Dagblað - 22.10.1925, Blaðsíða 3

DAGB LAÐ
0
3
£rá Yestur-islendingum
FB„ 22 okt. ’25.
Kirkjubygging. Sambands-
söfnuður í Árnesi í Nýja íslandi
hefir látið byggja vandaða
kirkju í sumar. Var hún vígð
þ. 23. ágúst. Aðalhvatamaður
þessa fyrirtækis var séra Eyjólf-
ur J. Melan. Kirkjan rúmar 150
— 200 manns. Var hún skuld-
laus um leið og smíði var lokið
og telur Heimskringla það eins
dæmi í sögu íslenzkra kirkju-
safnaða vestra. Séra Rögnvaldur
sPétursson flutti vigsluræðu, E.
Melan stýrði guðsþjónustunni
og lýsti vígslu, en séra Magnús
J. Skaftason flutti blessunarorð
í messulok.
Fjöldi íslendinga voru við-
staddir og komu sumir langa
leið að.
Ueimskringla frá 9. sept.
flytur 3 ræður merkra Vestur-
íslendinga sem þeir héldu í
heiðursamsæti því, er E. H.
Kvaran rithöfundi og frú hans
var haldið í Winnipeg við burt-
för þeirra þaðau. Ræðumennirn-
ir voru þeir Stephan Thorson,
Séra Rögnvaldur Pétursson og
séra Rúnólfur Marteinsson.
Margt er ágætlega sagt í ræðum
þessum, ekki síst ræðu séra
Rúnólfs, er lýsir sérstaklega þeim
hlýju tilfinningum, er vestur-
lslendingar bera enn í hug til
íslands. Allir ræðumennirnir
fóru mörgum og fögrum orðum
sem að likindum lætur, um
starf og.hæfileika E. H. Kvaran
og kom glögt í ljós sem oftar
hve mikil ítök hann á í hugum
Vestur-íslendinga.
Ný skáldsaga eftir vestur-
íslensku skáldkonuna Mrs. Láru
Goodman Salverson mun koma
á euska bókamarkaðinn vestra
í haust. Mrs. Salverson er
höfundur skáldsögunnar »The
Viking Heart«, og var hennar
minst í dagblöðunum hér í bæ
í fyrra.
í dag er tækifæri til að
kaupa af mér hús með lausum
íbúðum í haust. Dragið ekki til
morguns það sem hægt er að
gera í dag. Talið við mig.
Helgi Sveinsson Aðalstr. 11
kl. 11—1 og 6—8.
Sjó- og Bruna-
Sjótr. 542
Brunatr. 254
Framkv.stj. 309
Vátryggið
H|á
ÍSLENZKU
lélag-i.
Sonnr járubrantakóngrslna.
ganga, vil ég líða algerðan ósigur! sagði Gara-
vel ákafur. Stolt niitt er ekki til sölu, frú Cort-
landt. En hvað veldur annars þessari snöggu
breytingu?
— Ég held, að Ramón eigi mestan þátt í því.
Hann er jafn stoltur og þér eða faðir hans. Er
hann heyrði, að dóttir yðar væri trúlofuð vini
vorum Anthony — —
— Ó, nú skil ég, hvernig í öllu liggur. Hann
varð alvarlegur og þungbrýnn á svip. Petta er
þá þakklætið fyíir, að ég fylgdi ráðum yðar um
Gertrudis. Hún hefði átt að giftast Ramón, eins
og til var ætlast, þá hefði ég haft vogarstöng til
að lyfta föður hans úr götu minni. Gott og vel,
það er enn eigi búið að opinbera trúlofun þeirra
Anthony. Pað er varla of seint enn að-ná í
Ramón.
— Öll borgin talar nú um Gertrudis og Kirk.
— Ég hefi ekki gefið honum neitt loforð. Og
það hefir héldur ekki verið afráðið neilt enn
í þá átt. Það er að eins görnul siðvenja, sem
lcomið hefir þessu umtali á stað. Hann er mjög
elskulegur ungur maður, hann hefir sína fram-
tiðardrauma, þess vegna — lét ég undan. En
haldið þér, að ég láti stúlkudutlunga — eða
bros ókunnugs manns rugla framsóknarmetnaöi
mínum? Sei, sei, neil Á hans aldri var ég skot-
inn i tíu tólf ungum stúlkum. Ég gat ekki ón
þeirra lifað. Hann spretti fingrum. Parna getið
þér séð, að ég hafði rétt fyrir mér, er við átt-
um fyrst lal um dóttur mfna. Pað er gamla
fólkið, sem hefir rétt, æfinlega. Ég hefði átt að
sjá það fyrir, að svona mundi fara, en Ramón
var fullur af þykkju, og hann var svo fáorður.
Nú dáist ég að honum; hann er æfarreiður;
hann vill berjast; hann er enginn páfagaukur,
sem situr rólegur og horfir á, að búrið hans er
rænt. Og þvi betra, úr því hann er ásinn sem
alt snýst um. Sjáið þér nú, hvað gera ber?
N — Auðvitað.
— Kornið þér þál Við skulum undir eins fara
og tala við Alfarez vin minn.
En frú Cortlandt stöðvaði hann og sagði ró-
lega:
— Þetta er alt saman gott og blessað, en þér
gleymið hinum unga manni.
Garavel nam staðar á miðju gólfi.
— Hvað eigið þér við? Hvernig þá? Gertru-
dis giftist aldrei þessum Anthony.
— Ef til vill elskar hún hann.
— Ástin er ímyndun, eitthvað sem maður sér
í hyllingum eins og fagrar þokumyndir, sem
hverfa með sólinni. Að mánuði liðnum, eða að
ári, mun hún hafa gleymt öllu saman. En mér
er ekki þannig farið, Pelta er hámark lífs mfns.
Mér mun ekki bjóðast annað eins síðar meir.