Dagblað - 07.07.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
MALNING, VEGGFÓDUR,
Zinkhvíta, Blýhvíta,
Japanlökk, Fernisolía.
Veggfóður frá 40 aur. rúllan.
Ensk stærð. Þekur 15 ferálnir.
MÁLARINN.
Sími 1498. Bankastræti 7.
yfir hana eins og stendur, en unn-
ið er að því að ryðja veginn, svo
hann verði fær yfirferðar.
Hjólreiðaslys. Maður héðan úr
bænum Lárus Lárusson, Norðurstig
5 féll af reiðhjóli á laugardagskvöld-
ið og meiddist svo tnikið að hann
beið bana af.
Jarðarför Péturs Örnulfssonar
fiskimatsmanns fer fram í dag.
Gamalt handrit. í skjalasafn-
inu í Leningrad hefir nýlega
fundist afrit á persnesku af
ýmsum sögum úr »1001 nótt».
Afrit þetta er síðan á 15. öld.
Pað er borið til baka, að Claes-
sen hafi verið kosinn í bankaráð
íslandsbanka, heldur hafi það verið
Keli Clausen.
Læknafundur fellur niður að þessu
sinni, vegna reglugerðarinnar nýju.
Pað er sagt, að með henni hafi
læknar fengið uppfyltar óskir sínar
á læknaþinginu í fyrra.
Á nefinu skuluð þér þekkja menn,
segir »Stormur« og eftir »recepti«
hans eiga þeir Jón Auðunn, Sveinn
í Firði, Porleifur, Björn Líndal og
Árni i Múla að hafa fjölbreyttar og
alhliða gáfur, Jón Þorláksson og
íngibjörg, litla en góða hæfileika,
Benedikt Sveinsson og Sigurjón
Jónsson fasta og metorðagjarna
lund, Einar á Eyrarlandi á að vera
kýminn og hneigður til léttúðar,
Jón á Reynistað á að vera saklaus
maður og einfaldur, en Jörundur
sjálfselskufullur. — Beri menn nú
saman við »Palladómana« og sjái
hvort niðurstaðan verður sú sama.
af sýningunni bindindisstarfseminni
hér í Reykjavik, ættu því allir bind-
indisvinir hér í bæ, að telja það
skyldu sina, að koma þar og með
þvi styrkja bindindisstarflð og
gleðja sig.
Aðgöngumiðar fást i Nýja Bio frá
kl. 4 og má panta þá i sima 344.
Gnllfoss kemur hingað í fyrra-
málið kl. 8. Dönsku stúdentasöngv-
ararnir verða þá leiddir suður í
Iðnó og hitta þar gestgjafa sína.
Vegna þess að Gullfoss kemur svona
snemma, er gerð breyting á um
sönginn og syngja þeir i fyrsta skifti
annað kvöld, sbr. auglýsingu hér í
blaðinu.
Yelðllanst er nú sem stendur í
Úlfijótsvatni, svo að þar sem áður
hafa fengist 5—600 í ádrætti, fást
nú 3—4 silungar. Nokkrir menn
hafa reynt stangaveiði hjá Kaldár-
höfða, en varla orðið varir við sil-
ung. Aftur á móti hafa þeir orðið
varir við mývarg og er sagt að hann
hafi sjaldan eða aldrei verið meiri.
Peningnr.
Sterl. pd............... 26,25
Danskar kr.............. 110,20
Norskar kr............... 97,20
Sænskar kr.............. 144,91
Dollar kr................. 5,40
Skriðnfall. í gær féll skriða úr
Ingólfsfjalli að vestanverðu. Fór
hún yfir þjóðveginn á ca. 40 metra
svæði og er bifreiðum ekki fært
Sonnr járnbrantnkángsins.
hvað nokkrar dúfur komu fljúgandi. Pá hélt
hann heim að næsta húsi, en þar var sama
máli að gegna. Þá var eftir þriðja húsið og
hélt hann þangað með hálfum huga. Það bar
stórum af hinum og að þvi lá vegur með háum
palmatrjám í röð báðum megin. Húsið var stórt
og á þvi voru tvær verandir hringinn í kring
um það. Hávaxin tré voru alt umhverfis og
aldingarður, sem var sýnilega að fara í órækt.
Skiðgarður mikill var umhverfis og á honum
voldugt járnhlið. Yfirleitt mátti alls staðar sjá
merki þess að eigandinn mundi auðugur.
En hér var sama máli að gegna og um hin
húsin, að hlerar voru fyrir öllum gluggum og
engin sáust þess merki að neinn maður væri í
húsinu. Samt sem áður gekk Kirk heim að því
og knúði fast útidyr. En enginn svaraði. Hann
fór nú að skoða sig betur um. Alt um kring
voru vetrarbústaðir; stóðu sumir á bersvæði, en
umhverfis aðra voru stórir aldingarðar. Sumir
bústaðirnir voru fátæklegir, aðrir báru vott um
auð og velsæld. Þarna höfðust hinir efnaðri
Panamabúar við meðan hitinn var sem mestur.
Kirk var nú ekki á því að gefast upp við svo
búið. Hann gekk því frá einu húsinu til annars,
en flest voru þau mannlaus. Par sem hann hitti
fólk fyrir, gerði hann sér það til erindis .að biðja
um glas af vatni. Hvergi sá hann stúlkuna sína
né Svertingjakertinguna og hvergi gat hann
fengið neinar upplýsingar um þær. Karlmenn
gerðu honum skiljanlegt að hann skyldi hypja
sig á brott hið fyrsta, en kvenfólk hljóp í
felur er það sá hann. Börnin voru jafnvel ó-
vingjarnleg. Einu sinni heyrði hann nefnt nafn
það, er honum var svo kært og hoppaði þá i
honum hjartað. En enn komu vonbrigðin. Petta
var þá Svertingjakona er kallaði á krakka sinn.
Síðan heyrðist honum Chiquita-nafnið koma úr
öllum áttum og á heimleiðinni heyrði hann
það nefnt að minsta kosti tuttugu sinnum. í
hvert skifti staðnæmdist hann og svipaðist um.
En það var þá ýmist verið að kalla á hunda,
ketti, páfagauka eða nakta krakka.
Annað hvort hafði nú stúlkan hans leikið á
hann eða þá að hún hafði verið neydd til að
svíkja loforð sitt. En það stóð á sama hvort
heldur var. Hann elskaði hana og strengdi
þess heit, að hún skyldi verða kona sín. Hann
beit á jaxlinn og hét því að hann skyldi finna
hana, enda þótt hann yrði að rannsaka alla
vetrarbústaðina eða sprengja húsin í Panama í
loft upp.