dýraverndarinn er ódýrasta blaöiö, sem nú er
gcl'iö út hér á landi. ÁrgangUr lians kostar að eins
3 krónur.
Ætlunarverk Dýraverndarans er að vinna að upn-
eldis- og menningarmáli allra þjóða, en þaö er su
siðbót, sein fram kemur i verndun málleysingja og
miskunnsemi við niunaðarlausa.
Dýraverndarinn er oí'L prýddur myndum, og i hon-
um munu verða ritgerðir og sögur eftir ritfæra menn
og merka.
Dýraverndarinn vill vinna sér traust og hylli allra
góðra manna, ungra og gamalla. Og er eigi sízt leit-
að liðsinnis kennara og ungmennafélaga um að kynna
blaðið.
Velunnarar dýraveriidunarstarfseminnar gera mál-
gagni hennar, Dýraverndaranuin, mikið gagn með þvi
að útvega blaðinu sem l'Iesta kaupendur.
Þeir, sem útvega 5 kaupendur að Dýraverndaran-
um, eða fleiri, fá 20% i sölulaun.
Þeir kaupendur Dýraverndarans, sem enn eiga
ógreitt andvirði hans, eru vinsamlega beðnir að gera
sldl sem allra fyrst.
Afgreiðslumaður
íIJÖRTUR HANSSON,
Laugavcg 28 (Verzlunin Vaðnes). — Reykjavík.
Pósthólf: 5(iö.
þó að hann sæi það nokkura hættu. Eftir langa mæðu
tókst h'onum að bjarga dýrinu úr ánni. Hindin lét í
1 jós þakklæti sitt með því, að núa höfðinu upp við
manniiin, krafsa með framfótunum utan í föt hans,
og sýna honum vinahót með ýmsu öðru látæði sínu.
(Náttúruvernd I. bók).
Ratvís köttur.jý.
Það þykir tíðindum sæta, að nýlega strauk kött-
ur i Englandi frá kerlingu, sem hafði keypt hann
í Grimsby, en býr í Bradford. Það kom í ljós að
kötturinn hafði strokið til fyrri eiganda síns, en
það vóru 170 kni., sem kisa hafði farið.
(Fálkinn).
Ritstjóri: Einar E. Sæmundsen.
Útgefandi: Dýraverndunarfélag íslands.
F élagsprentsmiðj an.